After Earth: Αφήστε ήσυχη τη γη, κύριε Γουίλ Σμιθ!

Πατέρας και γιος λίγο πριν ζήσουν τη μεγάλη περιπέτεια.

Εδώ και χίλια χρόνια το ανθρώπινο είδος έχει εγκαταλείψει τη Γη και έχει μετοικήσει στον πλανήτη Nova Prime. Ο στρατηγός Ρετζ επιστρέφει στο σπίτι του έπειτα από μακροχρόνια απουσία και προσπαθεί να επανασυνδεθεί με το γιο του Κιτάι –μετά τη δολοφονία της κόρης του από ένα «ούρσα» (εξωγήινη μορφή ζωής, εχθρική προς τους ανθρώπους) η σχέση τους είναι τραυματική. Η ουσιαστική ευκαιρία για το ξαναζέσταμά της θα τους δοθεί, όταν στην τελευταία αποστολή που αναλαμβάνει, ο στρατηγός θα πάρει μαζί του τον Κιτάι. Το σκάφος θα συντριβεί στη Γη και ο γιος θα αναλάβει να σώσει τον πατέρα του…

Βασισμένη σε μια ιστορία του Γουίλ Σμιθ, η ταινία θα μπορούσε κάλλιστα να ονομάζεται «Πατέρας και γιος στα πρόθυρα νευρικής κρίσης» ή «Μες στο δάσος περπατώ, όταν το ούρσα δεν είναι εδώ»! Επιστημονική φαντασία, έλασσον οικογενειακό δράμα, ή και τα δύο είδη στη συσκευασία ενός. Ο Μ. Νάιτ Σιάμαλαν, ούτως ή άλλως, μας έχει συνηθίσει στις ταινίες-προσφορά: βλέπεις μια και έχεις την αίσθηση πως έχεις παρακολουθήσει αρκετά plots, χωρίς, ωστόσο, κανένα να ολοκληρώνεται. Βέβαια, ο τελευταίος υπεύθυνος για το ανερμάτιστο τού φιλμ είναι ο Σιάμαλαν, η μόνη χαρακτηριστική πινελιά του οποίου στο «After Earth» είναι ο μονόλογος του Σμιθ Σίνιορ, που έχει βαλθεί να πείσει τον Τζούνιορ πως ο φόβος δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα, αλλά μόνο ο κίνδυνος (ιδανικό κλείσιμο στη σεκάνς θα ήταν αν ολοκλήρωνε το συλλογισμό του με τη νιτσεϊκή παραίνεση του Ζαρατούστρα: «Σταθείτε, σας διδάσκω τον Υπεράνθρωπο! Ο Υπεράνθρωπος είναι το νόημα της Γης. Αφήστε τη βούλησή σας να πει: “Ο Υπεράνθρωπος θα είναι το νόημα της Γης”»).

Κατά τα άλλα, απλώς σηκώνει τα χέρια ψηλά αναφορικά με τη διαχείριση της σχέσης πατέρα – γιου (ο πατέρας προσπαθεί να κερδίσει εκ νέου την αγάπη του γιου, ο γιος προσπαθεί να ξεπεράσει το πρότυπο του πατέρα), φιλμογραφεί συμβατικά και χωρίς έμπνευση τις σκηνές δράσης (που ούτως ή άλλως μοιάζουν να ξεπηδούν από περιπέτεια προϊστορικής περιόδου), αδυνατεί να συνθέσει ένα πειστικά εφιαλτικό δυστοπικό μέλλον και δείχνει να απορεί με την πίστη του Γουίλ Σμιθ ότι εμπνεύστηκε τον «Μόμπι Ντικ» του sci-fi: αυτά είναι τα κακά νέα. Το καλό νέο είναι πως επιτέλους ξέφυγε από τη μανιέρα του ανατρεπτικού φινάλε.

Ο Σμιθ Τζούνιορ σε στιγμή περισυλλογής.

Αν για τον Σιάμαλαν υπάρχει έστω ένα καλό νέο, για τον Γουίλ Σμιθ φοβόμαστε ότι δεν υπάρχει κανένα. Βασικά, δεν υπάρχει ο Γουίλ Σμιθ, αφού είναι τέτοιας έντασης η υποκριτική του απουσία, που αρχικά πιστέψαμε πως οι μύες του προσώπου του έπαθαν νευρική αγκύλωση για περίπου δύο ώρες. Αναλογιστείτε την πιο επονείδιστη ερμηνεία του Ζαν-Κλοντ βαν Νταμ, σκεφτείτε τον στη χειρότερη μέρα της κορύφωσης της κλιμακτηρικής του κρίσης και θα έχετε τον Γουίλ Σμιθ του «After Earth». Όσον αφορά το γιο του, Τζέιντεν, δεν είναι απαραίτητο να ακολουθήσει την καριέρα του πατέρα του. Μπορεί και με άλλους τρόπους να ξεπεράσει το πατρικό πρότυπο.

TAGS :
επιστημονική φαντασία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook