Ο Τόνι του After Life που υποδύεται ο απίθανος Ricky Gervais δεν αυτοκτονεί επειδή ποιος θα ταΐζει τον σκύλο του; (Netflix).

Ένας άντρας, εν προκειμένω ο Τόνι, ζει ημέρες κρασιού και ρόδων με τη γυναίκα του. Τίποτα δεν μπορεί να χαράξει την επιφάνεια του ανέφελου βίου του. Τίποτα έως τη στιγμή που η γυναίκα του πεθαίνει χτυπημένη από τον καρκίνο. Από εκείνη τη στιγμή ο Τόνι που υποδύεται ο απίθανος Ricky Gervais παύει να είναι ο εύθυμος τυπάς που όλα βαίνουν καλώς υπέρ του. Ξαφνικά, όλα είναι εναντίον του κι αυτός εναντίον των πάντων.

Αυτό είναι, εν αρχή, το στόρι της σειράς After Life που προβάλλεται στο Netflix (βρισκόμαστε ήδη στον δεύτερο κύκλο). Είναι κωμωδία; Είναι δράμα; Είναι βρετανικό, πνευματικό τέκνο του Ricky Gervais που τον θυμόμαστε από τις μούτες και τις αστείες ατάκες του ως παρουσιαστής των Χρυσών Σφαιρών κι από κάμποσες άλλες δουλειές του (προεξάρχουσα θέση έχει το The Office). Και επειδή είναι βρετανικό θα πρέπει να ορίσουμε ξανά τη βρετανικότητα στην εκφορά του συναισθήματος και τη φλεγματικότητα ως κινητήριο δύναμη.

Κυνικός και πεσιμιστής, ο Τόνι τα βάζει με όλους (Netflix).

O Τζερβέις φέρει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο, άρα ο Τόνι Τζόνσον είναι εμποτισμένος από την ιδιαίτερα περσόνα του δημιουργού του. Τριγύρω του κινείται μια πλειάδα ηθοποιών-ρόλων, οι οποίοι όμως δεν θαυμάζονται για την αυτονομία τους, καθώς λειτουργούν ως ενισχυτικοί του βασικού ήρωα.

Ο Τόνι, με την ασπίδα του κυνισμού που τον οχυρώνει, θεωρεί πως έχει το προνόμιο να μην λέει σε όλους.

Ο Τόνι γίνεται αντικοινωνικός, πεσιμιστής στο όριο της θανατολαγνείας, μισάνθρωπος, ένα ψυχικό ράκος που περιφέρει το σαρκίο του δίχως να έχει σκοπό να νόημα. Τίποτα δεν του φαίνεται αρκετό να τον κρατήσει σε ρυθμό ζωής. Βέβαια, δεν αυτοκτονεί. Όχι, δεν οδηγείται στο απονενοημένο διάβημα επειδή φοβάται πως αν φύγει το σκυλί του θα μείνει νηστικό. Δεν το λες και πάθος για τη ζωή αυτή την εξήγηση.

Αδιαφορεί ακόμη και για την γηραλέο πατέρα του που πάσχει από άνοια. Κάθε φορά που τον επισκέπτεται, όχι πολύ συχνά είναι η αλήθεια, βρίσκεται αντιμέτωπος με το «λευκό» δωμάτιο του μυαλού του. Κι έτσι προτιμάει να μην έχει πολλά πολλά μαζί του. Ακόμη και στη δουλειά του, τα πράγματα συνεχίζουν να βαίνουν καλώς εναντίον του. Ο Τόνι εργάζεται σε μια τοπική εφημερίδα, παρηκμασμένη και δίχως παλμό. Οι περισσότεροι αναγνώστες της είναι ωσαύτως πολυκαιρισμένοι και ολότελα αποτραβηγμένοι από τη ζωή.

Ο Τόνι, με την ασπίδα του κυνισμού που τον οχυρώνει, θεωρεί πως έχει το προνόμιο να μην λέει σε όλους, να κατακεραυνώνει ό,τι και όποιον βλέπει μπροστά του και να διατηρεί μέσα του στο ελάχιστο δείγμα ανθρώπινης ενσυναίθησης. Την ίδια στιγμή που οι γύρω του προσπαθούν να του δώσουν να καταλάβει πως ο κυνισμός δεν του προσφέρει καμία υπερδύναμη, αντιθέτως τον κάνει ακόμη πιο ευάλωτο. Ο Τόνι ήταν πάντα ένα καλό παιδί κι αυτή τη φλόγα της κρυμμένης συμπάθειας θέλουν να ανασύρουν από μέσα του.

Στο μεταξύ, τον μοναδικό άνθρωπο που αποδέχεται να κάνει παρέα, με ωφελιμιστικούς λόγους, είναι ένας επίσης μεσήλικας τζάνκι που του προμηθεύει ηρωίνη. Μαζί φτιάχνονται, υπό τους ήχους της μουσικής του Nick Cave, μαζί βυθίζονται. Ούτε κι αυτό το λες άνοιγμα προς τη ζωή.

Το ερώτημα τίθεται και πάλι: είναι κωμωδία; είναι δράμα; Είναι τραγικωμωδία; Υπάρχουν στιγμές που η σειρά ρέπει περισσότερο στα θερμά συναισθήματα κι άλλες που οι ατάκες βγάζουν πικρό γέλιο και ειρωνεία που σπάει κόκαλα. Από το γέλιο στο κλάμα και τανάπαλιν, το After Life αμφιρρέπει και σίγουρα υποβάλλει τους θεατές. Αυτό σκέφτηκαν και οι εκπρόσωποι του Netflix και του έδωσαν δικαίωμα να υπάρχει και για δεύτερη σεζόν.

 

Διαβάστε ακόμα: «The Hunt», ο Αλ Πατσίνο γίνεται κυνηγός ναζί στην TV.

 

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top