Αιχμάλωτοι του σεξ

Μερικές ιδέες για όσους διακρίνουν ακόμα ότι η υπόκρουση του έρωτα δεν είναι ο βαρύς αναστεναγμός, ή το αγκομαχητό, αλλά η ευθυμία, και το χαμόγελο.

Το Όρος της Αφροδίτης

Είναι η μόνη ορειβασία που θα έβρισκε σύμφωνους τους περισσότερους από εμάς, σε πνεύμα παράδοξης ομοψυχίας, και γι’ αυτό λέω να πετάξω μερικές ιδέες, για όσους διακρίνουν ακόμα ότι η υπόκρουση του έρωτα δεν είναι ο βαρύς αναστεναγμός, ή το αγκομαχητό, αλλά η ευθυμία, και το χαμόγελο, την ώρα που καταργείται η σεμνοτυφία, οι ηθικολογίες και ο πουριτανισμός της καλπάζουσας τσόντας.

Όσο η νοικοκυρά της διπλανής, και απόρθητης, πόρτας, φλυαρεί με τον κρεοπώλη και ονειρεύεται φιλέτα, κάποιοι άλλοι τα καταβροχθίζουν ανέμελα, ξέροντας ότι δεν κάνουν και κάτι σπουδαίο (και αυτό είναι το σπουδαίο, και τους σώζει από το γελοίο του πράγματος) και μας στέλνουν τις συνταγές σε ραβασάκια που χρειάζονται, βεβαίως, αποκωδικοποίηση, γιατί έτσι και τα βρει η τοπική πολιτοφυλακή (δηλαδή ο συρμός, ή η μόδα), θα σκανδαλιστεί ή, ακόμα χειρότερα, θα γελάσει ξεψυχισμένα, και αδιάφορα, όπως εκείνα τα κορίτσια στο βιβλιοπωλείο, τις προάλλες, ξεφυλλίζοντας το Μπουντουάρ και κουβεντιάζοντας για τις διάφορες πορνό επιτυχίες της εποχής μας.

Όταν η σεμνοτυφία μεταμφιέζεται σε μια χαζοχαρούμενη και κάλπικη ξετσιπωσιά, δεν είναι παράξενο να συναντά κανείς στην ίδια πρόταση και τον Μαρκήσιο και την Άγνωστη Χ με τα σεξουαλικά απωθημένα, αλλά δεν είναι και για να μας ανησυχεί αυτό, γιατί υπάρχουν τα κείμενα, και γιατί η ορειβασία, από κάποιους ζωντανούς, δεν έχει πάψει να εξελίσσεται στη γειτονιά μας.

Γι’ αυτό μου φαίνεται ότι αξίζει να ξεφυλλίζουμε, συχνά-πυκνά, μετά φόβου και τρόμου (που μας γεννούν την πιο έντιμη χαρά) κάτι φυλλάδια όπως αυτό του Πιερ Λουί, που νουθετεί τις κορασίδες και προτρέπει όπως: «Μην υγραίνετε τον αντίχειρα στο στόμα ή στο μουνί σας με σκοπό να γυρίσετε τη σελίδα», ή «Εάν κάθεστε στην άκρη μιας καρέκλας, μη μετακινείστε πολύ από εμπρός προς τα πίσω. Ενδέχεται να γλυκαθείτε!».

Ενώ υπάρχει πάντα ο Μέγας Τζόκερ, ο Γκιγιώμ Απολλιναίρ, που αποτίει φόρους τιμής πολλαπλούς (όπως το γνωστό άθλημα) στην οικεία παράδοση αυτού του καρναβαλικού είδους (που είναι η αυθεντική ερωτική λογοτεχνία) με κάτι ξεκαρδιστικά, και ψυχωμένα, αριστουργήματα όπως Οι Έντεκα Χιλιάδες Βέργες, και εκείνη η αλησμόνητη σκηνή του φρικαλέου σμιξίματος μέσα στο τρένο –που σου κόβει την όρεξη, και στην προσφέρει πάλι, αλλιώτικη.

«Διαολότρενο! Δεν μπορούμε να κρατήσουμε την ισορροπία μας», φωνάζει ο Πρίγκιπας την ώρα μιας μεγαλειώδους παρτούζας και, κατόπιν, μια παρομοίωση διπλή, και απαράμιλλη: «Η Μαριέτα κακάριζε σαν κότα που κελαηδούσε σαν τσίχλα στ’ αμπέλια».

Τι τύπος…

(Κι άντε να ξανακούσεις «τα δυο σου χέρια πήρανε / βεργούλες και με δείρανε», χωρίς απρεπέστατους συνειρμούς!)

Για όποιους θέλουν να εντρυφήσουν στο ζήτημα (το λογοτεχνικό, εν προκειμένω, γιατί το άλλο είναι άλλο ζήτημα) προσφέρεται το εξαιρετικό δοκίμιο του Ζαν-Ζαν Πωβέρ, για την ιστορία της ερωτικής λογοτεχνίας στη Δύση, για τη σημασία της, και για την εκ νέου ανακάλυψή της στον 20ο αιώνα, λίγο προτού καταφτάσει ο Φρόιντ και πολύ προτού οι επίγονοί του τα κάνουν όλα ντιβάνι και ίσωμα.

Αλλά ας τ’ αφήσουμε αυτά.

Pierre Louys, Εγχειρίδιο Καλής Συμπεριφοράς Κορασίδων Για Οικοτροφεία, μτφρ. Σοφία Διονυσοπούλου, Άγρα / Guillaume Apollinaire,Οι Έντεκα Χιλιάδες Βέργες. Οι Έρωτες Ενός Οσποδάρου, μτφρ. Βασίλης Νικολαΐδης, Ερατώ / Jean-Jaques Pauvert, Η Ερωτική Λογοτεχνία, μτφρ. Ιωάννα Λεκκάκου, Άγρα

KM

* * *

Ερωτική Ποιητική ή Κλάουζεβιτς του Ερωτισμού

Ο Νίκος Καρούζος γράφει: Έγινε το εξής/ δεν είμαι τυμβογέρων/ είπα/ δεν έχω το ’να/ πόδι στο λάκκο/ εγώ κραδαίνω νιάτα!/ Θα σου φυσήξω φλόγα μελανοκάνθαρε!/ Αύριο λέξη μητρική/ πορνοδύτης πορνοκόπος πορνομύστης/ πορνοσκόπος πορνΩμέγα/ κι αγριόχορτο ξερό ξανθομαλλούσα Ρένα/ στο δάσος – τι χυσιματάρα!

Ο Θάνος Σταθόπουλος γράφει (ρητά αναφερόμενος σε ποίημα του Καρούζου): «ΠΡΟΣΟΧΗ ΧΡΩΜΑΤΑ!»/ Μη με κοιτάζετε όταν δεν καυλώνετε.

Ο Henry Miller κατηγορήθηκε, όπως άλλωστε και ο James Joyce, για ακραία αισχρολογία, αν και άλλο δεν έκανε από το να διευρύνει την αντίληψή μας για τα πράγματα και να ανιχνεύει σε ζώνες της ύπαρξης που ποτέ δεν χάνουν το ενδιαφέρον τους, ποτέ δεν παύουν να μας απασχολούν. Με το σεξ ως αίνιγμα, η λύση του οποίου οδηγεί στην απόκτηση ενός είδους αλλόκοτης παντοδυναμίας καταπιάστηκε ο πολύς Norman Mailer, που άλλωστε έφαγε κάποτε ένα ηχηρό χαστούκι, δημοσίως, από μια εκ των σταρ φεμινιστριών της δεκαετίας του Εβδομήντα –η Kate Millet ήταν, μια λησμονημένη πια θεωρητικός– για τα όσα έγραφε στον Αιχμάλωτο του Σεξ (Prisoner of Sex) ένα επίσης λησμονημένο πόνημα.

Οι πιο αναπάντεχες ερωτικές σκηνές, αιχμηρού ενδιαφέροντος μάλιστα, μας προσφέρονται σε μυθιστορήματα επίσης αναπάντεχα. Ιδίως σε μυθιστορήματα που το ένα είναι το αναπάντεχο copy-paste του άλλου. Ας πούμε το Ουράνιο Τόξο της Βαρύτητας (όπου πούτσοι, καύλες και γαμήσια αφθονούν, μαζί με ένα σωρό άλλα πράγματα –μαζί με την τρομερά εμπεριστατωμένη και ιλιγγιώδους φαντασίας κριτική της κοινωνίας μας όπως συγκροτήθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο) και το Omega minor (το πιο πετυχημένο/δημιουργικό copy-paste στην ιστορία της postmodern μυθιστοριογραφίας).

Ο Thomas Pynchon γράφει: Εκείνη έχει κουνήσει τους μηρούς και τους γοφούς της έτσι που να τον αγγίζουν, μέσα από το παλτό της – ίσως όμως το κάνει για να τον φέρει πίσω – η ανάσα της λευκό μαντίλι, τα ρυάκια των δακρύων της, φωτισμένα από τον χειμώνα, πάγος. Τη νιώθει ζεστή. Αλλά αυτό δεν αρκεί. Ποτέ δεν αρκούσε – όχι, και βέβαια το καταλαβαίνει, σκεφτόταν εδώ και πολύ καιρό να τον αφήσει. Αγκαλιασμένοι, λόγω του ανέμου που κάνει τα κύματα να αφρίζουν, ή εξαιτίας της κλίσης του πλακόστρωτου, κρατιούνται σφιχτά. Την φιλά στα μάτια, και νιώθει τον πούτσο του πάλι να πλημμυρίζει από τον παλιό καλό, παλιό κακό – παλιό, τέλος πάντων – πόθο».

Γράφει ο Paul Verhaegen: Η Άννα κοιτάζει τον Γκόλντφαρμπ στα μάτια και ενώνει αργά τα άκρα τριών δαχτύλων: του αντίχειρα, του δείκτη, και του μεσαίου δάχτυλου (του μεσαίου δάχτυλου που, όπως θυμάται ο Γκόλντφαρμπ, εκείνη τη μοναδική βραδιά που είχαν μοιραστεί το κρεβάτι είχε χρησιμοποιήσει τόσο λαίμαργα για να κουρδίσει τον δικό της μαγικό μηχανισμό, του μεσαίου δάχτυλου που είχε περάσει με ιλιγγιώδη ταχύτητα πάνω στη μικρή κλειτορίδα της, κάνοντας αστραπιαίους μαγικούς κύκλους).

Νίκος Καρούζος, Τα Ποιήματα, εκδ. Ίκαρος/ Θάνος Σταθόπουλος, Το Αυτόματο, εκδ. Γαβριηλίδης/ Henry Miller, Ο κόσμος του σεξ, μτφρ. ΓΙΜ, εκδ. Μεταίχμιο/ Thomas Pynchon, Το Ουράνιο Τόξο της Βαρύτητας, μτφρ. Γιώργος Κυριαζής, εκδ. Χατζηνικολή/ Paul Verhaeghen, Omega minor, μτφρ. Ινώ Μπαλτά, εκδ. Πόλις.

ΓΙΜ

TAGS :
σεξ σταθόπουλος

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook