amedeo_modigliani_-_nu_couche_au_coussin_bleu

    Οι γυναίκες του Μοντιλιάνι ήταν τα πρώτα δείγματα του πολιτισμού της φήμης και της διασημότητας. Έρχονταν από το πουθενά όπου και επέστρεφαν όταν ο ρόλος τους είχε τελειώσει.

    Έχω έναν «ακριβό» φίλο που παθιάζεται με τα έργα του Αμεντέο Μοντιλιάνι και του Φράνσις Μπέικον. Μπορεί να μένει ξάγρυπνος κοιτάζοντας τα. Να μελαγχολεί. Να μένει νηστικός. Να ταυτίζεται. Και είναι μόλις 23 χρόνων.

    Του εξηγώ διαβάζοντας και ερμηνεύοντας…

    Μια γυμνή γυναίκα του Μοντιλιάνι μοιάζει να ενσαρκώνει την τέλεια γυναίκα. Ερωτική μέσα στα υπέροχα χρώματα του δέρματος και των μαλλιών της και μέσα στον ρεμβασμό της. Καθόλου σαν τα γυμνά του Λούσιαν Φρόιντ και του Φράνσις Μπέικον, τα οποία ήταν γεμάτα κρυφές αγωνίες.

    15136015_908194962650105_8619602253794274593_n

    Ο Αμεντέο Μοντιλιάνι.

    Η γυμνή γυναίκα του Μοντιλιάνι μοιάζει συνέχεια της θηλυκής ομορφιάς που ξεκίνησε με την Αφροδίτη. Αυτήν τη γυναίκα αποτυπώνουν τα γυμνά του. Δεξιοτέχνης της μονοτονίας; Δημιουργός αισθησιασμού και τρυφερότητας;

    Υπήρξε γνωστός μέθυσος. Αρπακτικό για τις γυναίκες που ζωγράφιζε. Ήταν εκείνος που διατεινόταν ότι «το να ζωγραφίζεις μια γυναίκα ισοδυναμεί με το να την κατέχεις».

    Κοιμήθηκε με όσες ζωγράφισε. Αλλά δεν τις κατείχε. Μετά το ποζάρισμα, επέστρεφαν εκεί απ’ όπου ήρθαν, ίσως σε κάποιο μπαρ. Ίσως σε κάποια τρυφερή αγκαλιά. Ίσως σε κάποιο μπορντέλο. Ίσως αυτές να ήταν οι τυχερές.

    Οι μόνιμες μούσες του, ήταν συχνά αντικείμενα βίας. Μιας χάραξε το πρόσωπο με σπασμένο γυαλί και μια άλλη την πέταξε από το παράθυρο· όταν κλαμμένη και αιμόφυρτη, τη μετέφεραν μέσα, ο Μοντιλιάνι αρκέστηκε να πει..: «non mea culpa» (δεν ήταν σφάλμα μου).

    Η τελευταία ερωμένη του ήταν η Ζαν Εμπιτέρν που την προσωπογραφία της, από τον εραστή της, συχνά αποκαλούν «Μαντόνα» εξαιτίας της ηρεμίας της η οποία φέρνει γαλήνη και ζεστασιά στον κόσμο.

    Ο Αμεντέο Μοντιλιάνι ήταν εκείνος που διατεινόταν ότι «το να ζωγραφίζεις μια γυναίκα ισοδυναμεί με το να την κατέχεις».

    Ο δεσμός τους ξεκίνησε στα 19 της χρόνια και συχνά υπέστη τη βίαιη συμπεριφορά του. Ένας παρατηρητής τον περιέγραψε κάποτε «άγριο τρελό». Πηγαίνοντας να δηλώσει τη γέννηση της κόρης του, μέθυσε στον δρόμο και δεν έφτασε ποτέ στο δημαρχείο. Πέντε μήνες αργότερα, η Ζαν ήταν έγκυος. Παρά, όμως, την εγκυμοσύνη της φρόντισε τον Μοντιλιάνι όταν αρρώστησε με φυματιώδη μηνιγγίτιδα. Μέρες μόλις μετά τον θάνατό του, αυτοκτόνησε πηδώντας από το παράθυρο, με το παιδί τους ακόμη στην κοιλιά της.

    Είναι περίεργο γιατί στους καλλιτέχνες επιτρέπεται να φέρονται με τρόπο που είναι απαράδεκτος στους άλλους. Η δυστυχία, των γυναικών του Μοντιλιάνι δεν εμποδίζει την εκτίμηση του ταλέντου του. Η ανάρμοστη στάση και συμπεριφορά του κρύβει μια καλλιτεχνική ευφυΐα. Η γαλλική αστυνομία έκλεισε την έκθεση του Μοντιλιάνι, το 1920, επειδή παρουσίαζε ακάλυπτο το εφήβαιο. Στοιχειωμένα είναι τα μοντέλα του.

    Στοιχειωμένος ήταν και ο ίδιος. Αδιαφορώντας για τους τύπους και τις συμβάσεις, εκτοξεύθηκε στο πάνθεον των Τζέιμς Ντιν, Τζεφ Μπάκλι, Κουρτ Κομπέιν και των άλλων που έζησαν βίαια και λίγο.

    amedeo_kolaz1

    Η τελευταία ερωμένη του ήταν η Ζαν Εμπιτέρν. Ο δεσμός τους ξεκίνησε στα 19 της χρόνια και συχνά υπέστη τη βίαιη συμπεριφορά του.

    Οι γυναίκες του Μοντιλιάνι με τα άδεια μάτια και το πλούσιο στήθος, τα κορίτσια αυτά τα ανώνυμα και άψυχα, ήταν τα πρώτα δείγματα του πολιτισμού της φήμης και της διασημότητας. Έρχονταν από το πουθενά όπου και επέστρεφαν όταν ο ρόλος τους είχε τελειώσει.

    Τούτο δεν αποτελεί άρνηση της τέχνης του Μοντιλιάνι. Τα λιγότερο φθαρμένα γυμνά του μοιάζουν με γυναίκες βυθισμένες στην ονειροπόληση, αντί για σύντροφοι ενός αποτρελαμένου από το αψέντι.

    Και όμως, είναι δάσκαλος της ομορφιάς και δεν είναι κρίμα που γίνεται μόνον έτσι αποδεκτός, δίχως καμιά μνεία της άσχημης πλευράς του. Όλοι έχουμε άσχημες πλευρές. Ακόμα και στις σκέψεις όταν τις απωθούμε.

    Οι γυναίκες του Μοντιλιάνι θα υπενθυμίζουν σχεδόν ένα αιώνα μετά, και πάντα ότι οι γυναίκες που δέχονται το φως της διασημότητας, πληρώνουν πολύ ακριβό αντίτιμο. Και το ξέρουν.

    Αυτό λέγεται σχιζοφρενική ιδιοφυΐα.

    Το μόνο που δεν ξέρουμε ακόμα είναι: «Είναι ιδιοφυής επειδή είναι σχιζοφρενής; Ή μήπως είναι σχιζοφρενής επειδή ακριβώς είναι ιδιοφυής;».

    Δεν έχει απαντηθεί ακόμα…

     

    Διαβάστε ακόμα: Έτσι «γεννήθηκε» ο Μυστικός Δείπνος του Andy Warhol

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top