Richard Serra: Ο άνθρωπος που διατάραξε τα όρια μεταξύ τέχνης και αρχιτεκτονικής 
Θεσσαλονίκη: ερωτική πόλη ή μήπως χαμένη στη βία; 
Το «ναι μεν αλλά» για τα ομόφυλα ζευγάρια είναι η αποθέωση του τακτικισμού 
5η φορά «σερίφης»: θα στηριχτεί σε τούτο τον «γύρο» ο Χρυσοχοΐδης; 
Ροζ σημαίες και ασπρόμαυρα μυαλά 
Μέσα από την έκθεση θέλει να ξεκινήσει μια συζήτηση για τη βία, για τις παράνομες κρατήσεις, τα εγκλήματα πολέμου – είναι ο δικός του τρόπος για να προκαλέσει ξανά.
Ήταν το 2005 όταν οι New York Times ζήτησαν από τον Andres Serrano να «ντύσει» καλλιτεχνικά το άρθρο του Joseph Lelyveld, με τίτλο What We Don’t Talk About When We Talk About Torture. Φυσικά, ο γνωστός εικαστικός δεν αρνήθηκε. Και τότε ήταν που του γεννήθηκε και η ιδέα να ξεκινήσει τη δική του καλλιτεχνική σειρά Torture. Βέβαια για να συμβεί αυτό έπρεπε να περάσουν πρώτα 10 χρόνια.
Τότε ήταν που κατάφερε να παρουσιάσει την έκθεση Torture – μια σειρά που απεικόνιζε ανθρώπους με μαύρε κουκούλες στα κεφάλια τους, στρώματα πεταμένα γεμάτα με αίμα, βρώμικα κελιά, μεταλλικές μάσκες που θύμιζαν να έχουν βγει από την ταινία Το Σιδηρούν Προσωπείον, άνδρες να τρώνε από το πάτωμα. Ήταν ο δικός του τρόπος για να ξεκινήσει μια συζήτηση για τη βία, για τις παράνομες κρατήσεις, τα εγκλήματα πολέμου – ο δικός του τρόπος για να προκαλέσει ξανά.
Στρώματα, πεταμένα στο πάτωμα, μέσα στο αίμα.
Άλλωστε ο Serrano, στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του έχει μάθει όχι απλά να προκαλεί, αλλά να δέχεται ανοικτές επιθέσεις από τους κριτικούς και το κοινό για τα έργα του. Γεννημένος το 1950 στη Νέα Υόρκη, σπούδασε στο Brooklyn Museum and Art School, προτού το 1970 αρχίσει την καριέρα του στη διαφήμιση. Εκεί πέρασε τα επόμενα 13 χρόνια του, μέχρι που αποφάσισε να πατήσει στα πόδια του – και αυτό έγινε παρουσιάζοντας τις δικές του δουλειές. Δουλειές που ήθελαν να τσιγκλίσουν, να ανοίξουν κουβέντα σε θέματα που οι άνθρωποι δεν ήθελαν να συζητήσουν, να προκαλέσουν αντιδράσεις.
Μεταλλικές μάσκες που θύμιζαν να έχουν βγει από την ταινία Το Σιδηρούν Προσωπείον.
Και η αλήθεια είναι ότι τα κατάφερε μια χαρά. Για παράδειγμα, το 2007, όταν παρουσίαζε την έκθεση The History of Sex στη Σουηδία, μια ομάδα ανθρώπων εισέβαλε στην γκαλερί καταστρέφοντας διάφορα έργα του. Τέσσερα χρόνια αργότερα την ίδια μοίρα είχαν και οι δουλειές του Piss Christ και The Church, με το πρώτο ειδικά να έχει βρεθεί στο στόχαστρο ουκ ολίγες φορές από διάφορες θρησκευτικές οργανώσεις.
Όσο για εκείνον; Όλα δείχνουν ότι όχι μόνο δεν ενοχλείται, αλλά το απολαμβάνει κιόλας. Άλλωστε όπως λέει «ένας καλλιτέχνης δεν είναι τίποτα χωρίς τις εμμονές του. Εγώ έχω τις δικές μου». Και τώρα επιστρέφει στη Νέα Υόρκη και την Jack Shainman Gallery με την σειρά Torture, για να δείξει πώς βλέπει εκείνος τη βία. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 5 Νοεμβρίου.
Διαβάστε ακόμα: Οι 100 κορυφαίοι γραφίστες του κόσμου τιμούν τον Τουλούζ-Λωτρέκ στο Μουσείο Μπενάκη
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
