Για περισσότερο από μισό αιώνα, η Annie Leibovitz βγάζει φωτογραφίες που επηρεάζουν τον (παγκόσμιο) πολιτισμό. Τα πορτραίτα των πολιτικών, των καλλιτεχνών, των αθλητών, των επιχειρηματιών αλλά και των Βασιλικών προσωπικοτήτων, αποτελούν μια αναπάντεχη γκαλερί της εποχής μας. Η ιδιαιτερότητα των επιλογών στα πρόσωπα αλλά και το απαράμιλλο ύφος της Leibovitz, κλέβουν από το χρόνο στιγμές και τις σώζουν στην αιωνιότητα.
Η Anna-Lou Leibovitz που γεννήθηκε το 1949 στο Γουοτερμπέρι του Κονέκτικατ έβγαλε τις πρώτες της επαγγελματικές φωτογραφίες στη δεκαετία του ’70, όταν και συνεργάστηκε με το περιοδικό Rolling Stone, το Vanity Fair και τη Vogue. Ο αυθόρμητος χαρακτήρας της και η διαύγεια της (φωτογραφικής) της σκέψης «ξεκλείδωσαν» τις κλειστές πόρτες των διάσημων και έφεραν ένα φρέσκο αέρα στα κλισέ φυτογραφικά κλικαρίσματα του περιοδικού τύπου της εποχής. Πρόσωπα όπως ο Muhammad Ali, ο Mick Jagger , ο Keith Richards, η Patti Smith, ο Bruce Springsteen, η Debbie Harry αλλά και ο John Lennon με τη Yoko Ono στη διάσημη πια αγκαλιά τους λίγες ώρες μόνο πριν τη δολοφονία του σκαθαριού, πρόσφεραν απλόχερα μια άλλη πλευρά τους και έγραψαν ιστορία.
Τα (διάσημα) πρόσωπα όμως, δεν ήταν μόνο αυτά που πρωταγωνιστούσαν στις φωτογραφίες της Leibovitz, κατά τη διάρκεια αυτών των πρώτων χρόνων. Οι πολιτικές, πολιτιστικές και αντιτρομοκρατικές εξελίξεις στα «σκληρά» αμερικάνικα 70ς, υποκλίθηκαν στη φωτογραφική ματιά της και εγκλωβίστηκαν για πάντα σε αυτή. Οι διαμαρτυρίες του πολέμου του Βιετνάμ, η εκτόξευση του Apollo 17, η προεκλογική εκστρατεία του 1972, η παραίτηση του Ρίτσαρντ Νίξον το 1974 ακόμη και αυτή η περιοδεία των Rolling Stones το 1975, ήταν μερικές μόνο από αυτές.
Τα πρώτα φωτογραφικά χρόνια της Leibovitz , 1970-1983, μας βοηθούν να καταλάβουμε την προέλευση της. Αυτό που δηλαδή συνέβη όταν αποφάσισε να αφήσει τις σπουδές της στη ζωγραφική και να ασχοληθεί με τη φωτογραφία, τότε που φοιτούσε στο San Francisco Art Institute. Η σχολαστικά και προσωπικά επιμελημένη αυτή συλλογή, συμπεριλαμβανομένων και των polaroids που κατά καιρούς τραβούσε, παραδίδει ένα ζωντανό υλικό τόσο για την εξέλιξη της ίδιας ως φωτογράφου, όσο και της εποχής της.
Σε όλο το βιβλίο, τα πορτραίτα και τα φωτογραφικά ρεπορτάζ είναι μια γιορτή της ζωής, όλες αυτές οι τυχαίες συναντήσεις στήνουν ένα καμβά, πάνω στον οποίο καταγράφονται τα επίκαιρα με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο. Το πλούσιο αρχείο του σε εικόνες και δρώμενα, θυμίζει μια ολόκληρη εποχή και ξανασυστήνει μια κουλτούρα που τα σημάδια της τα βλέπουμε παντού, ακόμη και σήμερα.
Διαβάστε ακόμα:Η ζωή της Françoise Gilot έξω από τον κόσμο του Pablo Picasso.