Αντώνης Σουρούνης: ένα περίεργο Πάσχα στο Χωριό

Ενα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία στην εργογραφία του Αντώνη Σουρούνη είναι το «Πάσχα στο χωριό».

Ποτέ μου δεν είχα ζήσει Πάσχα σε χωριό και κάθε Μεγάλη Εβδομάδα ήταν το Μεγάλο μου Όνειρο. Ακόμη θυμόμουν εκείνη τη ζωγραφιά στο βιβλίο του σχολείου με το αρνάκι στη σούβλα και γύρω τριγύρω η οικογένεια να χαίρεται και να αγάλλεται. Παιδιά, γονείς, παππούδες και στο βάθος της ζωγραφιάς να χορεύουν τσολιάδες. Σαν παιδί δεν είχα την τύχη να μπω στον πίνακα, γονιός και τσολιάς δεν έγινα· αν έλειπαν και τα γερόντια από κει μέσα, θα είχα πάψει προ πολλού να τρέφω ελπίδες.

Στο αεροδρόμιο με περίμενε ο Φώτης. Γυρίσαμε τα μισά από τα παλιά στέκια κι αργά τη νύχτα πήγαμε να πάρουμε τη Λίτσα από το κέντρο που τραγουδούσε. Η πίστα ήταν γεμάτη σπασμένα πιάτα.

[…]

Κόψαμε κοκορέτσι και γεμίσαμε πάλι τα ποτήρια. Δεν ξέρω γιατί, σήμερα πίναμε σε νεροπότηρα. Μπορεί να ‘χαμε σπάσει χτες όλα τα κρασοπότηρα ή μπορεί να ήταν κανένα τοπικό έθιμο της Λαμπρής. Μπορεί όμως να ήταν μόνο για οικονομία κινήσεων, ώστε να τρώμε και να πίνουμε περισσότερο σήμερα.

Η αποθήκη είχε ντουμανιάσει, αλλά αυτό δε μας ενοχλούσε. Καθισμένοι κατάχαμα, τρώγαμε και πίναμε και ακούγαμε έξω την μπόρα. Από την ανοιχτή πόρτα έβλεπα τις σταγόνες της βροχής, χοντρές σαν παπίσια αυγά, να σκάνε στο πλακόστρωτο και να διαλύονται.

– Αυγά!… αναφωνώ με έμπνευση. Δεν τσουγκρίσαμε αυγά. 
– Ουουου, αυγά…, αναστενάζει βαριεστημένα η κυρα-Δέσπω. Να σας φέρω να τσουγκράτε ως τα Χριστούγεννα. 
– Ποιος ζα, ποιος ποθαν’ ως τα Χριστούγεννα…, λέει ο μπάρμπα-Γιώτης αλείφοντας το ψητό λαδολέμονο με το πινέλο. 

[…]

Πήραμε τις σούβλες σαν τουφέκια στους ώμους και ανεβήκαμε. Η βροχή είχε σταματήσει σχεδόν. Κάπου κάπου έσκαγε καμία αργοπορημένη στάλα, που ακουγόταν όπως οι τελευταίοι ήχοι από καρδιογράφημα. Ο ορίζοντας είχε καθαρίσει κι ώσπου έφτανε το μάτι όλα λάμπανε καταπράσινα και καθαρά. Κατεβήκαμε πάλι και πήραμε τον μπάρμπα-Γιώτη στους ώμους. Τη στιγμή που είχαμε λυγίσει τα γόνατα, για να περάσουμε από τη χαμηλή πόρτα, φέρνει το στόμα του μπρος στα μάτια μου και το ανοίγει. Υπήρχε μια κόκκινη μάζα εκεί μέσα, που μου θύμισε ματωμένες γάζες σε ανοιχτή πληγή.

//Τα τρία αποσπάσματα είναι από τη νουβέλα του Αντώνη Σουρούνη «Πάσχα στο χωριό» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη. 

Διαβάστε ακόμα: Ντάνιελ Κλάιν – Πάσχα στην Ύδρα.

TAGS :
Αντώνης Σουρούνης βιβλίο Πάσχα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook