Aπό διαφήμιση για τον οίκο Brioni.

Κλεισμένος σε ένα απομονωμένο κελί με τζαμωτή πρόσοψη για να βλέπει και να τον βλέπουν, ο Χάνιμπαλ Λέκτερ παίζει τη γάτα με το ποντίκι με την εκκολαπτόμενη επιθεωρητή Κλαρίς. Το βλέμμα του είναι βγαλμένο από τα βάθη της κόλασης. Η όψη του προκαλεί ανατριχίλες. Η φωνή του είναι σιγανή, ήρεμη, αλλά εξόχως απειλητική.

Κι όμως, περισσότερο από όλα, αυτό που κατάφερε ο Άντονι Χόπκινς ήταν ενσαρκώσει το απόλυτο κακό στο Silence of the Lambs με το να σε παγώνει με την κακότητά του. Τα μάτια του, διεσταλμένα ή σε φάση τρομώδους ονείρωξης έχουν το παγωμένο μπλε ενός πεινασμένου λύκου. Τω όντι, πεινασμένου για ανθρώπινο κρέας.

Και να σκεφτεί κανείς πως ο Χόπκινς δεν ήταν η πρώτη επιλογή για τη συγκεκριμένη ταινία. Εκ των υστέρων, καταλαβαίνεις πως δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος απ΄ αυτόν. Βέβαια, και σε ποια ταινία δεν θα μπορούσε να παίξει αυτή η τόσο ιδιαίτερη μορφή;

Ως Χάνιμπαλ Λέκτερ.

Εφτασε στα 83 χρόνια του, αλλά μοιάζει πιο αειθαλής από ποτέ. Δεν είναι τυχαίο ότι με αφορμή την ημέρα ανέβασε ένα βίντεο στον λογαριασμό του στο Twitter λέγοντας: «45 χρόνια πριν, χτύπησε ένας συναγερμός. Βάδιζα ολοταχώς στην καταστροφή, πίνοντας μέχρι θανάτου. Τότε, έλαβα ένα μήνυμα: Θες να ζήσεις ή να πεθάνεις; Ήθελα το πρώτο. Θα υπάρχουν απίστευτα δύσκολες μέρες, όμως σήμερα είναι το αύριο γα το οποίο τόσο φοβόσουν χθες. Μην παραδίδεις τα όπλα, συνέχσε να αγωνίζεσαι και πανίσχυρες δυνάμεις θα βρεθούν στο πλευρό σου».

Έχει παίξει πρακτικά τα πάντα, από Σαίξπηρ μέχρι τον Βασιλιά Ώντιν.

Ναι, τούτος ο ιδιαίτερος ηθοποιός κουβάλησε τη δική του κόλαση, από την οποία κατάφερε να ξεφύγει όντας μέσα στους ρόλους, κάτω από τα φώτα της δημοσιότητας και με τις προτάσεις να έρχονται κατά πάνω του βροχηδόν. Πολλές φορές, δε, έγινε η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για διάφορες μέτριες ταινίες μόνο και μόνο με την παρουσία του. Πόσοι ηθοποιοί μπορούν να συγχωρεθούν για άστοχες επιλογές, αφ’ης στιγμής, ακόμη και σ’ αυτές, αναδεικνύουν το τάλαντό τους; Ο Χόπκινς είναι ένας εξ αυτών.

Πιτσιρικάς, ως νιόβγαλτο ταλέντο.

Μισός Ουαλός-μισός Άγγλος, ο 83χρονος Άντονι Χόπκινς έχει ως τώρα πέντε υποψηφιότητες για όσκαρ, όμως ο Χάνιμπαλ Λέκτερ έμελλε να είναι ο ρόλος που του πρόσφερε το χρυσό αγαλματίδιο. Ωστόσο, αν κοιτάξει πίσω του, θα διαπιστώσει πως η διαδρομή του είχε πολλούς -σχεδόν αμέτρητους- σημαντικούς σταθμούς. Ξεκίνησε ουσιαστικά το 1968 με τον ρόλο του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου στο «Λιοντάρι στον Χειμώνα» ανάμεσα στην Κάθριν Χέπμπερν και τον Πίτερ Ο’ Τουλ.

Έχει παίξει πρακτικά τα πάντα, από Σαίξπηρ μέχρι τον Βασιλιά Ώντιν (στην Μπράνα εκδοχή του Θώρ – άρα πάλι Σαίξπηρ) κι από περίπου οτιδήποτε του θεατρικού ρεπερτορίου μέχρι αδιανόητες σαχλαμάρες που εξοντώνουν το ταλέντο του – αλλά λειτούργησαν ευεργετικά στους τραπεζικούς λογαριασμούς του.

Ο Χόπκινς κάνει κινηματογράφο κουβαλώντας στο παίξιμό την υψηλή αισθητική του θεάτρου.

Δεν γίνεται να μην μνημονευτεί η παρουσία του στον Άνθρωπο Ελέφαντα του Λιντς, στην Ανταρσία του Μπάουντι του Ρότζερ Ντόναλντσον, στον Νίξον του Όλιβερ Στόουν ή στα Απομεινάρια μιας Μέρας του Τζέιμς Άιβορι. Ο ρόλος του μπάτλερ στην τελευταία ταινία είναι οσκαρικού επιπέδου και αν η επιτροπή είχε λίγα δράμια λογικής θα έπρεπε να του το είχε δώσει τότε κι όχι για τον ψυχαοπαθή Χάνιμπαλ, αλλά ας είναι. Ο Χόπκινς κάνει κινηματογράφο κουβαλώντας στο παίξιμό την υψηλή αισθητική του θεάτρου. Είναι παλαιάς κοπής κι αυτό μας αρέσει διότι ξεφεύγει από την τυποποίηση. Κοινώς: ο Άντονι Χόπκινς είναι μια κατηγορία μόνος του.

Με την Έμμα Τόμσον στα Απομεινάρια μιας Μέρας

Εύκολο άνθρωπο δεν τον λες αυτόν τον σερ. Εκανε τρεις γάμους, απέκτησε μια κόρη από τον πρώτο του γάμο με την οποία είχε να μιλήσει περίπου τριάντα χρόνια, ενώ η φιλοσοφία της ζωής του είναι πως: «Δεν είναι υποχρεωτικό να αγαπάμε την οικογένεια μας. Τα παιδιά πολλές φορές δεν αγαπούν τους πατεράδες τους και το αντίθετο. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω καν αν έχω εγγόνια. Μπορεί να ακούγεται σκληρό και ψυχρό, αλλά η ίδια η ζωή είναι έτσι».

Σίγουρα, όμως, το λες άνθρωπο που ζει με την τέχνη. Είναι εξαίρετος πιανίστας (Το 1986 κυκλοφόρησε ένα single με τίτλο Distant Star. To 2011 μάλιστα, αποκαλύφθηκε ότι είχε συνθέσει και ένα βαλς το οποίο πρωτοπαίχτηκε σε κοινό από τον Αντρέ Ριού και την ορχήστρα του στην Βιέννη), ενώ είναι και αξιοπρόσεκτος ζωγράφος.

«Ανησυχώ ότι θα βρουν ότι δεν ανήκω εδώ», λέει συχνά για τον εαυτό του.

Το 2007 ανακοίνωσε πως θα αποσυρθεί προσωρινά από την ηθοποιία για να κάνει ταξίδια σε όλο τον κόσμο, αλλά πώς μπορούσε να κρατήσει για πολύ την υπόσχεση που έδωσε στον εαυτό του; Η υποκριτική θα είναι πάντα ο τρόπος που βλέπει τον κόσμο. Με αρκετές δεκαετίες στη showbiz, ο θρύλος της μεγάλης οθόνης εξακολουθεί να ομολογεί ότι μερικές φορές του περνά η σκέψη ότι όλα είναι μια τεράστια παρεξήγηση. «Δεν μπορώ να σταματήσω να αισθάνομαι ότι έγινε κάποιο λάθος, ότι κάθε λεπτό θα υπάρξει ένα χτύπημα στον ώμο και η φωνή θα λέει, «συγγνώμη, εννοούσαμε έναν άλλο ‘Αντονι Χόπκινς» αναφέρει συχνά στις συνεντεύξεις του: «Ανησυχώ ότι θα βρουν ότι δεν ανήκω εδώ».

Μπορεί, τελικά, να μην ανήκει εδώ, αλλά σε ένα δικό του περίκλειστο «εγώ» που με κάποιο τρόπο μας επιτρέπει να εισχωρήσουμε δειλά δειλά μέσω των ρόλων που υποδύεται.

Το δεύτερο Οσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου που έλαβε για την επιβλητική και βαθύτατα ανθρώπινη παρουσία του στην ταινία «The Father» δείχνει πως το εύρος του ταλέντου του δεν χωράει ηλικιακούς φραγμούς.

Ο 83χρονος Άντονι Χόπκινς με τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στην ταινία «The Father» και τη νίκη του, άφησε πίσω του τον 79χρονο Ρίτσαρντ Φάρνσγουορθ, που το 2000 είχε προταθεί για Όσκαρ Καλύτερου Ηθοποιού, για την ερμηνεία του στην ταινία «The Straight Story».

Έτσι, ο Άντονι Χόπκινς είναι ο έβδομος γηραιότερος ηθοποιός που τίθεται υποψήφιος στη συγκεκριμένη κατηγορία και κερδίζει για δεύτερη φορά (μετά το 1992 και την αξέχαστη ερμηνεία του ως «Χάνιμπαλ Λέκτερ» στην ταινία «Η Σιωπή των Αμνών»).

 

Διαβάστε ακόμα: Τζον Μάλκοβιτς – ταλεντάρα, στυλάτος και διαφθορέας.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top