Απίκιος: «Θυμήσου τον Σεπτέμβρη»

«Θυμήσου…» (Roland Petersen, «Summer Picnic», 2010).

Θυμήσου το  ηχηρό μελτέμι του Αυγούστου που έφερνε τη μυρωδιά από τις λεμονιές πάνω στις σπιτικές νησιώτικες μαρμελάδες, τις μεγάλες φράουλες, τα λαχταριστά βερίκοκα και το μοσχομυριστό μέλι, μαζί με τις χοντρές φέτες τού χωριάτικου ψωμιού, τα ευμεγέθη μπριός και την καυτή στραπατσάδα, καθώς βούιζαν οι σφήκες και τις έδιωχνες δειλά με το χέρι.

Θυμήσου τις πληθωρικές σαλάτες μέσα σε μεγάλες γαβάθες, με κατακόκκινες ντομάτες, δροσερό αγγούρι, αντράκλα, πιπεριά, μπόλικο κρεμμύδι, μπόλικη ευωδιαστή ρίγανη και, στην κορφή,το τεράστιο κομμάτι από την αλμυρή φέτα.

Θυμήσου την τηγανισμένη αθερίνα, το χταποδάκι στα κάρβουνα που έσπαγε τη μύτη, τα ψαράκια της πρωινής ερασιτεχνικής ψαριάς να χουρχουρίζουν στο τηγάνι, ή την τεράστια συναγρίδα που άνοιγες ιεροτελεστικά –σαν ιατροδικαστής του θέρους– και την περιέχυνες με φρέσκο λαδολέμονο.

Θυμήσου τη μεγάλη –κομμένη με το χέρι– τηγανητή πατάτα, με τον χοντρό κόκκο του αλατιού επάνω να λαμπυρίζει στον καυτό ήλιο.

«Θυμήσου τα ψαράκια της πρωινής ερασιτεχνικής ψαριάς». (Jill Steenhuis, «Red Fish & Lemons On Blue Plate», 2023).

Θυμήσου το μυρωδάτο τουρλού, τους γεμιστούς κολοκυθοανθούς, τις κολασμένες κρασάτες σουπιές, τους γίγαντες με τα μυρωδικά τους, το πληθωρικό ιμάμ-μπαϊλντί, το γιουβέτσι με το κατσικάκι, την τρυφερή κρεμμυδόπιτα, τον χρυσοτηγανισμένο μπακαλιάρο με τη σκορδαλιά δυναμίτη!

Θυμήσου τους αχινούς που άνοιγες με τον σουγιά, και το ούζο με τη γαλάζια άχνη του πάγου που έλιωνε μέσα του, θυμήσου τη σφιχτή σάρκα της καραβιδόψιχας, το ξεροψημένο μπαρμπουνάκι που καταβρόχθιζες ολόκληρο, την πικάντικη σούπα με τα μύδια που, θαρρείς, ανοιγόκλειναν απ’ τη δική σου αγαλλίαση.

Θυμήσου με ρίγος το δροσερό λευκό κρασί που γέμιζε τις κούπες, το παγωμένο νερό μες στο λιοπύρι, το αεράκι που σιγοσάλευε τα πεύκα.

Θυμήσου την τσίκνα από τα αμαρτωλά κοψίδια που ξεροψήνονταν ηχηρά κι ο ήχος μπερδευόταν με τη βοή του πελάγου και τη βαβούρα από μακρινές συνομιλίες.

 Θυμήσου τη λούτζα και το καπνιστό χοιρομέρι, θυμήσου τα χαραγμένα λουκάνικα, τα χτυπημένα αβγά με ντομάτα και μπόλικο πιπέρι.

«Θυμήσου τους αχινούς που άνοιγες με τον σουγιά, και το ούζο με τη γαλάζια άχνη του πάγου που έλιωνε μέσα του». (Jackie Sherwood, «Stop for an Ouzo and Meze»).

Θυμήσου τη βελούδινη φάβα με το κρεμμυδάκι και την κάππαρη, τα άγρια χόρτα με την πικράδα τους, τα κεφάλια των τυριών (μανούρια, κεφαλοτύρια και γραβιέρες) που γύριζαν να σε κοιτάξουν λαίμαργα.

Θυμήσου την παγωμένη μπίρα πάνω στην καυτή άμμο, τα διάφανα τσίπουρα και τις ρακές πάνω σε βαμμένα μπλε σιδερένια τραπεζάκια.

Θυμήσου τα μυζηθροπιτάκια που κολυμπούσαν στο μέλι, τα μικρά κουρκουμπίνια, το ζαχαρωμένο γαλακτομπούρεκο, τη βανίλια με τους μικρούς κόκκους και τη ζεστή σοκολάτα που τη σκέπαζε, την αέρινη σαντιγί, τα γλυκά κουταλιού που συνόδευαν τον ήχο της καμπάνας του εσπερινού.

Θυμήσου το φρεσκοστυμμένο πορτοκάλι, τη λιγωτική βυσσινάδα, τις τεράστιες ρώγες των σταφυλιών, τη μαστιχωτή σάρκα των σύκων.

Θυμήσου το άρωμα του νυχτολούλουδου να μπλέκει με τη μεθυστική οσμή της φασολάδας, τις εύοσμες «κραυγές» των αγριολούλουδων να συνταιριάζονται με τη μυρωδιά της άγριας ρίγανης.

«Θυμήσου τη μαστιχωτή σάρκα των σύκων». (Kayla Lee, «Figs»).

Θυμήσου την εικόνα: ανάμεσα σε ηλιοτρόπια, εσύ, ξαπλωμένος με αντηλιακό λάδι στην πλάτη και αγνό λάδι ελιάς στην κοιλιά!

Και τώρα θυμήσου τον Σεπτέμβρη…

Τώρα που ο ήλιος, οι τροφές, τα αρώματα, το οινόπνευμα, τα τοπία και οι έρωτες έγιναν μνήμη, θυμήσου: τα πρώτα φθινοπωρινά φύλλα –πραγματικά feuilles mortes– θ’ αρχίσουν να πέφτουν.

Θα είναι μικρές καφετιές φρυγανιές από σίκαλη με ελάχιστες θερμίδες.

Θ’ αρχίσουν μαζί και οι πρώτες βροχές από αποβουτυρωμένο γάλα light. Για ν’ ακολουθήσουν οι χειμωνιάτικες νιφάδες τού χιονιού από γιαούρτι με 0% λιπαρά.

Θυμήσου: ήρθε η ώρα ν’ αρχίσεις δίαιτα!

// Από το βιβλίο του Απίκιου (Γιάννη Ευσταθιάδη)  «Πένες σε μελάνι», εκδόσεις Μελάνι, 2005. Περιλαμβάνεται και στη συγκεντρωτική έκδοση «Απίκιος, Άπαντα», εκδόσεις Μελάνι, 2008.)      

Διαβάστε ακόμα: Οι ποιητές μας για το τέλος του καλοκαιριού.

TAGS :
Απίκιος βιβλίο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook