Πώς η Πατρίτσια Χάισμιθ έγραψε τον «Ταλαντούχο Κύριο Ρίπλεϊ» 
Έτσι γεννήθηκε η ταινία «Dr. No» και ο μύθος του James Bond 
«Μετά από μένα»: μια σπάνια ποιητική σπουδή από τον Γιάννη Τζανετάκη 
Αύγουστος Κορτώ: «Η ζωή είναι ζαριά, κι αν έχει κάποιο νόημα είναι το κυνήγι της ηδονής κι η αποφυγή του πόνου» 
Ποιος πάτησε πρώτος στην κορυφή του Έβερεστ; Ο Χίλαρι ή ο Νοργκάι; 
«Η επιδίωξη μιας μετριοπαθούς ευτυχίας είναι σοφή στάση και ευνοείται από το γεγονός πως είναι εξαιρετικά εύκολο να είναι κανείς δυστυχισμένος, ενώ το να είναι κανείς πολύ ευτυχισμένος δεν είναι μόνο δύσκολο, αλλά απολύτως αδύνατο». (Κωνσταντίνος Μάνος, «Κρήτη. Έξω από ένα καφενείο», 1964)
Κανόνας ζωής 2ος
Ο πιο σίγουρος τρόπος για να μη γίνετε δυστυχισμένοι είναι να μην έχετε την απαίτηση να γίνετε πολύ ευτυχισμένοι, δηλαδή να εναποθέσετε τις αξιώσεις σας για απολαύσεις, υλικά αγαθά, κοινωνική τάξη, δόξα κ.ο.κ. σε κάτι μετριοπαθές. Διότι ακριβώς η αναζήτηση και το κυνήγι της ευτυχίας είναι που προσελκύουν τις μεγάλες συμφορές. Η επιδίωξη μιας μετριοπαθούς ευτυχίας είναι, κατά συνέπεια, σοφή στάση και ευνοείται από το γεγονός πως είναι εξαιρετικά εύκολο να είναι κανείς δυστυχισμένος, ενώ το να είναι κανείς πολύ ευτυχισμένος δεν είναι μόνο δύσκολο, αλλά απολύτως αδύνατο.
Συγκεκριμένα, πρέπει να αποφύγουμε να χτίσουμε την ευτυχία μας με πολλές απαιτήσεις σε πλατιά θεμέλια, διότι έτσι το οικοδόμημα θα γκρεμιστεί πιο εύκολα. Στην πραγματικότητα, από αυτή τη σκοπιά, το οικοδόμημα της ευτυχίας μας συμπεριφέρεται αντίθετα από τα άλλα, που στέκονται πιο στέρεα πάνω σε πλατιά θεμέλια. Πρέπει να θέσουμε τις αξιώσεις μας σε ένα επίπεδο όσο το δυνατόν χαμηλότερο σε σχέση με τα μέσα που διαθέτουμε – αυτός είναι ο πιο σίγουρος τρόπος να αποφύγουμε μια μεγάλη δυστυχία. Διότι κάθε θετική ευτυχία αποτελεί χίμαιρα, ενώ ο πόνος είναι αληθινός.
Auream quisquis mediocritatem
Diligit, tutus caret obsoleti
Sordibus tecti, caret invidenda
Sobrius aula.
Saevius ventis agitatur ingens
Pinus: et celsae graviore casu
Decidunt turres: feriuntque summos
Fulgura montes
[Στο μέσον των πραγμάτων να μένεις
Ούτε στα χαλάσματα να κατοικείς
Ούτε και να σε φθονούν.
Το πιο ψηλό πεύκο το δέρνει
Ο άνεμος, και με δύναμη καταρρέουν
Οι μεγάλοι πύργοι· και τις βουνοκορφές
Κεραυνοί τις χτυπούν.
Οράτιος, Οι Ωδές, βιβλίο II, 10, στ. 5-12]
Στην επόμενη σελίδα: «Πρέπει να εκτιμάμε αυτό που έχουμε ακριβώς όπως θα το εκτιμούσαμε αν μας το στερούσανε».
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
