Stanley-Livingstone-The-Hague-Travel-bookstore

Προ έξι ετών, όσοι δουλεύαμε στη «βιομηχανία» αυτή δεχτήκαμε να υποστούμε μια μεγάλη μείωση των απολαβών μας, γιατί η αγορά κατέρρεε και το βλέπαμε. Κανείς δεν το αρνήθηκε, και πουθενά δεν μαθεύτηκε αυτό. (Φωτό: Wiseink Blog)

Οι μεγάλοι διεθνείς εκδοτικοί οίκοι που παρακολουθώ έχουν συνήθως τα κεντρικά τους γραφεία στην 5η Λεωφόρο ή κάτι τέτοιο, κι όλο χαζεύω στους χάρτες τής Google τη γειτονιά τους, με τρομερή ζήλια, ή βλέπω το μέσα χώρο όποτε ανεβάζουν φωτογραφίες για κάποια εκδήλωση που κάνουν, κάποια μικρή γιορτή, και άλλα παρόμοια.

Πώς νά ‘ναι άραγε να δουλεύεις εκεί; Δεν θα το μάθω ποτέ – μικρό το κακό βέβαια, και μακάρι να ήταν όλοι οι προβληματισμοί μας τέτοιας ποιότητας. Παρά ταύτα, έχουν ίδιες φάτσες με τις δικές μας. Μα δεν ξέρω πώς είναι να δουλεύεις εκεί, σ’ αυτά τα μαγαζιά, που επιλέγουν και εκδίδουν τον αφρό από μια τεράστια δεξαμενή καλών μυθιστορημάτων.

Ξέρω καλά, όμως, πώς δουλεύουν οι δικοί μας εκδοτικοί, κι αυτό είναι μεγάλο κέρδος. Απ’ όπου και να το δει κάποιος. Και έχω πολλούς λόγους να τους σκέφτομαι καθημερινά, και ιδίως κάτι Κυριακές και αργίες ή τα Χριστούγεννα, ας πούμε, ή τον Δεκαπενταύγουστο που οι περισσότεροι άνθρωποι των βιβλίων δουλεύουμε κανονικά (όσοι τελοσπάντων έχουμε δουλειά), και μάλιστα χωρίς να μας κακοφαίνεται.

Γιατί το κάνουμε από πάντα, το έχουμε συνηθίσει – δεν υπάρχουν αργίες στις εκδόσεις, δεν υπάρχει ποτέ χρόνος για χάσιμο, είναι μια δουλειά πολύ συγγενική με την καλλιέργεια της γης. Απλώς γίνεται, διαρκώς, σε μια συνέχεια. Και το συνηθίζεις. Και, με τον καιρό, τείνεις να το αγαπάς κιόλας.

Κάποιος θα πίστευε πως θα είχαμε μεγάλη αναταραχή και πτώση της ποιότητας αυτόν τον καιρό της Μεγάλης Κρίσης, της χρεωκοπίας, μα όλως παραδόξως ΔΕΝ συνέβη κάτι τέτοιο.
bookstore

Το βιβλίο είναι λούσο. Σε εποχές οικονομικής δυσπραγίας προφανώς και δεν μπορεί να είναι προτεραιότητα κανενός, αυτό έλειπε. (Φωτό: GeekWire)

Προ έξι ετών, όσοι δουλεύαμε στη «βιομηχανία» αυτή δεχτήκαμε να υποστούμε μια μεγάλη (κατά το ένα τρίτον περίπου) μείωση των απολαβών μας, γιατί η αγορά κατέρρεε και το βλέπαμε. Κανείς δεν το αρνήθηκε, και πουθενά δεν μαθεύτηκε αυτό.

Όλη η αλυσίδα της παραγωγής του βιβλίου έχασε ένα μεγάλο μέρος των εισοδημάτων της, απλώς για να επιβιώσουν οι επιχειρήσεις, δηλαδή οι άνθρωποι που δουλεύουμε στα βιβλία (επιχειρήσεις = εργαζόμενοι, όχι ένας απρόσωπος επιχειρηματίας). Από τον οδηγό του φορτηγού μέχρι τον συγγραφέα, και από τον στοιχειοθέτη ώς τον εισαγωγέα χάρτου – κι ένα σωρό άλλες ειδικότητες.


Διαβάστε ακόμα: Οι ποιητές για το νησί τους…


Το βιβλίο στηρίχτηκε έτσι, η τελική του τιμή μειώθηκε, η αγορά σώθηκε – έστω και μειωμένη, όπως είναι φυσικό, σε αριθμό τίτλων, σε τιράζ, σε αριθμό πωληθέντων αντιτύπων, σε αριθμό βιβλιοπωλείων…

Το βιβλίο είναι λούσο. Σε εποχές οικονομικής δυσπραγίας προφανώς και δεν μπορεί να είναι προτεραιότητα κανενός, αυτό έλειπε. Κάποιος θα πίστευε πως θα είχαμε μεγάλη αναταραχή και πτώση της ποιότητας αυτόν τον καιρό της Μεγάλης Κρίσης, της χρεωκοπίας, μα όλως παραδόξως ΔΕΝ συνέβη κάτι τέτοιο.

Ποτέ η ελληνική αγορά του βιβλίου δεν ήταν πιο κοντά στην «5η Λεωφόρο», ποτέ ξανά δεν παρακολουθούσε από τόσο κοντά, και τόσο γρήγορα, την ξένη αγορά.
12072702_1055490364495394_1478219708573328269_n

Ο συγγραφέας Κυριάκος Αθανασιάδης.

Ίσα-ίσα, ποτέ η ελληνική αγορά του βιβλίου δεν ήταν πιο κοντά στην «5η Λεωφόρο», ποτέ ξανά δεν παρακολουθούσε από τόσο κοντά, και τόσο γρήγορα, την ξένη αγορά, σε συνδυασμό με μια αναγέννηση των πιο ποιοτικών, διαχρονικών τίτλων, και της επιμελημένης εμφάνισης των βιβλίων, ποτέ στο παρελθόν δεν γίνονταν τόσο πολλές εκδηλώσεις, παρουσιάσεις και γιορτές βιβλίου – και μάλιστα με σχετική επιτυχία και με πείσμα.

Κι αν παρατηρείται μία στροφή και προς πιο μαζικής αγοράς βιβλία, πρώτον καλώς γίνεται αυτό (τα mass market βιβλία είναι καλά βιβλία, σπεύδω να θυμίσω, και αβάσταχτα παρεξηγημένα – αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση), δεύτερον συνέβαινε και σε περιόδους οικονομικής άνθησης, και τρίτον ας θεωρηθεί αυτό κάτι σαν δώρο στο γυναικείο κοινό που είναι αυτό ακριβώς που συντηρεί το χώρο μας: βασικά, γυναίκες διαβάζουν, και διαβάζουν πολύ, και σταθερά.

Παρ’ όλες μου τις ενστάσεις και τις διαφορές που έχω με κάποιες από τις πολιτικές που ασκούνται από τον εκδοτικό κόσμο (η Ενιαία Τιμή είναι μια από αυτές – δεν την υποστηρίζω), είμαι πολύ χαρούμενος που επί τριάντα (και βάλε) χρόνια είμαι εδώ, κομμάτι αυτού του ωραίου κόσμου, και πάντα με το κόκκινο στιλό στο χέρι. Κι ας είναι πάντα Δευτέρα για μας.

Για να κλείσω, τελικά και τα στελέχη των εκδοτικών οίκων της Ν. Υόρκης δουλεύουν επίσης Σαββατοκύριακα και καλοκαίρια, για να είναι έτοιμα τα βιβλία στην ώρα τους, για να κοσμήσουν τα βιβλιοπωλεία, για να τα αγοράσουμε.

Και για να γίνουν οχήματα των ονείρων του κόσμου…

//Ο Κυριάκος Αθανασιάδης είναι συγγραφέας, επιμελητής εκδόσεων και… καναλάρχης στο Amagi web radio.

 

Διαβάστε ακόμα: Στην Γκρενόμπλ, σπέρνουν μηχανήματα διανομής ιστοριών. Γιατί όχι και στην Αθήνα;

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top