Στην εξαιρετική σειρά «Stranger Things».

Η συγκυρία και η θέληση πάντα μετρούσαν και θα μετρούν στη ζωή ενός ηθοποιού. Ας πάρουμε παράδειγμα τον Brett Gelman. Κανονικά (πόσο κανονικά, άραγε;) δεν ήταν γραφτό να πάρει μέρος σε μια από τις καλύτερες τηλεοπτικές παραγωγές του 2019, το «Fleabag».

Λίγα χρόνια πιο πριν, ο γνωστός κωμικός δέχθηκε ένα τηλεφώνημα από κάποιον παραγωγό που του είπε πως αν ήθελε να πάρει μέρος στη σειρά, στο ρόλο του Μάρτιν, θα έπρεπε να μαζέψει γρήγορα τα προσωπικά του αντικείμενα σε μια βαλίτσα και να ταξιδέψει τάχιστα στο Λονδίνο.

«Δεν είχα πάει ποτέ στο Λονδίνο. Κάπως έτσι σκέφτηκα πως αυτή ήταν άλλη μια απόδειξη ότι καλά είχα κάνει που δεν είχα πάει εκεί». Παρά ταύτα, του έστειλαν έναν πρώιμο «πιλότο» και τότε πείστηκε πως άξιζε τον κόπο. Δεν είχε διαβάσει καν μεγάλο μέρος του σκριπτ όταν είπε το μεγάλο «ναι».

Ο ρόλος είχε φτιαχτεί για να παιχτεί από Σκοτσέζο ηθοποιό και ο Gelman ήξερε πως δεν ήταν η πρώτη επιλογή, αλλά κατάλαβε πως για να τον πήραν τηλέφωνο και να του ζήτησαν να μεταβεί άρον άρον στο Λονδίνο, κάποιος θα πρέπει να είχε χάσει τη θέση του στο σίριαλ. Να, λοιπόν, που η συγκυρία λειτούργησε επ’ ωφελεία του.

O Gelman υποδύεται συχνά διαφορετικές αποχρώσεις της ανδρικής τοξικότητας.

Η εντυπωσιακή παρουσία του στη δεύτερη σεζόν της σειράς, του πρόσφερε 11 υποψηφιότητες στα Emmy Awards. Ήταν αυτό το επιστέγασμα μιας καριέρας που έχει δομηθεί σε στέρεα βήματα; Προηγουμένως, ο Gelman άρχισε να γίνεται οικείος στο πλατύ κοινό μετέχοντας σε σειρές όπως: Eagleheart, Married,  Blunt Talk,  Another Period,  Camping, Love και Stranger Things.

Αυτό που ενοποιεί όλους τους ρόλους του είναι ότι ο Gelman υποδύεται συχνά διαφορετικές αποχρώσεις της ανδρικής τοξικότητας. Λέει ο ίδιος: «Υπάρχει μια ατάκα μου στο ”Fleabag” που λέει πολλά,  ”δεν είμαι κακό παιδί, απλώς έχω κακή προσωπικότητα”. Το σκέφτεσαι καμιά φορά αν μπορείς να αλλάξεις, αν υπάρχει η δυνατότητα μιας μεταστροφής αυτού που είσαι. Μήπως είμαι καταραμένος; Μήπως, τελικά, αυτό το πράγμα είμαι αλήθεια; Ο ρόλος μου ως Μάρτιν μου γέννησε αυτά τα ερωτήματα».

Στο «Fleabag» (Luke Varley).

Πλέον, έπειτα από τόσους ρόλους, γνωρίζει το στοιχείο της τυποποίησης – είναι άλλωστε μέρος της δουλειάς: «Είναι, όντως, όλοι αυτοί οι τύποι με την τοξική αρρενωπότητα. Φαίνεται πως μου δίνουν αυτούς τους ρόλους διότι μπορώ και τους οδηγώ σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Νομίζω πως εξανθρωπίζω αυτούς τους τύπους, δίνω στον θεατή να καταλάβει πως μπορεί να τους μοιάζει, να φέρει κι αυτός κάτι από τους ρόλους.

«Μου άρεσαν πάντα αυτοί οι άντρες που μπαίνουν σε ένα προσωπικό σπιράλ».

»Η αλήθεια είναι ότι μεγάλωσα αγαπώντας τέτοιους χαρακτήρες. Να σκεφτεί κανείς πως ως μικρός λάτρευα τον Danny DeVito. Αγάπησα πραγματικά τον John Larroquette στο «Night Court». Και, φυσικά, όταν μεγάλωσα λάτρεψα το Raging Bull. Επομένως, μου άρεσαν πάντα αυτοί οι άντρες που μπαίνουν σε ένα προσωπικό σπιράλ. Μπορεί να μην μου συμβαίνει καθημερινά, αλλά ξέρω και στη δική μου ζωή υπάρχει αυτό το σπιράλ. Νομίζω πως το ξορκίζω παίζοντας ρόλους που το περιέχουν. Με κάνει να αισθάνομαι καλύτερα».

«Μου αρέσει να παίζω περίεργους άντρες» (vogue.com).

Το πόσο εύπλαστος είναι ως ηθοποιός αποδείχθηκε στον ρόλο του στη σειρά «Stranger Things», όπου χρειάστηκε να μάθει ρωσικά. Φυσικά, δεν γνώριζε λέξη ως εκείνη τη στιγμή, αλλά, όχι, αυτό δεν αποτέλεσε ποτέ πρόβλημα για τον επίμονο Gelman. Έστω και σχετικά αργά, ο Gelman άρχισε να γίνεται μέρος της δημοσιότητας με την παρουσία του στο «Stranger Things» και το «Fleabag». Θα έλεγε κανείς πως βιώνει ακόμη και τη χάρη ενός σούπερ σταρ. Είτε ως κατεργάρης δημοσιογράφος στην πρώτη είτε ως συμπονετικός αλκοολικός στη δεύτερη.

Στο «Twin Peaks»

Κάπως έτσι ήρθαν στην πορεία η συμμετοχή του στο «Μad Men» και το «Twin Peaks», εμφανίσεις υψηλού προφίλ που ανέβασαν ακόμη περισσότερο το γόητρό του. Ο ίδιος εξακολουθεί να πιστεύει πως τον επιλέγουν για τους ρόλους επειδή ακριβώς φέρνει στην επιφάνεια την αίσθηση της ανθρωπιάς. «Ποιος μπορεί να μπει στις σκοτεινές εσοχές της ανθρώπινης περίπτωσης; Α, ας δώσουμε τον ρόλο στoν Brett», λέει χαριτολογώντας.

Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να βλέπει ο κόσμος την ενέργεια που κουβαλάει. «Μου αρέσει να παίζω διαφορετικούς ρόλους κάθε φορά. Τα πάντα εξαρτώνται από τον ρόλο. Θέλω να υπάρχουν διαφορετικές ποιότητες σε καθέναν από αυτούς. Μπορεί κάποιοι να πουν ότι έχω τυποποιηθεί κι άλλοι ότι παίζω διαφορετικούς ρόλους. Νομίζω πως υπάρχει μια κάποια αλήθεια και στις δύο εκδοχές. Ωστόσο, η δική μου προσπάθεια είναι να φέρνω κάτι διαφορετικό σε κάθε ρόλο. Μου αρέσει να μπαίνω στον κόσμο που φτιάχνουν οι σεναριογράφοι. Είναι μέρος της δουλειάς μου να υπηρετώ το όραμά τους».

 

Διαβάστε ακόμα: Eίδαμε το «Uncut Gems» – o Άνταμ Σάντλερ είναι ένα πραγματικό διαμάντι.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top