Burt Bacharach: ο χρυσοδάκτυλος των μεγάλων μουσικών επιτυχιών

Ο Burt Bacharach έγραψε περισσότερα από 500(!) τραγούδια, 50 από τα οποία, σε στίχους του Hal David, ανέβηκαν στα Top 10 της Αμερικής και της Μ. Βρετανίας, ενώ έξι από αυτά έφτασαν στο #1 (photo CNN).

Ο Burt Bacharach, ο ανεξάντλητος συνθέτης και ενορχηστρωτής, η συνεργασία του οποίου με τον εξίσου ανεξάντλητο (και ανεπανάληπτο) στιχουργό Hal David χάρισε στην pop μουσική σοφιστικέ αίγλη, έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών, απολαύσεων και επιτυχιών σε ηλικία 94 ετών.

Ο Bacharach έγραψε περισσότερα από 500(!) τραγούδια, 50 από τα οποία, σε στίχους του David, ανέβηκαν στα Top 10 της Αμερικής και της Μ. Βρετανίας (και όχι μόνο), ενώ έξι από αυτά έφτασαν στο #1. Για τους ειδικούς δε της μουσικής, οι δυο τους ήταν οι Rodgers και Hart της δεκαετίας του ’60.

Ο διαρκής πειραματισμός του Bacharach, με χαρακτηριστικά του το αβίαστο πιάνο, τα διακριτικά πνευστά και τους σύνθετους συνδυασμούς νότας και μελωδίας, έκανε τις συνθέσεις του να ακούγονται νεανικές και μοντέρνες και συνάμα τρυφερές (φωτογραφία: NY Post).

«Τα κομμάτια του είναι πολύ πιο μελωδικά από αυτά που γράφουμε εμείς – και πολύ πιο σύνθετα τεχνικά», δήλωνε ο Paul McCartney.

Χαρακτηριστικό της μουσικής του Bacharach ήταν το ότι αυτή δεν ήταν δημοφιλής σε συγκεκριμένο ηλικιακό κοινό· άρεσε και σε νέους και σε λιγότερο νέους. Ο δε διαρκής πειραματισμός του, σε συνδυασμό με το αβίαστο πιάνο, τα ήσυχα, διακριτικά πνευστά (The Look Of Love, This Guy’s In Love With You κ.λπ.) και τους σύνθετους συνδυασμούς νότας και μελωδίας (Make It Easy On Yourself, Alfie, Promises Promises κ.ά.) έκανε τις συνθέσεις του να ακούγονται νεανικές και μοντέρνες και συνάμα τρυφερές.

«Τα κομμάτια του είναι πολύ πιο μελωδικά από αυτά που γράφουμε εμείς – και πολύ πιο σύνθετα τεχνικά», δήλωνε ο Paul McCartney στο Newsweek το 1965, περιοδικό στο οποίο ο Bacharach έγινε και εξώφυλλο πέντε χρόνια αργότερα, μόνος συνθέτης που πέτυχε αυτή τη διάκριση.

O Bacharach κατέκτησε οκτώ Grammy και βραβεύτηκε με δύο Oscar: το πρώτο, το 1969 με τον Hal David, για τη μουσική του Butch Cassidy and The Sundance Kid και το τραγούδι Raindrops Keep Fallin’ On My Head και το δεύτερο, το 1981, για το Arthur’s Theme (Best That You Can Do) (photo Jewish Journal).

Συνθέσεις του τραγουδήθηκαν από ερμηνευτές όπως η Dusty Springfield, ο Tom Jones, οι Carpenters, η Aretha Franklin, o Gene Pitney, oι Walker Brothers, η Cilla Black, ο Perry Como, ο Andy Williams, o Herb Alpert, η Barbra Streisand, ο Isaac Hayes κ.ά. Και βέβαια από τη «μούσα» του, Dionne Warwick.

Μικρός ήθελε να γίνει παίκτης του αμερικανικού football, αλλά άκουσε τελικά τη μητέρα του και άρχισε μαθήματα πιάνου.

Κατέκτησε οκτώ συνολικά Grammy, έχοντας προταθεί ως υποψήφιος 21 φορές, ενώ βραβεύτηκε και με δύο Oscar: το πρώτο, το 1969, για την καλύτερη μουσική επένδυση ταινίας (Butch Cassidy and The Sundance Kid) και το καλύτερο τραγούδι (Raindrops Keep Fallin’ On My Head, με τον B. J. Thomas) και το δεύτερο, το 1981, μαζί με την τρίτη του σύζυγο, συνθέτη Carole Bayer Sager, για το Arthur’s Theme (Best That You Can Do), με τον Christopher Cross.

Νωρίτερα, είχε προταθεί τρεις φορές, και μάλιστα συνεχείς, για Oscar, όλες μαζί με τον Hal David: το 1965 για το What’s New, Pussycat? με τον Tom Jones, από την ομώνυμη ταινία, το 1966 για το Alfie, με τη Cilla Black, από την επίσης ομώνυμη ταινία, και το 1967 για το The Look of Love, με τη Dusty Springfield, από το Casino Royale.

O Burt Bacharach γεννήθηκε το 1928 στο Κάνσας Σίτυ του Μιζούρι. Μικρός ήθελε να γίνει παίκτης του αμερικανικού football, αλλά άκουσε τελικά τη μητέρα του και άρχισε μαθήματα πιάνου. Την εποχή του Πολέμου της Κορέας κατατάχτηκε στον Στρατό και βρέθηκε στη Γερμανία όπου συνεργάστηκε με τον τραγουδιστή Vic Damone, συνοδεύοντάς τον στις τουρνέ του σε στρατόπεδα ως (ένστολος) πιανίστας.

Το 1998, σε συνεργασία με τον Elvis Costello, έβγαλε το album Painted From Memory (photo LA Times).

Η συνεργασία με τον Damone συνεχίστηκε και μετά τον πόλεμο, ενόσω ο Bacharach σπούδαζε Μουσική στο Μόντρεαλ και στη Ν. Υόρκη, πριν αναλάβει προσωπικός ενορχηστρωτής και μαέστρος της Marlene Dietrich για τις ταινίες της στο Χόλυγουντ και γίνει έτσι ευρύτερα γνωστός στο αμερικανικό κοινό.

Σταθμός στην καριέρα του ήταν η γνωριμία με τον στιχουργό Harold Lane “Hal” David το 1956.

Σταθμός ωστόσο στην καριέρα του ήταν η γνωριμία με τον στιχουργό Harold Lane “Hal” David το 1956, με δύο από τις πρώτες τους συνθέσεις (το The Story of My Life, με τον Marty Robbins, το 1957, και το πιο γνωστό Magic Moments, με τον Perry Como, το 1958, να γίνονται αμέσως επιτυχίες.

Αργότερα, οι δυο τους ανακάλυψαν, τυχαία σε μια ηχογράφηση των Drifters, τη Dionne Warwick που σπούδαζε Μουσική και της ζήτησαν να τραγουδήσει το δικό τους Don’t Make Me Over, το 1962. Η συνεργασία Bacharach/David/Warwick συνεχίστηκε για περισσότερο από μια δεκαετία, με οκτώ τραγούδια τους να μπαίνουν στο αμερικανικό Top 10.

Η συνεργασία των Bacharach και David με τη Dionne Warwick ξεκίνησε το 1962 και συνεχίστηκε για περισσότερο από μια δεκαετία. Οκτώ τραγούδια τους μπήκαν στο αμερικανικό Top 10 (photos Getty Images, CBS, NY Times, NY Post).

Εκείνη των Bacharach/David επεκτάθηκε και στον κινηματογράφο για να διακοπεί, κάθε άλλο παρά φιλικά, μετά τη συμμετοχή τους στο όχι και τόσο επιτυχημένο Lost Horizon του 1973, ταινία που, σύμφωνα με τον Bacharach, λίγο έλειψε να τερματίσει την καριέρα του ως συνθέτη.

Τη δεκαετία του ’80, μαζί με την Carole Bayer Sager, συνέχισε να γράφει επιτυχημένα κομμάτια όπως το That’s What Friends Are For, για τη Dionne Warwick, που βραβεύτηκε με Grammy ως Τραγούδι της Χρονιάς 1986, το They Don’t Make Them like They Used To, για τον Kenny Rogers, για την ταινία Tough Guys (1986), και το μουσικό θέμα της ταινίας Baby Boom (1987).

Το 1998, σε συνεργασία με τον Elvis Costello, έβγαλε το album Painted from Memory. Αρκετά αργότερα, το 2016, έντονα επηρεασμένος από την αυτοκτονία της κόρης του (από τη δεύτερη σύζυγό του, ηθοποιό Angie Dickinson) Lea Nikki που έπασχε από Σύνδρομο Asperger, συνέθεσε το μουσικό θέμα της ταινίας A Boy Named Po.

Νωρίτερα, το 2012, οι Bacharach και David είχαν βραβευτεί από το Αμερικανικό Κογκρέσο με το Βραβείο Gershwin. Στην τελετή, ο Πρόεδρος Obama απένειμε το βραβείο στον Bacharach μιας και ο David απουσίαζε έχοντας υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο – πέθανε αργότερα την ίδια χρονιά, σε ηλικία 91 ετών, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να απολαύσει τον Stevie Wonder να ερμηνεύει το Alfie στον Λευκό Οίκο.

Είχε παντρευτεί τέσσερις φορές και, εκτός της Lea Nikki, είχε αποκτήσει δύο γιους και μια κόρη.

O Bacharach παρέμεινε ενεργός μέχρι τα 92 του χρόνια. Τελευταίες του συνεργασίες ήταν με τον Daniel Tashian, το 2020 στο Extended Play album Blue Umbrella και, έναν χρόνο αργότερα, με τον Steven Sater στο μιούζικαλ Some Lovers.

O Burt Freeman “Happy” Bacharach πέθανε στις 8 Φεβρουαρίου από φυσικά αίτια, ήσυχα στον ύπνο του (ό,τι καλύτερο) στο σπίτι του στο Λος Άντζελες. Είχε παντρευτεί τέσσερις φορές και, εκτός της Lea Nikki, είχε αποκτήσει δύο γιους και μια κόρη.

Το 2012, σε τελετή στον Λευκό Οίκο, οι Bacharach και David βραβεύτηκαν από το Αμερικανικό Κογκρέσο με το Βραβείο Gershwin. Το βραβείο απένειμε ο Πρόεδρος Obama (photo Las Vegas Review).

Χάριν επιλόγου, αυτά είναι 10 από τα πιο δικά μου πιο αγαπημένα τραγούδια, σε χρονολογική σειρά, του αγαπημένου μου συνθέτη (όλα σε στίχους του Hal David). Rest in Peace, Maestro:

Walk On By – Dionne Warwick (1963)

Anyone Who Had A Heart – Dionne Warwick (1964)

Make It Easy On Yourself – The Walker Brothers (1965)

Alfie – Cilla Black (1966)

I Say A Little Prayer – Aretha Franklin (1966)

The Look of Love – Dusty Springfield (1967)

I’ll Never Fall In Love Again – Dionne Warwick (1968)

This Guy’s In Love With You – Herb Alpert (1968)

Raindrops Keep Fallin’ on My Head – B. J. Thomas (1969)

Close To You – The Carpenters (1970)

Διαβάστε ακόμα: Rosalía, καλώς να μας έρθεις.