855 χιλιόμετρα, 35 μέρες με τα πόδια, εκατοντάδες φωτογραφίες, ένα προσκύνημα

Σε όλη τη διαδρομή υπάρχουν πολλοί τάφοι ανθρώπων που έπασχαν από ανίατες αρρώστιες και αφήνουν την τελευταία τους πνοή πάνω στο μονοπάτι.

Τι σε ώθησε να επιλέξεις τη συγκεκριμένη διαδρομή;
Το κανόνιζα με έναν φίλο που δεν κατάφερε τελικά να έρθει. Έτσι ξεκίνησα με μια φίλη, με την οποία κάναμε ένα μικρού μήκους ντοκιμαντέρ όσο περπατούσαμε στο Camino Santiago, το “Believe it”, σχετικό με τη διαδρομή. Από ένα σημείο και μετά όμως χωρίσαμε, περπατούσαμε με μία μέρα διαφορά, και την ολοκλήρωσα μόνος μου.

Η διαδρομή είναι 855 χλμ. Πόσο σου πήρε;
35 μέρες με τα πόδια, καθώς δεν μπορείς να ταξιδέψεις διαφορετικά. Είναι αρκετά κουραστική διαδρομή, αλλά η σωματική κούραση δεν παίζει ρόλο. Παίζει ρόλο αυτό που νιώθεις. Το πόσο καλά μπορείς να παλέψεις με τη φύση. Είναι ένα εξαιρετικό κομμάτι. Διασχίζεις όλα τα Πυρηναία, από τη Γαλλία μέχρι τον Ατλαντικό. Νιώθεις πολύ ωραία όταν αισθάνεσαι ότι ελέγχεις τον εαυτό σου και επιλέγεις τα πάντα. Ήταν πολύ σημαντικό για μένα, διότι ένιωθα δυνατός.

O Dimitris the Athens στο Cape Finistere, στο τέλος της διαδρομής, με φόντο τον Ατλαντικό ωκεανό.

Από φωτογραφικής άποψης, τι ήταν πιο εντυπωσιακό;
Αυτό που μου έκανε εντύπωση, και τιμής ένεκεν το έβαλα και στο φωτογραφικού άλμπουμ που δημιούργησα με αφορμή τη διαδρομή, ήταν οι πολλοί τάφοι ανθρώπων που πεθαίνουν στο μονοπάτι. Ο βασικός λόγος νομίζω που πεθαίνουν εκεί είναι ότι έχουν κάποια ανίατη αρρώστια και προτιμούν από το να μείνουν στο νοσοκομείο και να πεθάνουν, να κάνουν αυτό το προσκύνημα. Επίσης, εντύπωση μου έκαναν τα πολλά χτυπημένα πόδια. Ο πόνος των ποδιών είναι ένα από το βασικά κομμάτια της διαδρομής. Η καθημερινότητα είναι περί πόνου.

Επισκέπτες από ολόκληρο τον κόσμο περπατούν κάθε χρόνο το Camino Santiago de Compostella, αντλώντας δύναμη από το τι είναι ικανός ο άνθρωπος να κάνει.

Έχεις κάποια αγαπημένη φωτογραφία από όλη αυτήν την περιπέτεια;
Όχι, και το λέω ειλικρινά. Έχω μία αγαπημένη μέρα. Τη μέρα που δεν φωτογράφισα. Ήταν σε ένα καταπληκτικό σημείο που επέλεξα να μην το φωτογραφίσω, αλλά να το κρατήσω για μένα, στο μυαλό μου, να μην το μοιραστώ με κανέναν.

Είναι τόσο θείο αυτό το πράγμα που ζεις στο μονοπάτι που δεν μπορεί να οριστεί από καμία θρησκεία. Θα ήταν κρίμα.

Δηλαδή η αγαπημένη σου φωτογραφία βρίσκεται στη μνήμη σου.
Ναι, ήταν και η αγαπημένη μέρα. Μάλιστα, στο βιβλίο έχω χρησιμοποιήσει λόγια πολλών συνοδοιπόρων από συνεντεύξεις που κάναμε για το “Believe it” με τη Χριστίνα Μουμούρη. Για παράδειγμα, μίλησε γι’ αυτό το κομμάτι μια Καναδή ψυχολόγος, η οποία το χαρακτήρισε ως μια “drug experience”. Βλέπεις ένα flat τοπίο στο οποίο δεν υπάρχει τίποτα δεξιά κι αριστερά. Είσαι εσύ κι εσύ.

Ο πόνος είναι ένα από το βασικά κομμάτια της διαδρομής. Η καθημερινότητα είναι περί πόνου. Δεν λείπουν ποτέ οι κακουχίες.

Σου προξένησε η διαδρομή θρησκευτικά συναισθήματα;
Είναι τόσο θείο αυτό το πράγμα που ζεις στο μονοπάτι που δεν μπορεί να οριστεί από καμία θρησκεία, θα ήταν κρίμα.

“Όσο είσαι στο μονοπάτι, είναι σαν να είσαι σε ένα reality, ζεις στην πραγματικότητα του μονοπατιού. Όσο είσαι εκεί γίνεσαι σοφότερος – μακάρι να με έχει αλλάξει έστω και λίγο”.

Όταν επέστρεψες και κοίταξες πίσω, τι σου άφησε αυτό το ταξίδι; Σε άλλαξε;
Βέβαια. Μου έδωσε μια απέραντη δύναμη για το τι μπορεί ο άνθρωπος να κάνει. Έχω φωτογραφίσει πολύ και σε πολλές χώρες, αλλά αυτή η εσωτερικότητα ήταν πολύ διαφορετική. Νομίζω ότι με γαλήνεψε. Όσο είσαι στο μονοπάτι, είναι σαν να είσαι σε ένα reality, ζεις στην πραγματικότητα του μονοπατιού. Όσο είσαι εκεί γίνεσαι σοφότερος – μακάρι να με έχει αλλάξει έστω και λίγο. Όμως, όταν βγεις από την πραγματικότητα του μονοπατιού, βγεις στην αστική πραγματικότητα, το θυμάσαι ως μια ωραία ανάμνηση, και ξαναμπαίνεις στην κανονική σου ζωή. Μπορεί και να το εξωραϊζεις.

To Camino Santiago de Compostella είναι μια διαδρομή αφιερωμένη στον Άγιο Ιάκωβο. Ξεκινάει από το Saint-Jean-Pied-de-Port της Γαλλίας στα Πυρηναία και καταλήγει στην πόλη Santiago de Compostella της Βορειοδυτικής Ισπανίας.

Ετοιμάζεις κάτι άλλο; Αντίστοιχο;
Είναι μια ομάδα ανθρώπων που σκεφτόμαστε να κάνουμε μια μεγάλη διαδρομή στο Θιβέτ. Επίσης, το project 1.111, το οποίο κράτησε τρεισήμισι μήνες. Έχω φωτογραφήσει 1.111 χαμογελαστούς ανθρώπους κόντρα στη μιζέρια που ζούμε. Είναι το μεγαλύτερο project στον κόσμο σε κλειστό χώρο. Θα παρουσιαστεί Σεπτέμβριο-Οκτώβριο στην Αθήνα. Ψάχνουμε τώρα για κατάλληλο χώρο. Πέρσι έκανα και τα 100 δάκρυα για το ρατσισμό, όπου 100 γυναίκες έκλαιγαν για το ρατσισμό.

⇒ Η έκθεση του Dimitris the Athens “El Caminante” θα διαρκέσει μέχρι τις 15 Ιουνίου και φιλοξενείται σε όλους τους χώρους του Root Artspace, Ηρακλειδών 10, Θησείο, τηλ. 210 3450003.

Διαβάστε ακόμα: Φυλές που χάνονται – Η έκθεση του Jimmy Nelson που κάνει το γύρο του κόσμου.