Ο Charles Bukowski σήμερα θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς των ΗΠΑ. (Σχέδιο: Sofo Archon)

«Είμαστε εδώ για να κοροϊδεύουμε τις πιθανότητες και να ζήσουμε τόσο καλά τη ζωή μας ώστε ο θάνατος να τρέμει να μας πάρει». Μεγάλα λόγια, μπορείς να σκεφτείς, ίσως υπερβολικά. Δεν θα διαφωνήσω, με μια μόνο διαφορά: όταν αυτά τα λόγια βγαίνουν από το στόμα (και την πένα) του Charles Bukowski μοιάζουν λογικά. Διότι ήταν ένας άνθρωπος που έγραφε αυτά που πίστευε και ζούσε με βάση τους δικούς του κανόνες. Αδιαφορώντας για όλα και όλους γύρω του.

Ο Charles Bukowski γεννήθηκε στη Γερμανία (16/8/1920), μεγάλωσε στις ΗΠΑ και από πολύ μικρή ηλικία «είδε» το μέλλον του. Η παιδική και εφηβική ηλικία του σημαδεύτηκαν από την προκατάληψη των Αμερικανών για τη γερμανική καταγωγή του, την κακοποίησή του από τον πατέρα του και την παραμόρφωση των χαρακτηριστικό του από μια επώδυνη μορφή ακμής. Όλα αυτά τον οδήγησαν στο να γίνει ένας τυχοδιώκτης της ζωής.

Το ρίχνει στο αλκοόλ και ονειρεύεται να γίνει συγγραφέας. Στο πρώτο τα καταφέρνει μια χαρά, στο δεύτερο δείχνει να μην μπορεί. Ξεκινάει να ταξιδεύει, χωρίς προορισμό, όπου τον βγάλει ο δρόμος. Δοκιμάζει να γράψει, δημοσιεύει την πρώτη του ιστορία, Aftermath of a Lengthy Rejection Slip, και μετά ξαναπαίρνει τους δρόμους. Για τα επόμενα 10 χρόνια δουλεύει ως οδηγός φορτηγού, χειριστής ασανσέρ, σε εργοστάσιο παρασκευής σκυλοτροφών και ότι άλλο βρίσκει για να βγάζει μερικά λεφτά για το καθημερινό ποτό του – είναι η περίοδος που ο ίδιος αποκαλούσε «ten-year drunk».

«Είχα δύο επιλογές: ή να μείνω στο ταχυδρομείο και να τρελαθώ ή να το παίξω συγγραφέας και να πεθάνω της πείνας».

Πιάνει δουλειά στο ταχυδρομείο τους Λος Άντζελες, παντρεύεται την Barbara Frye το 1955, χωρίζει μετά από δύο χρόνια, γράφει ποίηση σαν μανιακός και πίνει σαν να μην υπάρχει αύριο, επιστρέφει στο ταχυδρομείο, εκδίδει δουλειές του σε μικρά περιοδικά, δημιουργεί τη στήλη Notes of a Dirty old Man (Σημειώσεις ενός πορνόγερου) στην περιθωριακή εφημερίδα Open City, μπαίνει στο στόχαστρο του FBI, γίνεται πατέρας, συνεχίζει να γράφει και πίνει συνέχεια – μοιάζει να κάνει κύκλους μέσα σε μια ζωή που τον κουράζει.

Κατά την εμφάνισή του στην γαλλική τηλεόραση το 1978. (Φωτογραφία: Sophie Bassouls/Corbis Sygma)

Η στιγμή που θα αλλάξουν τα πάντα έρχεται το 1969, όταν γνωρίζει τον εκδότη John Martin. Εκείνος θα κάνει τον Bukowski βασικό συγγραφέα του οίκου Black Sparrow Press και θα του δίνει 100 δολάρια την εβδομάδα, προκειμένου να αφοσιωθεί στο γράψιμο. Ο Bukowski αφήνει τη δουλειά στο ταχυδρομείο («είχα δύο επιλογές: ή να μείνω και να τρελαθώ ή να το παίξω συγγραφέας και να πεθάνω της πείνας» δηλώσε χρόνια αργότερα). Το πείραμα πέτυχε, καθώς περνάει μια από τις πιο παραγωγικές περιόδους της ζωής του.

Στις 9 Μαρτίου του 1994, έχοντας πριν λίγο καιρό ολοκληρώσει τη νουβέλα Pulp, ο Bukowski θα πεθάνει από λευχαιμία. Η ταφόπλακά του γράφει απλά πάνω της «Don’t Try» (Μην προσπαθείς), εμπνευσμένη από το γράμμα που είχε στείλει το 1963 στον John William Corrington: «Κάποτε κάποιος με ρώτησε “πώς το κάνω; πώς γράφω;” και εγώ απλά του είπα “μην προσπαθείς”. Είναι σημαντικό αυτό: μην προσπαθείς, απλά περίμενε και θα έρθει η έμπνευση. Κι αν δεν συμβεί τίποτα, τότε περίμενε λίγο ακόμα. Είναι σαν μια μύγα στον τοίχο. Απλά περιμένεις να έρθει κοντά σου και τότε την σκοτώνεις. Ή αν σου αρέσει τόσο την κάνεις το κατοικίδιό σου».

Στην επόμενη σελίδα: Μερικά ακραία μαθήματα ζωής από τον Charles Bukowski.

1 2

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top