Σκυλιά που δαγκώνουν, γυναίκες που θωπεύονται.

    Ο Chris von Wangenheim ήταν ένας από τους πιο πρωτοποριακούς φωτογράφους μόδας του 20ου αιώνα. Ταξίδεψε δίπλα στον Helmut Newton και Guy Bourdin μπαίνοντας από την κύρια «πόρτα» του zeitgeist των 70’s.

    Γεννήθηκε στο Μπρέιγκ, στην τότε κατεστραμμένη από τον πόλεμο Ανατολική Πρωσία, το 1942. Ο πατέρας του ήταν αξιωματικός του Γερμανικού Στρατού που πέθανε στη σοβιετική αιχμαλωσία το 1953 (πιθανότατα αυτοκτόνησε).

    Κάθε φωτογραφία του είναι μια ιστορία γεμάτη… δέρμα.

    Το 1969 είναι μια σημαντική χρονιά για τον von Wangenheim, καθώς τράβηξε την προσοχή της Vogue Italia.

    Αυτή η τραγωδία θα συνεχίσει να ενισχύει τη σκοτεινή φύση του γιου του. Εκείνη την εποχή, ο von Wangenheim ζούσε στα βουνά της Βαυαρίας με τη μητέρα και την αδερφή του και, εμπνευσμένος από έναν ευγενικό φωτογράφο που ζούσε στο διαμέρισμα του επάνω ορόφου, είχε αναπτύξει ένα ολοένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για τη φωτογραφία.

    Η αισθητική του ταυτίστηκε με το πνεύμα των ’70s.

    Ο Von Wangenheim μετέφερε αυτή τη γοητεία μαζί του στην ενηλικίωση, ταυτιζόμενος ιδιαίτερα με τη δουλειά των Αμερικανών φωτογράφων μόδας. Το 1965 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη για να ξεκινήσει τη δική του καριέρα.

    Ξεκίνησε ως βοηθός του φωτογράφου του Harper’s Bazaar, James Moore, και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να εξασφαλίσει μερικές σελίδες στο περιοδικό. Το 1969 είναι μια σημαντική χρονιά για τον von Wangenheim, καθώς τράβηξε την προσοχή της πρόσφατα διορισμένης συντάκτριας στη Vogue Italia, Anna Piaggi.

    Η Σούζαν Σάραντον αφέθηκε στην κάμερά του.

    Ο νεαρός φωτογράφος βρήκε τη στιγμή του να λάμψει. Η φανταχτερή Piaggi είχε ένα ζωντανό και προκλητικό όραμα που ευθυγραμμίστηκε απόλυτα με την αισθητική του von Wangenheim και υπό τη «βασιλεία» της άρχισε να αναπτύσσει το μοναδικό και σίγουρα αυθεντικό στιλ του ’70.

    Οι επιρροές του από τον Newton είναι εμφανείς.

    Ο von Wangenheim ήταν υπέρμαχος μιας μορφής βίας στις φωτογραφίες του.

    Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι δεκαετίες του ’60 και του ’70 ταυτίστηκαν με ένα κύμα βίας να εισχωρεί σε όλους τους τομείς της λαϊκής κουλτούρας, από την περίοδο θανάτου και καταστροφής του Andy Warhol μέχρι ταινίες όπως το Dirty Harry and Taxi Driver.

    Η Raquel Welch για το Playboy.

    Τότε ο von Wangenheim σκέφτηκε, «η βία είναι στην κουλτούρα, οπότε γιατί δεν θα έπρεπε να είναι στις φωτογραφίες μας;» Αυτό που ακολούθησε ήταν εξαιρετικά εντυπωσιακές εικόνες γεμάτες με όμορφες ομορφιές, ντόμπερμαν που δαγκώνουν τα δόντια όμορφες γάμπες, αίμα, γυμνά στήθη και κάμποσες άλλες προκλητικές εικόνες.

    Οι φαντασιώσεις οπτικοποιημένες.

    Η δουλειά του Von Wangenheim ήταν μακάβρια, σέξι, εμπρηστική, κομψή και με πολύ μεγάλη ζήτηση, και σύντομα έκανε δουλειές για όλους, από τον Dior μέχρι τη Vogue των ΗΠΑ και το Playboy. Ακόμη κι όταν, όμως, μπήκε στο mainstream το έκανε με δικούς του προκλητικούς όρους. Ακόμη και σήμερα θεωρείται ένας cult φωτογράφος, κλασικός προβοκάτορας που όμως κουβαλούσε ένα πλήρες «οπλοστάσιο» έμπνευσης και δημιουργικότητας.

     

    Διαβάστε ακόμα: Τα μεγαλοπρεπή γυμνά του σπουδαίου μετρ Albert Watson.

     

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top