Ο Κωνσταντίνος Σοφικίτης ήταν ο μεγάλος νικητής στην κατηγορία Open Street Photography, του διαγωνισμού Sony World Photography Awards 2017.

Κλάσματα του δευτερολέπτου αρκούν για να φθάσουν έναν φωτογράφο στην κορυφή. Όταν μάλιστα βρίσκεται στη Νέα Υόρκη, 9 ημέρες πριν από την πιο διχαστική εκλογική αναμέτρηση των τελευταίων δεκαετιών και περιτριγυρίζεται από 2,5 εκατομμύρια συμμετέχοντες του Halloween parade -σε ένα κλίμα περισσότερο εκδήλωσης συναισθημάτων, παρά χαράς- τότε τα καρέ του είναι, τουλάχιστον, ιστορικής σημασίας και η αποτυπωμένη ένταση είναι αρκετά δυνατή για να τον οδηγήσει στην πρωτιά.

Ο μεγαλύτερος διαγωνισμός φωτογραφίας στον κόσμο, Sony World Photography Awards, ανακοινώνει στις 28 Μαρτίου πως ο Street Photographer of the Year είναι ελληνικής καταγωγής. Η φωτογραφία Halloween Protagonists του Κωνσταντίνου Σοφικίτη, διακρίνεται ανάμεσα σε 105.000 συμμετοχές και η ανάδειξή της σε καλύτερη φωτογραφία δρόμου οδηγεί σε απανωτές επιτυχίες. Ο Έλληνας φωτογράφος ανακηρύσσεται πρώτος στην κατηγορία Greece National Award, ενώ είναι ο πρώτος Έλληνας που εξασφαλίζει τη συμμετοχή του στην έκθεση Personal Structures στη Βενετία, από τις 13 Μαΐου έως τις 26 Νοεμβρίου 2017.

Ο Κωνσταντίνος Σοφικίτης, λίγο πριν διανύσει την τρίτη δεκαετία της ζωής του, δείχνει να βρίσκεται σε δημιουργικό «καλπασμό» και αποδεικνύει με την πορεία του πως όταν ανακαλύπτεις τον τρόπο να κατευνάσεις την υπέρμετρη φιλοδοξία σου για κατάκτηση της κορυφής, εκείνη φαντάζει απλή και η επιτυχία σε βρίσκει από μόνη της.

Η βραβευμένη φωτογραφία Halloween Protagonists θα φιλοξενηθεί, μαζί με τις υπόλοιπες νικήτριες εικόνες του διαγωνισμού, στην έκθεση Sony World Photography Awards & Martin Parr – 2017 Exhibition, στο Somerset House του Λονδίνου, από τις 21 Απριλίου έως τις 7 Μαΐου 2017.

Η λήψη της βραβευμένης φωτογραφίας πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του Halloween εν μέσω προεκλογικής περιόδου, σε μία χρονική στιγμή που επιφύλασσε, αν μη τι άλλο, εκδηλώσεις έντονων συναισθημάτων. Βρεθήκατε στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή ή πρόκειται για μία προγραμματισμένη ενέργεια;
Τη συγκεκριμένη περίοδο θα βρισκόμουν στη Νέα Υόρκη για επαγγελματικούς λόγους. Ξεκινώντας το ταξίδι μου, μαζί με τη σύντροφό μου και δύο πολύ καλούς φίλους, πρότεινα να θέσουμε ως αφετηρία το Γκραν Κάνυον και να συνεχίσουμε με στάσεις σε 5 πολιτείες της Νότιας Αμερικής για να καταλήξουμε στη Βόρεια Αμερική. Όλο αυτό το οδοιπορικό με τις κινηματογραφικές εικόνες από μοτέλ και βενζινάδικα στη μέση της Νεβάδα, καθώς και η συναναστροφή με ανθρώπους που υποστήριζαν, με σχεδόν παιδαριώδη επιχειρήματα, την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ με έκαναν να νιώσω πως μου δίνεται μία μοναδική ευκαιρία να αφηγηθώ φωτογραφικά την προεκλογική περίοδο της Αμερικής. Από τη μία η ακραία πόλωση και από την άλλη η ειρηνική συνύπαρξη διαδηλωτών και από τα δύο κόμματα, μου προκάλεσαν ένα απίστευτο μούδιασμα και πολλά ερωτήματα σχετικά με την κουλτούρα αυτού του λαού. Έτσι, αποφάσισα πως ήταν η κατάλληλη στιγμή να ξεκινήσω ένα φωτογραφικό project που θα αποτύπωνε, όσο το δυνατόν καλύτερα, αυτήν την «παράλογη» κατάσταση.

Άρα, δεν γνωρίζατε εξ’ αρχής ότι η φωτογραφία που θα στέλνατε στον διαγωνισμό θα ήταν από το ταξίδι σας στην Αμερική.
Κάθε άλλο. Είχα αποφασίσει να στείλω φωτογραφικό υλικό από ένα ταξίδι μου στο Βιετνάμ.

«Επεμβαίνω ελάχιστα στην επεξεργασία της εικόνας, ενώ δεν αφαιρώ ποτέ κάτι που “εισβάλει” τυχαία στη λήψη, αφού θεωρώ πως η ατέλεια προσδίδει ομορφιά. Θέλω μετά από πολλά χρόνια οι εικόνες να γεννούν εξίσου έντονα συναισθήματα, όπως στην αρχή».

Έτυχε, ωστόσο, η προεκλογική περίοδος να συμπέσει με την πραγματοποίηση του Halloween, όπου και τραβήξατε τη φωτογραφία. Περιγράψτε μας τo κλίμα των ημερών στην Αμερική.
Τριγυρνούσα καθημερινά στους δρόμους, παρατηρώντας τις αντιδράσεις των πολιτών και προσπαθώντας να αποτυπώσω φωτογραφικά τον παλμό των ημερών. Το θέμα της φετινής παρέλασης ήταν η ονειροπόληση και όπως χαρακτηριστικά ανέφεραν τα μέσα, θα ήταν μία ευκαιρία για τον κόσμο να δείξει αυτό που πραγματικά είναι. Έτσι, σκέφθηκα πως θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον να φωτογράφιζα τους συμμετέχοντες της παρέλασης. Να σας υπενθυμίσω πως τη συγκεκριμένη περίοδο συνέπεσαν οι εκλογές, ο Μαραθώνιος και το Halloween, γεγονός που αύξανε τη πιθανότητα τρομοκρατικής επίθεσης και κατ’ επέκταση την παρουσία ένοπλου στρατού. Το κλίμα δεν ήταν καθόλου εορταστικό, αντιθέτως ένιωθες, περισσότερο, πως βρίσκεται σε μία πορεία διαδηλωτών με σκυθρωπά πρόσωπα.

Άρα είχατε το τέλειο σκηνικό για την πραγματοποίηση της λήψης σας. Πώς εντοπίσατε τον Joker μέσα στο πλήθος;
Βρισκόμουν σταματημένος στην 5η λεωφόρο, επί μισή ώρα, λόγω φοβερού συνωστισμού και τη στιγμή που αποφάσισα να περάσω στην απέναντι πλευρά του δρόμου, τον είδα να έρχεται «απειλητικά» προς το μέρος μου. Το μακιγιάζ και η σωματοδομή του ήταν τέτοια που προκαλούσαν δέος. Δεδομένου της έλλειψης χρόνου και της συνήθειάς μου να φωτογραφίζω πρόσωπα, κρατώντας τη μηχανή χαμηλά στο στήθος, έκανα αυθόρμητα το κλικ. Συγκεκριμένα, τράβηξα 7 καρέ και μόνο μία λήψη κατάφερε να βγει καθαρή, η οποία τελικά βραβεύτηκε.

«Η τύχη είναι βασικό συστατικό της φωτογραφίας δρόμου».

Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, λοιπόν, και με σύμμαχό σας την τύχη… αγγίξατε την κορυφή.
Πιστεύω πως η τύχη είναι βασικό συστατικό της φωτογραφίας δρόμου.

Είστε γιος ενός σπουδαίου φωτογράφου, του Δημήτρη Σοφικίτη, οπότε αυτομάτως κάποιος μπορεί να σκεφθεί: πόσο τυχαία προέκυψε η ενασχόλησή σας με τη φωτογραφία;
Σπούδασα Μαθηματικά και Οικονομικά, συνέχισα με master στις Οικονομικοτεχνικές Μελέτες για Περιβαλλοντικά projects και μέχρι τα 22 μου δεν είχα σκεφθεί, καν, να γίνω φωτογράφος. Ξεκίνησα την επαγγελματική μου πορεία στην Κορνουάλη με τους καλύτερους οιωνούς, αλλά γρήγορα διαπίστωσα πως είχα μπει σε ένα ατέρμονο κυνήγι επιτυχίας που με απομάκρυνε από τη δημιουργικότητα, την οποία θεωρώ ζωτικής σημασίας. Τα παράτησα, λοιπόν, όλα και αποφάσισα να διαθέσω το χρηματικό ποσό της αποζημίωσης μου από τη δουλειά σε ένα πεντάμηνο ταξίδι στο Περού. Εκεί, συνειδητοποίησα πως ο ελεύθερος χρόνος σού χαρίζει την πολυτέλεια να σκέφτεσαι καθαρά με τι πρέπει να ασχολείσαι και με τι όχι στη ζωή σου. Κατάφερα να απομονώσω την ανάγκη μου για μία καριέρα που θα μου απέφερε πολλά χρήματα και συνειδητοποίησα πως δεν θέλω να ξοδέψω τα 2/3 της ζωής μου δίχως να παρατηρώ και να δημιουργώ, διότι αυτό θα με οδηγούσε αυτομάτως στην εσωστρέφεια. Έτσι, γύρισα στην Ελλάδα και ξεκίνησα από το μηδέν, δουλεύοντας ως βοηθός του αδερφού μου Πέτρου.

Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει το φωτογραφικό έργο σας;
Αυτό που προσπαθώ να κάνω όταν φωτογραφίζω, είναι να διαβάζω από πριν, στον χώρο, όλες τις φυσικές πηγές του φωτός και να τις εκμεταλλεύομαι στο έπακρο. Επεμβαίνω ελάχιστα στην επεξεργασία της εικόνας, κυρίως με κάποιες ρυθμίσεις έτσι ώστε να διατηρώ το ίδιο σκηνικό σε επίπεδο φωτισμού, ενώ δεν αφαιρώ ποτέ κάτι που «εισβάλει» τυχαία στη λήψη, αφού θεωρώ πως η ατέλεια προσδίδει ομορφιά. Στις φωτογραφίες μου επιδιώκω τη διαχρονικότητα. Θέλω μετά από πολλά χρόνια οι εικόνες να γεννούν εξίσου έντονα συναισθήματα, όπως στην αρχή.

«Η φωτογραφία είναι μία φανταστική παρέα. Σε κάνει να μην νιώθεις ποτέ μόνος. Κυνηγάς μονίμως κάτι, το κατάλληλο φως, τη σωστή γωνία, την ιδανική σιλουέτα και εκείνη είναι πάντα μαζί σου».

Οι φωτογραφικές σας ενότητες δείχνουν να έχουν έναν κοινό παρονομαστή: μέρη που έχουν υποστεί εξαθλίωση. Τι επιδιώκετε να βγάλετε μέσα από αυτό;
Δεν με γοητεύει, καθόλου, η δυστυχία στην εικόνα. Είναι το πιο εύκολο πράγμα να απαθανατίσω την ταλαιπωρία, το θεωρώ, όμως, εξαιρετικά αθέμιτο και άτιμο απέναντι στον άνθρωπο που τη βιώνει. Οι πρωταγωνιστές στις φωτογραφίες μου είναι πράγματι άνθρωποι που έχουν ζήσει δυστυχισμένα, έχουν χάσει τη ζωή τους και έχουν βρει το κουράγιο να την ξεκινήσουν από την αρχή ξανά και ξανά. Είναι αληθινοί, διαθέτουν μία αξιοζήλευτη υπερηφάνεια και σε κάνουν να νιώθεις πως δεν υπάρχουν περιθώρια αχαριστίας. Όταν καταφέρνω να τα αναδείξω όλα αυτά μέσα από μία εικόνα, νιώθω πραγματικά ευτυχισμένος.

Η φωτογραφία είναι ένα είδος ψυχανάλυσης για εσάς;
Ξεκάθαρα. Η φωτογραφία είναι μία φανταστική παρέα. Σε κάνει να μην νιώθεις ποτέ μόνος. Κυνηγάς μονίμως κάτι, το κατάλληλο φως, τη σωστή γωνία, την ιδανική σιλουέτα και εκείνη είναι πάντα μαζί σου. Μέχρι να πετύχω την τέλεια λήψη νιώθω πολύ αναστατωμένος, ότι χάνω τον χρόνο μου περιμένοντας να με γοητεύσει κάτι, ότι ταξίδεψα άδικα μέχρι την άλλη άκρη της γης. Όταν βγει, όμως, η εικόνα που θέλω νιώθω μία εκπληκτική ανακούφιση. Φωτογραφία για εμένα σημαίνει ψυχική εκτόνωση.

Αλήθεια, τι συναισθήματα σας δημιούργησε αυτή η τόσο σημαντική βράβευση;
Νιώθω πως έχω, περισσότερο από ποτέ, ανάγκη για δημιουργία. Η γνώμη μου σχετικά με αυτούς τους διαγωνισμούς είναι ότι είναι πολύ επικίνδυνοι. Μπορούν να σε απογοητεύσουν πολύ εύκολα και ακόμα χειρότερα να σε ενθουσιάσουν απότομα. Αν φθάσεις σε ένα υψηλό επίπεδο και θεωρήσεις τον εαυτό σου σπουδαίο, πιστεύω πως η πτώση είναι κατακόρυφη. Όσο κλισέ και να ακούγεται, θεωρώ πως η ταπεινότητα είναι η μεγαλύτερη αρετή και αυτό είναι κάτι που μου δίδαξε ο πατέρας μου μέσα από το καλλιτεχνικό του έργο. Η βράβευση στα Sony World Photography Awards είναι πραγματικά πολύ σημαντική και ένα εξαιρετικό μέσο για να γνωστοποιηθεί το έργο μου. Το παίρνω, ωστόσο, ως μία ένδειξη ότι καλλιτεχνικά βρίσκομαι σε καλό δρόμο και νιώθω υποχρεωμένος απέναντι στον εαυτό μου να διατηρήσω αυτό το επίπεδο.

⇒Η βραβευμένη φωτογραφία Halloween Protagonists θα φιλοξενηθεί, μαζί με τις υπόλοιπες νικήτριες εικόνες του διαγωνισμού, στην έκθεση Sony World Photography Awards & Martin Parr – 2017 Exhibition, στο Somerset House του Λονδίνου, από τις 21 Απριλίου έως τις 7 Μαΐου 2017. Επιπρόσθετα θα συμπεριληφθεί στο ετήσιο έντυπο λεύκωμα του διαγωνισμού, το οποίο θα είναι αφιερωμένο στους νικητές της χρονιάς.

//www.cpsofikitis.com
Instagram Name: c_sofikitis

 

Διαβάστε ακόμα: Ο Έλληνας που φωτογραφίζει τυχαία ανθρώπους στους δρόμους της Νέας Υόρκης

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top