Daniele Rustioni: o Ιταλός μαέστρος που μάγεψε τη Νέα Υόρκη

Ο Ιταλός αρχιμουσικός φαίνεται να έχει ήδη αποκτήσει μια εξαιρετική σχέση με την ορχήστρα, με έντονες κινήσεις, (φωτογραφία: Chris Lee).

Lohengrin: πρεμιέρα στην ΜΕΤ 

Με την πρεμιέρα της νέας παραγωγής του βαγκνερικού Lohengrin θα συνεχιστούν το μεσημέρι της Κυριακής 26 Φεβρουαρίου οι παραστάσεις της Μετροπόλιταν Όπερα στη Νέα Υόρκη μετά το χειμερινό διάλειμμα του Φεβρουαρίου. Κατά τη διάρκεια αυτής της διακοπής η ορχήστρα της ΜΕΤ κάθε άλλο παρά διακοπές φαίνεται να έκανε, αφού καθ’ όλη του τη διάρκεια συνεχίζονταν εντατικά οι πρόβες για τις τρεις επερχόμενες παραγωγές, οι οποίες αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Τον Lohengrin, αναλαμβάνοντας ένα ακόμα μεγαλόπνοο βαγκνερικό αριστούργημα, θα διευθύνει ο μουσικός διευθυντής της ΜΕΤ Yannick Nézet-Séguin με τον Piotr Beczała στον ομώνυμο πρωταγωνιστικό ρόλο να ηγείται ενός πολλά υποσχόμενου καστ που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την Αμερικανίδα σταρ-σοπράνο Christine Goerke και τον Αυστριακό βαθύτονο Günther Groissböck.

Ο Yannick, όπως αποκαλείται για λόγους συντομίας αλλά και οικειότητας στη Νέα Υόρκη ο Καναδός αρχιμουσικός, θα συμμετάσχει και στην επόμενη εμφάνιση μουσικής δωματίου των μουσικών της ΜΕΤ στο Carnegie Hall τη Δευτέρα 6 Μαρτίου για να διευθύνει τις «Μεταμορφώσεις» του Richard Strauss, ενώ θα είναι και ο πιανίστας στο Κουιντέτο του Μπραμς. Θα αναφερθούμε εκτενέστερα σε αυτή τη νέα μίνι παράδοση των συναυλιών μουσικής δωματίου από τους μουσικούς της ορχήστρας της ΜΕΤ στην αίθουσα Weil του Carnegie Hall.

Ο Ryan Speedo Green στο έργο του Mussorgsky “Songs and Dances of Death” (φωτογραφία: Chris Lee).

Norma: με τη σταρ-σοπράνο Sonya Yoncheva

Μετά τη Μήδεια με την οποία ξεκίνησε η φετινή σεζόν, στη ΜΕΤ θα ανέβει φέτος, ξεκινώντας από την επόμενη Τρίτη 28 Φεβρουαρίου και μια ακόμα όπερα η οποία φέρει την «υπογραφή» της Μαρίας Κάλλας, η Νόρμα του Vincenzo Bellini. Με τον ομώνυμο πρωταγωνιστικό ρόλο θα «αναμετρηθεί» η σταρ-σοπράνο Sonya Yoncheva από τη γειτονική μας Βουλγαρία, ενώ το καστ θα περιλαμβάνει τον εξαιρετικό τενόρο Michael Spyres και τη Ρωσίδα μέτζο-σοπράνο Ekaterina Gubanova, η οποία είχε διακριθεί ιδιαίτερα και στη «Μήδεια».

Συναυλία για την Ουκρανία

Πριν από όλα αυτά και για όσους είναι στη Νέα Υόρκη, η ΜΕΤ θα ανοίξει απόψε στις 7 το βράδυ τις πύλες της για μια συναυλία για το λαό της Ουκρανίας με τον τίτλο: “For Ukraine: A Concert of Remembrance and Hope”. Στη συναυλία, στην οποία θα επανέλθουμε, εκτός από τα ιδιαίτερα ειδικά για την περίσταση, συμβολικά έργα θα συμμετέχουν και δύο τραγουδιστές από τη μαρτυρική χώρα, ο τενόρος Dmytro Popov και ο μπασοβαρύτονος Vladyslav Buialskyi. Η συναυλία την οποία θα διευθύνει και πάλι ο Yannick θα μεταδοθεί και ραδιοφωνικά και διαδικτυακά από το «κλασικό» ραδιόφωνο της Νέας Υόρκης WQXR.

Η Met Orchestra επί τω έργω (φωτογραφία: Chris Lee).

Φάλσταφ: έρχεται στις 12 Μαρτίου στη ΜΕΤ

Η σκηνοθεσία Robert Carsen, η οποία μεταφέρει στο μεταπολεμικό Λονδίνο το «κύκνειο άσμα» του Giuseppe Verdi, τον Φάλσταφ θα επανέλθει στη ΜΕΤ στις 12 Μαρτίου. Ο Ιταλός αρχιμουσικός Daniele Rustioni, ο οποίος θα διευθύνει τις παραστάσεις και βρίσκεται ήδη στη Νέα Υόρκη για τις πρόβες, ανέλαβε να διευθύνει και την ασυνήθιστη τα προηγούμενη για τέτοια εποχή, ορχηστρική εμφάνιση της ορχήστρας της Μετροπόλιταν στο Stern Auditorium του Carnegie Hall. Ο αρχιμουσικός από το Μιλάνο είχε παλαιότερα, το 2017 κάνει το ντεμπούτο στη ΜΕΤ, με ένα άλλο αριστούργημα του Βέρντι, την “Aida”.

Bartók– Stravinsky: μια δύσκολη επιλογή

Για τη συναυλία στο Carnegie Hall επελέγησαν δύο έργα του 20^ου αιώνα, η μουσική αξία, αλλά και θα λέγαμε ο αυξημένος βαθμός δυσκολίας και η πολυπλοκότητα των οποίων ήταν η αφορμή για να ξεδιπλώσει η ορχήστρα τις ιδιαίτερες αρετές της.

Στο «Κοντσέρτο για Ορχήστρα» του Béla Bartók, το οποίο από τη «φύση» του, αν μας επιτρέπεται η έκφραση δίνει την ευκαιρία σε όλα τα όργανα της ορχήστρας να ξεδιπλώσουν τις αρετές του, η ορχήστρα υπό την υποδειγματική και «λεπτομερή» θα λέγαμε καθοδήγηση του Ιταλού αρχιμουσικού, εκτός από τις επί μέρους αρετές των μουσικών της στα σολιστικά μέρη, επέδειξε ιδιαίτερη ομοιογένεια, ευελιξία στις στιλιστικές παραλλαγές του έργου που αντλεί από ιδέες από διάφορες «πηγές» τις οποίες κατά κόρον χρησιμοποιεί ο συνθέτης, εκρηκτικές αλλά ιδιαίτερα εκλεπτυσμένες κορυφώσεις, με τα έγχορδα να κερδίζουν τις εντυπώσεις με τον εξόχως επιτηδευμένο και «εσωτερικευμένο» ήχο τους.

Το έργο από την «αμερικανική» περίοδο του Μπάρτοκ, δύο χρόνια πριν το θάνατό του, γράφτηκε στο Adirondack Mountains της Νέας Υόρκης το 1943 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από τον Serge Koussevitzky, που το είχε παραγγείλει για τη Συμφωνική της Βοστόνης, πρώτα στη Βοστόνη το Δεκέμβριο του 1944 και αμέσως μετά στο Carnegie Hall τον Ιανουάριο του 1945.

Ο Daniele Rustioni έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από το κοινό (φωτογραφία: Chris Lee).

Daniele Rustioni: με υψηλές επιδόσεις 

Αντίστοιχες οι επιδόσεις της ορχήστρας και στο «Πουλί της Φωτιάς» του Igor Stravinsky με τα έγχορδα και πάλι να ξεχωρίζουν, τις λεπτομέρειες του εξόχως δραματικού έργου να αναδεικνύονται και τις εξαιρετικές επιδόσεις των χάλκινων πνευστών. Το κοινό χειροκρότησε ξεχωριστά τους σολίστες τους οποίους υποδείκνυε ο μαέστρος αναμεσά τους και την έξοχη Mariko Anraku, η οποία ξεχώρισε για την ερμηνεία της στα σολιστικά μέρη της άρπας με ιδιαίτερα ευκρινή και εξόχως εκλεπτυσμένο ήχο.

Ο Ιταλός αρχιμουσικός φαίνεται να έχει ήδη αποκτήσει μια εξαιρετική σχέση με την ορχήστρα, με έντονες κινήσεις, «οξείς» αλλά και ιδιαίτερα επιτηδευμένες φαίνεται να είχε τον έλεγχο του μουσικού γίγνεσθαι και εποπτεία των έργων, με την ανάδειξη των επιμέρους στοιχείων των έργων αλλά και την προσαρμογή στις εκάστοτε στιλιστικές απαιτήσεις να δικαιολογούν τόσο το έντονο χειροκρότημα του κοινού όσο και τα κολακευτικά σχόλια των μουσικών της ορχήστρας, με την επόμενη συνάντηση να είναι ήδη, όπως αναφέραμε προγραμματισμένη για τις 12 Μαρτίου στον «Φάλσταφ».

Εξαιρετικές οι επιδόσεις της Met Orchestra (φωτογραφία: Chris Lee).

«Τραγούδια και χοροί του θανάτου» – Mussorgsky με υπογραφή Shostakovich

Ιδιαίτερα επίκαιρα δυστυχώς λόγω της συγκυρίας, ακούστηκαν τα «Τραγούδια και Χοροί του Θανάτου» του Modest Mussorgsky (1839-1881) με σολίστα τον βαρύτονο Ryan Speedo Green. Το έργο, του οποίου η σύνθεση ολοκληρώθηκε το 1877, και η ατμόσφαιρα στο Carnegie Hall κυριαρχείται από τα μοτίβα του θανάτου.

Το ζοφερό κλίμα επιτείνονται από το γεγονός ότι την ενορχήστρωση έχει κάνει το 1962 ο Shostakovich, γνωστός και ο ίδιος για τα αργά σκοτεινά του, εμπνευσμένα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο που έζησε, τις διώξεις που υπέστη στην «ασφυκτική» πολιτική ατμόσφαιρα της περιόδου του Σταλινισμού και τις καταστροφές του 20^ου αιώνα, των οποίων τα φαντάσματα δυστυχώς επανήλθαν στην Ευρώπη, η οποία βρίσκεται για πρώτη φορά από τότε σε έναν μεγάλης κλίμακας πόλεμο.

«Η μάχη φουντώνει, τα κανόνια μουγκρίζουν… η καυτή καλοκαιρινή μέρα βλέπει τη σφαγή… τώρα πέφτει η νύχτα απάνω στο σφαγείο… ποτέ πια δεν πρόκειται να ξανάρθεις επάνω στη Γη» είναι μερικοί από τους χαρακτηριστικούς στίχους των τραγουδιών αυτών. Και πάλι η ορχήστρα προσαρμόστηκε άμεσα στον «σκοτεινό», ατμοσφαιρικό ήχο με τρόπο που μας παρέπεμπε και στο Σοστακόβιτς, ενώ ήταν πολύ διακριτική, ορχήστρα όπερας γαρ, στη συνοδεία του σολίστα. Ο Green, αν και ίσως λίγο μεγαλύτερη ένταση και ενέργεια θα ήταν ευκταία, απέδωσε με μεγάλη ευαισθησία και εκφραστικότητα τα τραγούδια και καταχειροκροτήθηκε από το κοινό στο πιο υποβλητικό έργο της βραδιάς.

Με το βλέμμα στην επόμενη σεζόν

Καθώς γράφονταν αυτές οι γραμμές η Μετροπόλιταν ανακοίνωσε ήδη, νωρίς όπως συνήθιζαν να κάνουν πάντα οι κορυφαίοι θεσμοί της Νέας Υόρκης, τουλάχιστον πριν την πανδημία, το πρόγραμμα της επόμενης σαιζόν, κάτι στο οποίο επίσης θα επανέλθουμε σε πρώτη ευκαιρία.

Διαβάστε ακόμα: Πέτερ Βέχτερ. Να γιατί αγαπάμε τόσο πολύ το βιενέζικο βαλς.

TAGS :
Carnegie Hall κλασική μουσική

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook