Τη βραδιά των Golden Globes.

H Demi Moore επί 45 χρόνια σχεδόν παλεύει να αποδείξει πως είναι κάτι παραπάνω από αυτό που φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Μια ηθοποιός συγκεκριμένου βεληνεκούς, μια ωραία γυναίκα, αλλά όχι τόσο πνευματώδης σαν τον Μέριλ Στριπ και μια αναγνωρίσιμη φιγούρα στη βιομηχανία του κινηματογράφου, που μπορεί να αποκομίζει υπέρμετρα κέρδη, αλλά από καλλιτεχνία, ας το αφήσουμε καλύτερα.

Πώς είναι να παλεύεις με στερεότυπα; Στην τόσο ανθρώπινη ομιλία της, κατά τη βράβευσή της στις Χρυσές Σφαίρες για την ερμηνεία της στην ταινία τρόμου The Substance, η Moore έκανε μια αναδρομή στην καριέρα της και, ναι, μια δόση πικρίας διαφάνηκε στα λόγια της. Δεν είναι και εύκολο, έπειτα από 45 χρόνια καριέρας, να βραβεύεσαι στα 62 σου με μια Χρυσή Σφαίρα. Κάποιοι ενδέχεται να πουν ότι η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται στα 60. Ναι, αρκεί η προηγούμενη δίαιτα να μην σου κάθεται στο στομάχι. Στην Moore, φαίνεται πως έκατσε.

Στην ταινία τρόμου The Substance.

Στο πόντιουμ των Golden Globes θυμήθηκε ότι νωρίς στην καριέρα της, ένας παραγωγός την απέρριψε ως απλώς μια ηθοποιό «ποπ κορν» – ένας όρος που χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει καλλιτέχνες που συνδέονται με εμπορική επιτυχία αλλά όχι και ποιοτική.

Το Substance επέτρεψε στη Moore να απορρίψει παλιές ταμπέλες και να αγκαλιάσει μια νέα δημιουργική ταυτότητα.

Με κάποιο τρόπο εκείνο το «όχι» λειτούργησε μέσα της ενοχικά. Όπως δήλωσε τώρα: «Εκείνος ο παραγωγός το είπε με τέτοιο τρόπο που φαινόταν ότι δεν ήταν κάτι που μου επιτρεπόταν να έχω [ένας καλός ρόλος], ότι μπορούσα να κάνω ταινίες που ήταν επιτυχημένες, που έβγαζαν πολλά χρήματα, αλλά που δεν ήταν τόσο καλές για να με αναγνωρίσουν». Η διάσταση μεταξύ εμπορικού και ποιοτικού (όχι, δεν είναι μόνο ελληνική επινόηση) φαίνεται πως είχε αποκτήσει ένα καλό «θύμα». Την Demi Moore.

Στο Disclosure.

Το σχόλιο φύτεψε τους σπόρους της αμφιβολίας που παρέμεινε για δεκαετίες μέσα της, αφήνοντας τη Μουρ να αναρωτιέται αν η καριέρα της στην υποκριτική είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της. «Πριν από μερικά χρόνια σκέφτηκα ότι ίσως ήταν αυτό, ίσως ήμουν πλήρης. Έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω». Τη στιγμή, λοιπόν, που άρχισε να πιστεύει πως η διαδρομή της στο Χόλιγουντ μπορεί και να έχει τελειώσει, η μοίρα της άλλαξε τα σχέδια. Ένα τολμηρό και αντισυμβατικό σενάριο βρέθηκε σον δρόμο της -το The Substance της Coralie Fargeat- και τότε κατανόησε πως μπορεί να ήρθε, επιτέλους, η ευκαιρία που αποζητούσε.

Η ταινία, που επαινείται από τους κριτικούς για τη σκοτεινή, σπλαχνική αφήγηση της, επέτρεψε στη Moore να απορρίψει παλιές ταμπέλες και να αγκαλιάσει μια νέα δημιουργική ταυτότητα. «Είχα συναντήσει αυτό το μαγικό, τολμηρό, θαρραλέο, αυθόρμητο σενάριο», είπε η ηθοποιός περιγράφοντας το έργο ως σανίδα σωτηρίας που αναζωπύρωσε το πάθος της για την υποκριτική. «Το σύμπαν μου είπε ότι δεν τελείωσες», είπε, με τη φωνή της γεμάτη θρίαμβο.

Στο προκλητικό Striptease.

Τη βραδιά των Golden Globes, η Μoore ευχαρίστησε τη γαλλίδα σκηνοθέτη του The Substance, Coralie Fargeat, και την ομάδα της, αναγνωρίζοντας την πίστη τους στην ικανότητά της να αναλάβει έναν τόσο απαιτητικό ρόλο. «Αυτή η ταινία μου θύμισε ότι ανήκω κάπου», είπε σηματοδοτώντας όχι μόνο την επιστροφή της στο προσκήνιο, αλλά την άφιξή της σε μια νέα κορύφωση καλλιτεχνικών επιτευγμάτων. Γιατί όχι και ένα Όσκαρ;

Oι καλά γνωρίζοντες λένε πως η βράβευσή της στις Χρυσές Σφαίρες είναι ένας καλός προάγγελος για τα σεπτά αγαλματίδια των Όσκαρ.

Ήδη, οι καλά γνωρίζοντες λένε πως η βράβευση στις Χρυσές Σφαίρες είναι ένας καλός προάγγελος για τα σεπτά αγαλματίδια των Όσκαρ. Πάνω από όλα, όμως, η μέχρι τώρα βράβευσή της είναι κάτι παραπάνω από ένας έμπρακτος έπαινος. Είναι η επικύρωση της ανθεκτικότητας, του ταλέντου και της ικανότητάς της να εξελίσσεται ως καλλιτέχνης. Από ρομαντικά δράματα και θρίλερ μέχρι ταινίες ψυχολογικού τρόμου, η Moore έχει αποδείξει ότι η γκάμα της εκτείνεται πολύ πέρα ​​από τα είδη που την έκαναν αρχικά διάσημη.

Έξι δεκαετίες ομορφιάς.

Δεν περιορίζεται πλέον από ταμπέλες ή προσδοκίες. Η νίκη της Moore χρησιμεύει ως έμπνευση τόσο για τους ηθοποιούς όσο και για το κοινό, δείχνοντας ότι η επανεφεύρεση είναι πάντα δυνατή—ακόμα και μετά από 45 χρόνια στη βιομηχανία.

Η Moore, στα 62 της δείχνει να πατάει γερά στα πόδια της. Να έχει αποδεχθεί το χρόνο που περνάει. Η δροσερή νεότητα να χάνεται και να φεύγει.

Η Moore, στα 62 της δείχνει να πατάει γερά στα πόδια της. Να έχει αποδεχθεί το χρόνο που περνάει. Η δροσερή νεότητα να χάνεται και να φεύγει. Δίχως κραυγαλέες επεμβάσεις στο πρόσωπό της, δεν διστάζει να δείξει την ηλικία της.

Οι εποχές του Ghost, του Indecent Proposal, του Disclosure και του Striptease, τότε που η Moore έχτιζε το μύθο της και τον τραπεζικό λογαριασμό της (έγινε ακόμη και πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιός στο Χόλιγουντ), έχουν παρέλθει, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι χάθηκαν στο βάθος του χρόνου.

Aκόμη και άβαφη και με τα γυαλιά είναι θελκτική.

Η Moore δείχνει πιο σέξι από ποτέ. Μόνο που αυτή η ερωτική αύρα, τώρα, έχει μεγαλύτερη διάρκεια.

Η Moore δείχνει πιο σέξι από ποτέ. Μόνο που αυτή η ερωτική αύρα, τώρα, έχει μεγαλύτερη διάρκεια. Δεν είναι αγχωμένη, δεν έχει να επιβεβαιώσει κάτι ή, τέλος πάντων, αν είχε, με τις Χρυσές Σφαίρες σαν κάπως μέσα της να ηρέμησε. Πάντα ήταν μια ηθοποιός που δεν δίσταζε να πάρει ρίσκα, να παίξει ρόλους που κουβαλούσαν μπόλικη σκόνη. Ποτέ δεν έδειξε ότι τη νοιάζει να τσαλακωθεί.

Αποδείχθηκε, όμως, πως μέσα της κουβαλούσε μια ακίδα που η επίσημη κριτική της είχε φυτέψει στο μυαλό από τη στιγμή που δεν την αποδεχόταν ως ηθοποιό πρώτης γραμμής. Τώρα; Τώρα οι γραμμές έχουν θαμπώσει. Μπήκε ξανά στο κόλπο και το έκανε με τους δικούς της όρους.

 

Διαβάστε ακόμα: Η ήρεμη δύναμη και η βρετανική γοητεία του Colin Firth.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top