«Δημοπρασία»: η σουρεαλιστική ζωή μας διά στόματος Αργύρη Μπακιρτζή

Στην “Δημοπρασία”, ο Αργύρης Μπακιρτζής ερμηνεύει έναν θεατρικό μονόλογο που του εμπιστεύτηκε ο Σταύρος Τσιώλης (φωτογραφία από παλαιότερη παράσταση).

Ακολουθούν μερικές σκέψεις για μια παράσταση που εμφανίστηκε αναπάντεχα και σαν πυροτέχνημα για δυο βδομάδες, μια σχεδόν μυσταγωγική εμπειρία από τον απόμακρο και μοναχικό κόσμο ενός τηλε-δημοπράτη.

Στη “Δημοπρασία”, ο Αργύρης Μπακιρτζής ερμηνεύει έναν θεατρικό μονόλογο που του εμπιστεύτηκε ο Σταύρος Τσιώλης, πέντε χρόνια μετά τον θάνατο του δημιουργού. Ως τηλεοπτικός δημοπράτης δεν διστάζει να παραδεχτεί ότι εκπέμπει μετά τα μεσάνυχτα επειδή τότε είναι φτηνότερο να αγοράσει μια εκπομπή από το κανάλι -είναι άλλωστε έμπορος-, λέει όμως με παράπονο ότι τον έχουν αφήσει ξεκρέμαστο. Οι κοπέλες του τηλεφωνείου απουσιάζουν παρά τις υποσχέσεις της διοίκησης, ο σκηνοθέτης την έχει κοπανήσει για κρασιά και η δημοπρασία στερείται του κυριότερου όπλου της: δεν μπορεί να κάνει κοντινά!

Χωρίς τεχνικά μέσα στην διάθεση του, απευθύνεται στις αγαπητές κυρίες, τις εκλεκτές τηλεθεάτριες, αφηγούμενος σπινθηροβόλα ιστορίες για αγρίους, μήπως τους εξάψει το ενδιαφέρον και καταστήσει τα αντικείμενα της δημοπρασίας πολύτιμα στο μυαλό τους. Τις προτρέπει να πουν στους κυρίους τους να τηλεφωνήσουν, παρά την έλλειψη τηλεφωνητριών, όμως το ακουστικό δε χτυπάει, παρά μόνο από λάθος. Κάθε τόσο, απευθύνεται στην κατάκοιτη μητέρα του, είναι η μόνη που σίγουρα παρακολουθεί.

Ο Μπακιρτζής έχει μοναδικό στυλ, μάλλον αμίμητο.

Απουσία κάθε συνεργάτη, δεν υπάρχει ούτε καν μουσική να συνοδεύει αυτή την “γιορτή της δημοπρασίας”, όπως έκανε ο Μάκης Μπέκος με το κλαρίνο του σε εκείνη τη φοβερή σκηνή από το Παρακαλώ γυναίκες, μην κλαίτε, όπου ο Μπακιρτζής χαιρετούσε Στεμνίτσα, Δημητσάνα, το χωριό του Κολοκοτρώνη Λιμποβίτσι, το Χρυσοβίτσι, το χωριό μου την Ζάτουνα, Πυργάκι, Βυτίνα, Καρκαλού.

Το μπάχαλο στο επαρχιακό κανάλι, παρά τους συμβολισμούς του, μπορεί να ερμηνευτεί και ευθέως. Μου έρχεται στο νου η κατάσταση που επικρατούσε στο Europe 1, τον περιφερειακό σταθμό της Κεντρικής Μακεδονίας, από όπου εξέπεμπε το αθλητικό τοκ σόου της Μαρμίτας πριν περάσει σε αμιγώς διαδικτυακή λειτουργία.

Εκεί, ο Κώστας Ραπτόπουλος, κατ’ επίφαση αθλητικός δημοσιογράφος και ενορχηστρωτής της εκπομπής, πλαισιωμένος από ημιάγριους οπαδούς ομάδων της Θεσσαλονίκης, παραπονιόταν κάθε χρόνο και κάθε εκπομπή, για τις αδυναμίες του σκηνοθέτη, τις γραμμές που έπεφταν αναπάντεχα, τα μικρόφωνα που τρεμόπαιζαν και τα μπινελίκια στους ηχολήπτες, μέχρι και τα ηχεία που βασανίζονταν από προηγούμενη εκπομπή αφιερωμένη στο ποντιακό τραγούδι. Έβλεπε ο Τσιώλης, Ραπτόπουλο; Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος, αλλά δεδομένου ότι η έτερη παράσταση που είχε γράψει ποτέ λεγόταν “Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ”, τείνω προς το ναι.

Μην περιμένετε καλτίλα, η παράσταση είναι αυθεντικά κωμική, λυτρωτική, ο Μπακιρτζής έχει μοναδικό στυλ, μάλλον αμίμητο. Επιστρατεύοντας έναν νωχελικό υπαρξισμό, στην πραγματικότητα αντικατοπτρίζει τα ιδιαίτερα συναισθήματα κάθε τηλεθεατή που χαζεύει μια τέτοια εκπομπή, κάποια παράξενη ώρα, χωρίς καμία προσδοκία, παρά μόνο ίσως να ξεγελάσουν την σιωπή. Στην σκηνή κυριαρχεί μια σουρεαλιστική αποτύπωση της μοναξιάς.

Τα καλά νέα είναι πως παρότι η παράσταση ολοκληρώνει τον πρώτο κύκλο της στις 16 Νοεμβρίου, πρόκειται να επανέλθει τον Φεβρουάριο, στο Baumstrasse.

Διαβάστε ακόμα: Αλέξανδρος Τιτκώβ. «Ξανακάνανε κουλ την ακροδεξιά στα νεαρά, απογοητευμένα αγόρια»

TAGS :
θέατρο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook