Ο Έλληνας που φωτογραφίζει τυχαία ανθρώπους στους δρόμους της Νέας Υόρκης

Αριστερά: June 2016. Tribeca New York. Δεξιά: July 2015. Bushwick New York.

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που τους σέβεσαι, έστω κι αν δεν τους γνωρίζεις προσωπικά.Εγώ το έχω αυτό με άτομα που αποφάσισαν να ξεφύγουν από το βόλεμά τους και να δοκιμάσουν το κάτι διαφορετικό. Να τολμήσουν κάτι καινούργιο, έστω κι αν δεν ήταν σίγουροι που θα οδηγήσει όλο αυτό.

Σε αυτήν την κατηγορία ανήκει και ο Δημήτρης Μανουσάκης. Ένας νέος άνθρωπος που το 2012 δοκίμασε την τύχη του στη Νέα Υόρκη στο χώρο της διαφήμισης. Δεν του βγήκε, αλλά το πιο σημαντικό ήταν ότι δεν τα παράτησε. Έμεινε εκεί, το πάλεψε, ασχολήθηκε όσο περισσότερο μπορούσε με το πάθος του και τώρα μας παρουσιάζει ένα φωτογραφικό project που τρέχει τα τελευταία τρία χρόνια στους δρόμους της Νέας Υόρκης.

Αριστερά: April 2016. Canal street New York. Δεξιά: July 2016. Lower east side New York.

Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη φωτογραφία;
Για μένα η αποφασιστική στιγμή (φωτογραφικός όρος που αναφέρεται στη στιγμή που αποφασίζεις να τραβήξεις μια φωτογραφία) ήταν ένα απόγευμα στην Union Square. Δούλευα σαν delivery και μόλις είχα τελειώσει μια παράδοση. Βγαίνω από το κτίριο και βρίσκω έναν πυροσβεστικό κρουνό, έναν απ’ αυτούς βρίσκονται σε κάθε κτίριο, να καθίσω για μια στιγμή. Ο καιρός ήταν μουντός γενικά και εκείνη τη στιγμή μόλις είχε βγει λίγο ο ήλιος και αυτό που έβλεπα ήταν δεκάδες άγνωστα άτομα να καταγράψω. Ενώ σηκώνομαι καταλαβαίνω ότι αυτός ο κρουνός ήταν διαφορετικός από τους άλλους. Προοριζόταν για ανάπαυση και περισυλλογή. Από πάνω υπήρχε μια επιγραφή: «Please be seated, rest, dream – This is New York». Τότε αποφάσισα πως η φωτογραφία θα είναι κομμάτι της ύπαρξης μου σε αυτήν την πόλη.

Θυμάστε ποια ήταν η πρώτη σας κάμερα;
Πρέπει να ήμουν 8 χρόνων όταν ο πατέρας μου επέστρεψε από ένα από τα ταξίδια του με ένα εντυπωσιακό μηχάνημα που λεγόταν Polaroid. Ενθουσιάστηκα, ποιος θα μπορούσε να το φανταστεί ότι μια φωτογραφία βγαίνει στιγμιαία; Αυτή ήταν η πρώτη μου μηχανή, ενώ φέτος δώρισα κι εγώ με τη σειρά μου στην ανιψιά μου μια Polaroid, Έτσι, για να συνεχιστεί η παράδοση.

Αριστερά: Isaac και Jacquie. May 2016. Tribeca New York. Δεξιά: June 2016. Soho New York.

Πώς αποφασίσατε να πάτε στη Νέα Υόρκη και πόσο καιρό είστε εκεί;
Βρέθηκα στη Νέα Υόρκη το 2012, αφότου βρήκα μια δουλειά σε μια διαφημιστική εταιρεία. Δυστυχώς ή ευτυχώς απέτυχα και βρέθηκα μέσα στη μέση του χειμώνα χωρίς δουλειά. Δυστυχώς γιατί υπέφερα πολύ μέχρι να επανέλθω. Ευτυχώς γιατί είχα περισσότερο χρόνο για φωτογραφίες και γνωριμίες με άλλους ανθρώπους εκτός κουβουκλίων.

Γιατί αρχίσατε να φωτογραφίζετε ανθρώπους τυχαία στους δρόμους της Νέας Υόρκης;
Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι γενικά περπατάω πάρα πολύ. Πολλές φορές θα διαλέξω μια μεγαλύτερη απόσταση για να πάω μόνο και μόνο για να επεκτείνω τη χαρά της βόλτας και του περπατήματος. Περπατώντας λοιπόν εδώ στη Νέα Υόρκη δεν μπορείς παρά να θαυμάσεις την γκάμα των ανθρώπων που κυκλοφορούν. Άνθρωποι από τόσες διαφορετικές χώρες, από διαφορετικά κοινωνικά υπόβαθρα, με ιδιαίτερα ντυσίματα, από διαφορετικές κουλτούρες, συνυπάρχουν σε αυτήν την πόλη και εμφανίζονται με διαφορετικές συχνότητες ανά ημέρα και νύχτα. Στην πραγματικότητα, η Νέα Υόρκη είναι ο ζωολογικός κήπος του ανθρώπινου είδους, το φυτώριο της ανθρώπινης ψυχής, και το μουσείο των ανθρωπίνων στιγμών. Η καταγραφή αυτών είναι για μένα η αποστολή μου.

Αριστερά: August 2015. Soho New York. Δεξιά: July 2016. Lower east side New York.

Τι είναι αυτό που σας εξιτάρει στο να φωτογραφίζετε ανθρώπους;
Αυτό που με εξιτάρει είναι η τυχαία συνάντηση και η αλληλεπίδραση με το υποκείμενο της φωτογραφίας. Αν και δεν περνάω πολύ χρόνο μαζί τους συνήθως, αυτή η μοναδική αλληλεπίδραση τη δεδομένη στιγμή στο εκάστοτε σημείο της πόλης είναι το ισχυρότερο κίνητρο. Τα άτομα που συναντώ και φωτογραφίζω λειτουργούν σαν ένα ζωντανό ημερολόγιο της καθημερινής μου ζωής.

Ποια ήταν η πιο ωραία αντίδραση από έναν άνθρωπο που φωτογραφίσατε στο δρόμο και ποια η χειρότερη;
Κατατάσσω ως ωραίες αντιδράσεις όταν κάποιες φορές συνεχίζω την αλληλεπίδραση καθώς και τη βόλτα με το υποκείμενο μου. Συνεχίζουμε να βγάζουμε φωτογραφίες και επεκτείνουμε τη συναναστροφή.
Στις χειρότερες μπορώ να πω έχουν υπάρξει στιγμές που με έχουν κυνηγήσει για να μου πάρουν την κάμερα (ευτυχώς έχω γλιτώσει), ενώ χθες το βράδυ με σταμάτησαν την ώρα που έκανα φωτογράφιση, για να μου πουν ότι το κτίριο μπροστά από το οποίο φωτογράφιζα το μοντέλο ανήκει στη μαφία και να έχω το νου μου.

Αριστερά και Δεξιά: June 2016. Soho New York.

Ποια είναι η αγαπημένη σας πόλη για φωτογραφία;
Ενώ δεν πίστευα ότι θα μπορούσα ποτέ να βρω μια πόλη που να συγκρίνεται με τη Νέα Υόρκη στη φωτογένεια, διαψεύστηκα αφότου επισκέφθηκα τη Ρώμη· το φως είναι καταπληκτικό, τα σοκάκια είναι πάντοτε γεμάτα με ανθρώπους, και η επιβλητικότητα των κτιρίων την καθιστά πρόγονο της Νέας Υόρκης. Επίσης, εκτός των πόλεων, απολαμβάνω τα μικρά χωριά της Κρήτης με τα χρώματά τους και όλους τους διαφορετικούς ανθρώπους να κάθονται έξω, στα καφενεία και στις πλατείες.

Σε ποιες άλλες πόλεις και χώρες θέλετε να ταξιδέψετε για να φωτογραφίσετε;
Τόκιο. Κατηγορηματικά.

Αριστερά: March 2015. Tribeca New York. Δεξιά: Alexandra και Manolis. June 2016. Tribeca New York.

Ποια είναι η αγαπημένη σας φωτογραφία;
Δύσκολη ερώτηση.
Μοναδική φωτογραφία: Serge Gainsbourg with Jane birkin του Helmut Newton.
Συλλογή: Rich and Poor του Jim Goldberg.
Συνολικό έργο: Η στήλη του Bill Cunningham στους New York Times.

//Ακολουθήστε τον Δημήτρη Μανουσάκη στο Instagram για να δείτε περισσότερες φωτογραφίες του.

Διαβάστε ακόμα: Οι αποκαλυπτικές πετσέτες του Mario Testino για το Instagram

TAGS :
Δημήτρης Μανουσάκης Νέα Υόρκη φωτογραφία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook