Σοφία Καζαντζιάν: Η ζωή μου με τα σκυλιά και τα γατιά μου 
Οι ποιήτριες για τον τζίτζικα 
Οι ποιητές μας για τα αδέσποτα γατιά 
Οι ποιητές μας για τον Βιβάλντι 
Οι ποιητές μας για το ραδιόφωνο 
«Τα ονόματά τους ποτέ δεν θ’ ακούσουνε / ξανά να τα φωνάζουν οι αγαπημένοι». (Rachael Rossman, «Ralf and Mia»)
Γιώργος Χρονάς, «Η πλατεία των σκύλων»
Κανείς δεν ξέρει πού βρέθηκαν
τόσα σκυλιά χαμένα
τόσοι πιστοί φίλοι χωρίς φίλους.
Ψάχνουνε τ’ αφεντικά τους
κάτω από τις φυλλωσιές
δίπλα στα σκαλιά του ναού
σαν να προσεύχονται
σε άγνωστη θρησκεία
με μαύρους ιερείς
που υπακούουν στην ιατρική από έλεος.
Τα ονόματά τους ποτέ δεν θ’ ακούσουνε
ξανά να τα φωνάζουν οι αγαπημένοι.
Γι’ αυτό σωπαίνουν με τη μουσούδα τους
υγρή στο χώμα.
(Από τη συλλογή «Κατάστημα νεωτερισμών», εκδ. Οδός Πανός, 1997 –συγκεντρωτική έκδοση «Γιώργος Χρονάς, Τα ποιήματα (1973-2008)», εκδ. Οδός Πανός, 2008).
Στην επόμενη σελίδα: «Σκύλε που τρως, σκύλε που τρως σύννεφα».
-
- Follow us:
x
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
