Οι ποιητές για το δελφίνι

«Σαν τα δελφίνια, / έτσι είμαστε κι εμείς, / που τη μια βυθίζονται / και σχίζουνε τα βάθη του πελάγους / και την άλλη / τινάζονται έξω με ορμή / για ν’ αναπνεύσουν οξυγόνο». (Arline Wagner, «Dolphin»)

Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος, «Τα δελφίνια»

Σαν τα δελφίνια είμαστε,
που περνάνε στ’ ανοιχτά
κι εμείς τα κοιτάζουμε
στα βότσαλα της παραλίας ξαπλωμένοι
με τα κεφάλια μας ν’ αγγίζονται
και με τα πόδια μας πλεγμένα
κι ο κόσμος,
για λίγο,
δεν γυρίζει πια για μας
κι είναι αυτό η ευτυχία.

Σαν τα δελφίνια,
έτσι είμαστε κι εμείς,
που τη μια βυθίζονται
και σχίζουνε τα βάθη του πελάγους
και την άλλη
τινάζονται έξω με ορμή
για ν’ αναπνεύσουν οξυγόνο

και δεν μπορούν
μήτε στη θάλασσα μήτε και στον αέρα
να ζήσουν μιαν ολόκληρη ζωή,
μα πάντα διχασμένα,
κι ούτε τον ύπνο τους δεν τον κοιμούνται
ολόκληρα
μη μέσα στ’ όνειρο αποξεχαστούν,
μην έξω απ’ τ’ όνειρο παγιδευτούν
και πάθουν ασφυξία.

(Από τη συλλογή «Γράμματα σ’ έναν πολύ νέο ποιητή», εκδ. Πόλις, 2012)

Στην επόμενη σελίδα: «Μικρή ιστορία με δελφίνι».

1 2 3 4 5

TAGS :
δελφίνια θάλασσα καλοκαίρι ποιήματα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook