Έλσα Ροζάκη – Ή «Οι Ξανθιές το Γλεντάνε» πάλι και πάλι…

Αριστερά: Έλσα Ροζάκη, Οι Ξανθιές το Γλεντάνε, 5η έκδοση, Ερατώ 2016. Δεξιά: Έλσα Ροζακη, Οι Ξανθιές το Γλεντάνε, 3η έκδοση, Ερατώ 1984.

«Θα γράψω αυτόν το χρόνο μερικές σεξουαλικές ιστορίες. Δεν θα έχουνε σχέση με την αδυναμία και την έκπληξη ενός νεαρού ή μιας πιτσιρίκας που αποφασίζει τώρα ως μεγάλη να μας θριαμβολογήσει ότι εμείς δεν βιαστήκαμε, ούτε θα έχουνε σχέση με αποκομμένες απ’ το βαρύτατο πλήθος παλαβομάρες. Θα είναι από κείνα που γίνονται είτε σε θερμά κλίματα από τις γυναίκες Ευρωπαίων μηχανικών (επιστατών στα μεγάλα σαουδαραβικά έργα) είτε στο Παρίσι. Κι ελάχιστα στην Αθήνα»…

Έτσι ξεκινούσε πριν από πολλά, αρκετά πια χρόνια, ένα παράξενο για τότε βιβλίο με τον τίτλο «Οι Ξανθιές το Γλεντάνε», στις βραχύβιες εκδόσεις «Μια Βόλτα με το Περιοδικό». Μάλιστα, ο πρόλογος αυτός ήταν γραμμένος στο εξώφυλλό του κανονικά, σαν προμετωπίδα, να τον διαβάζει κάποιος ακόμα και προτού ξεφυλλίσει το βιβλίο, που βέβαια, αν θυμάμαι καλά, ήταν και σε πλαστική, διαφανή θήκη μέσα, για ευνόητους λόγους. (Ο Χρηστάκης τότε στο «Ιδεοδρόμιό» του είχε γράψει πως αναγκάστηκε ο ανήλικος γιος του να ντυθεί… κορίτσι κι αυτός για να μπορέσει να το αγοράσει, μια και υπήρχε η φράση, πάλι στο εξώφυλλο: «απαγορεύεται η πώληση σε… νέους κάτω των 18).

Οι «Ξανθιές το Γλεντάνε», γραμμένες με τον επικίνδυνο όντως τρόπο των πορνό, έμελλαν να γίνουν best-seller, αλλά και να δημιουργήσουν ένα ενδιαφέρον μυστήριο ως προς την πραγματική ταυτότητα της Έλσας Ροζάκη. Έκαναν έτσι αρκετές εκδόσεις, κι έγιναν κι επιτυχημένο κόμικ κάποτε από τον Πέτρο Ζερβό και τον Σωτήρη Κακίση, στις Εκδόσεις του Ρόδου. Εδώ και κάποια χρόνια κυκλοφορούν και ξανακυκλοφορούν, πότε και με τα «Βρωμόλογα από τις Τουαλέτες Γυναικών» της Gretchen Berg μαζί τους, πότε χωρίς (όπως τώρα), σε μια διαρκή επίσης εκδοτική μεταμόρφωση από εποχή σε εποχή.

Η μόνη συνέντευξη της Έλσας Ροζάκη

Έλσα Ροζάκη, Οι Ξανθιές το Γλεντάνε, 1η έκδοση, Μια Βόλτα με το Περιοδικό 1983.

Η μόνη συνέντευξη της Ροζάκη υπό τον τίτλο «Θεωρώ κάθε στιγμή της ζωής μου παιδική ηλικία» δόθηκε στον Ίκαρο Μπαμπασάκη, επίσης παλιά, και στην αναδημοσίευσή της σε κάποιες επόμενες του βιβλίου εκδόσεις, ανακοινώνονταν ως εξής στο τέλος και το τέλος της, ο θάνατός της: «Η πρώτη και μοναδική συνέντευξη της Έλσας Ροζάκη δόθηκε αρχές Απριλίου του 1983 για το περιοδικό Phenomenon, αλλά δεν πρόλαβε να δημοσιευτεί: το Phenomenon ανέστειλε την έκδοσή του και η Έλσα Ροζάκη σκοτώθηκε στο Λονδίνο στις 20 Απριλίου 1983». Έλεγε τότε η Ροζάκη, μεταξύ άλλων:

Δεσποινίς Ροζάκη, θα επιθυμούσα κατ’ αρχήν να μας δώσετε κάποια βιογραφικά σας στοιχεία, γιατί δεν είχατε φροντίσει να έχετε ένα επαρκές βιογραφικό στο βιβλίο σας.
Είχα φροντίσει να έχω ένα βιογραφικό.

Ναι. Αλλά ήταν λίγο. Γιατί μετά τον μεγάλο ντόρο, το εκδοτικό μπαμ που έκανε το βιβλίο και τη φήμη που αποκτήσατε, νομίζω ότι χρειάζεται ένα συμπλήρωμα των στοιχείων που παρατίθενται στο οπισθόφυλλο.
Εγώ δεν το νομίζω. Φτάνει ότι είμαι είκοσι χρονών. Κι ας είναι κι αυτό λάθος.

Τι λάθος; Τυπογραφικό;
Όχι, εντυπώσεων. Στα χαρτιά είμαι είκοσι, αλλά βέβαια στην πραγματικότητα είμαι πολύ μεγαλύτερη.

Πώς;
Ε, αυτό γίνεται κατανοητό από όσα ίσως διαβάσατε.

Έχετε δηλαδή ζήσει τέτοιες καταστάσεις ή παρεμφερείς, που σας κάνει αυτό να αισθάνεστε…
Δεν χρειάζεται να τις έχεις ζήσει, αρκεί να τις έχεις υπόψη σου, για να αισθάνεσαι όπως εγώ, και να πλησιάζεις με τις δικές μου φαντασιόπληκτες μεθόδους τα πράγματα…

Ένα άλλο πράγμα που θα ήθελα πολύ είναι να μιλούσατε, αν γίνεται, για την παιδική σας ηλικία, αφού ένα τέτοιο βιβλίο ενδιαφέρει πάντα τους ψυχαναλυτές. Περιττό να σας πω μάλιστα, ότι το έργο σας το μελετούν ήδη στην Κοινωνιολογική Έδρα του Παντείου, κι έχει γίνει κάποια σχετική φασαρία.
Τι εννοείτε ακριβώς;

Με πληροφόρησαν πως κάποιος καθηγητής του Παντείου ανέφερε το βιβλίο σας στο μάθημά του… Το ανέφερε σαν ένα βδέλυγμα που προσβάλλει τη λογοτεχνία, τα ήθη και τη νεολαία.
Εγώ δεν καταλαβαίνω καλά-καλά τη λέξη «Πάντειος». Τη λέξη «Καθηγητής». Τη λέξη «Νεολαία». Ξέρω ότι πρόκειται για έννοιες που μπάζουνε απ’ όλες τις πάντες. Η παιδική μου ηλικία όμως υπάρχει όλη μέσα στο βιβλίο. Καθαρή και ανάγλυφη.

Έλσα Ροζάκη, Οι Ξανθιές το Γλεντάνε (από το κόμικ των Πέτρου Ζερβού και Σωτήρη Κακίση), Ερατώ 1992.

Θεωρείτε κάθε στιγμή της ζωής σας «παιδική ηλικία»;
Ναι. Θεωρώ κάθε στιγμή της ζωής μου παιδική ηλικία.

Διαβάστε ακόμα: Αντώνης Σουρούνης – «Οι γάμπες λένε πάντα την αλήθεια για μια γυναίκα»

Θα μας πείτε και τα μουσικά σας γούστα μια και μας φιλοξενεί μουσικό περιοδικό;
Όχι, όχι, περιμένετε. Αυτό που έγραψα το είπανε πορνό;

Έλσα Ροζάκη, Οι Ξανθιές το Γλεντάνε (από το κόμικ των Πέτρου Ζερβού και Σωτήρη Κακίση), Ερατώ 1992.

Και πορνό, και κυριλέ πορνό, και διανοουμενίστικο πορνό, κι ευρωπαϊκό πορνό, και Πάντειος, και όλα όσα σας έλεγα.
Κάτι που εγώ το θεωρώ κωμικό και αστείο, εδώ αποκαλείται αλλιώς.

Νιώθετε ότι οι ιστορίες σας δεν προσβάλλουν;
Ποιον να προσβάλουν;

Δεν ξέρω ακριβώς ποιον. Γιατί όμως γράφετε στο βιβλίο ότι απαγορεύεται η πώλησή του σε νέους κάτω των δεκαοχτώ χρονών;
Αυτό θα το γράψανε οι εκδότες για να το αγοράσουν ίσως πιο πολλά παιδιά. Πώς μπορώ να απαγορεύσω κάτι σε κάποιον που τον περνάω τρία ή τέσσερα χρόνια;…

Πολύ αργότερα, στο «Βήμα» το 2006, ο Μανόλης Σαββίδης συνέδεσε το ήδη τότε λυμένο μυστήριο με την παρόμοια υπόθεση του Γρηγορίου Ξενόπουλου και του ρομάντσου «Η Ερωμένη της» του 1929, που «υπογραφόταν από την άλλως άγνωστη και αθησαύριστη Ντόρα Ρωζέττη». Καταλήγοντας ως εξής: «Επειδή και εγώ τον Ξενόπουλο μεγάλως εκτιμώ, και δεν θέλω ουδόλως να τον υποτιμήσω, προτείνω μιαν υπόθεση που δεν είναι ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο πιθανή από όσες έχουν έως τώρα διατυπωθεί: ότι η “Ντόρα Ρωζέττη” ήταν ο ίδιος ο πολυπράγμων Γρηγόριος Ξενόπουλος (υπάρχει, άλλωστε, το ομόλογο προηγούμενο -ή μάλλον επόμενο- της «Έλσας Ροζάκη»)…

«Στην κορυφή οινοποσίας και θωπευμάτων στα μπροστινά καθίσματα μιας Φορντ…»

Η αλήθεια είναι πως, τουλάχιστον η Ροζάκη, δεν περιορίζεται σε αυστηρά διεγερτικά πορνό κείμενα, και στις σελίδες της μπορεί κανείς να βρει και πολύ σκληρά κι εσωτερικά κείμενα, όπως π.χ. το ιδιαίτερο «Ο προτελευταίος τάφος»:

«Αυτό πάλι είναι το αποτέλεσμα μιας εγχείρησης. Δεν είναι η ίδια η εγχείρηση, ούτε το αποτέλεσμα σε μια οποιαδήποτε στιγμή, αλλά σε μια δεδομένη στιγμή. Η εγχείρηση έγινε στην Καζαμπλάνκα και η στιγμή τον περιέγραψε σ’ ένα άλλο νοσοκομείο, μιας άλλης χώρας.

Διαβάστε ακόμα: Η δεκαετία του ’70 δεν ήταν μόνο η «χρυσή εποχή του Χόλιγουντ», αλλά και η πιο αχαλίνωτη σεξουαλικά

Ότι ήταν μεγαλοφυής η δουλειά του καλοπληρωμένου γιατρού μόνον ο ίδιος ο κοσμοπολίτης τραβεστί μπορούσε να το ξέρει. Οι άντρες που θα τον αγκάλιαζαν πολύ δύσκολα θα μπορούσαν να ελευθερωθούν απ’ την επιπλέον διάσταση της θηλυκότητας ενός πρώην άντρα, να παρατηρήσουν, να υποψιαστούν ή να θαυμάσουν. Δεν ήταν πληγή όπως είναι συχνά, ήταν κόλπος σχεδόν τέλειος.

Έλσα Ροζάκη, Οι Ξανθιές το Γλεντάνε, το οπισθόφυλλο στην 4η έκδοση, Ερατώ 1993.

Και έφτασε κάποτε μέσα σε ευτυχία ο τραβεστί σε μιαν άλλη χώρα, και στην κορυφή οινοποσίας και θωπευμάτων στα μπροστινά καθίσματα μιας Φορντ, συναντήθηκε η Φορντ με το αντίθετο ρεύμα για να σκοτωθεί ο συνοδός του και να μας φέρουν τη γυναίκα σε κώμα.

Μέσα σ’ αυτό το κώμα συγκεντρωθήκαμε από πάνω του όλοι οι γιατροί του νοσοκομείου, για να θαυμάσουμε την άθικτη λεκάνη ενός περίεργου ανθρώπου που πέθαινε, ενώ τα πάνω του μέλη, το κεφάλι του και το πρόσωπό του δεν άντεχαν. Η μεγάλη παραμόρφωση του παρμπρίζ, απρόβλεπτη όπως εμείς οι γιατροί, χωρίς την επιθυμία ή τον καιρό για οικειότητες, επέμενε να περάσει από πάνω του»…

Έτσι ώστε, η brand–new τωρινή της επανέκδοση, με το νέο εξώφυλλο του Πέτρου Ζερβού και με μερικές πάλι εικόνες από το spin-off κόμικ της που παραμένει εξαντλημένο, για κάποιον ιδιαίτερο λόγο να οδηγούν αυτήν την εύθυμη πρωτοπορία της δεκαετίας του ’80 ακόμα πιο βαθιά εδώ στο μέλλον.

//Έλσα Ροζάκη, «Οι Ξανθιές το Γλεντάνε», εκδόσεις Ερατώ, 2016.

Διαβάστε ακόμα: Νέα από τα παλιά –και νέα κορίτσια, σαν τα παλιά…

TAGS :
βιβλίο Έλσα Ροζάκη κόμικ Οι Ξανθιές το Γλεντάνε

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook