ΕΛΣ: Παρακολουθήσαμε την πρώτη μετακορωναϊκή συναυλία και ήταν εμπειρία

«Οι Νέοι της Όπερας» της Εθνικής Λυρικής Σκηνής παρουσίασαν τους «Γάμους του Φίγκαρο» του Μότσαρτ.

Αν και αρχικά είχε προγραμματιστεί οι συναυλίες κλασικής μουσικής να ξεκινήσουν με κάθε επισημότητα στις 18 Ιουλίου με το πρόγραμμα «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός», κατόπιν ανακοινώθηκε από το Φεστιβάλ Αθηνών ο Λεωνίδας Καβάκος στην Επίδαυρο για τις 17, τελικά η αρχή έγινε την  Κυριακή 12 Ιουλίου 2020 στο αίθριο του Μουσείου Μπενάκη της Οδού Πειραιώς με την παρουσίαση του προγράμματος «Οι Νέοι της Όπερας» της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ) και τη σύμπραξη της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων (ΣΟΔΑ).

Το πρόγραμμα, που φέτος ολοκληρώνει την τρίτη του χρονιά υπό την παιδαγωγική καθοδήγηση του τενόρου Βαγγέλη Χατζησίμου, επιτρέπει σε νέους λυρικούς καλλιτέχνες να βελτιώσουν την τεχνική τους και να αποκτήσουν τις πρώτες πολύτιμες εμπειρίες σε μια επαγγελματική παραγωγή όπερας. Τις προηγούμενες χρονιές είχαν παρουσιαστεί πλήρως σκηνοθετημένα από την Νικολέτα Φιλόσογλου δύο μέρη από το Τρίπτυχο του Giaccomo Puccini (Μανδύας / Suor Angelica) και οι Καπουλέτοι και Μοντέγοι του Vincenzo Bellini.

Φέτος δεν ήταν δυνατή η σκηνική παρουσίαση, αλλά δόθηκαν σε συναυλιακή μορφή εκτεταμένα αποσπάσματα από την όπερα Οι Γάμοι του Φίγκαρο του Wolfgang Amadeus Mozart. Συγκεκριμένα παίχτηκαν η Εισαγωγή και οι αριθμοί: 1,2,3,4 (Α΄ Πράξη)· 11,12,16 (Β΄ Πράξη)· 18, 19, 20, 21 (Γ΄ Πράξη)· 24, 25, 26, 28, 29 (Δ΄ Πράξη). Να επισημάνουμε εδώ ότι οι αριθμοί ανακριβώς αναφέρονται στο έντυπο πρόγραμμα ως “σκηνές”, οι οποίες έχουν άλλη αρίθμηση και λογική, επειδή αφορούν τη σκηνική οργάνωση. Οι αριθμοί αντίθετα αφορούν τα μουσικά τμήματα της παρτιτούρας – π.χ. ο αριθμός 16, που είναι το φινάλε της Β΄ πράξης, περιλαμβάνει τις σκηνές 6η ως 11η και τελευταία της πράξης αυτής.

Η συναυλιακή μορφή προτιμήθηκε βέβαια λόγω των νέων δεδομένων του κορωνοϊού, τα οποία επέβαλαν και τα νέα δεδομένα στην πρακτική. Οι μουσικοί κάθονται σε μεταξύ τους απόσταση ενάμιση μέτρου, ένας σε κάθε αναλόγιο, πράγμα που δημιουργεί νέες προκλήσεις, είτε αφορά σε θέματα πρακτικά, όπως το ποιος θα γυρίζει τη σελίδα της παρτιτούρας, αφού παραδοσιακά το αναλόγιο το μοιράζονται δύο, όσο καλλιτεχνικά, αφού εμποδίζει τους μουσικούς να ακούν ο ένας τον άλλο και να συντονίζονται μεταξύ τους.

Από την άλλη, βέβαια, ακουστικά ίσως βοήθησε να αναδειχθούν ορισμένες δευτερεύουσες φωνές, αν και αυτό εξαρτάται και από τις ισορροπίες που θα επιδιώξει ο αρχιμουσικός. Αριθμητικά ήταν περίπου 35 ως 40 μουσικοί, δηλαδή μια απολύτως επαρκής ορχήστρα για όπερα Μότσαρτ. Σε ό,τι αφορά γενικά την ακουστική του χώρου, κατά τη γνώμη μου είναι πολύ καλή και έχω ευχαριστηθεί τις περισσότερες συναυλίες σε αυτό. Δεν μπορώ να το εξηγήσω επιστημονικά, φαντάζομαι πάντως ότι τα ξύλινα ρυθμιζόμενα σκίαστρα πρέπει να παίζουν ένα ρόλο στο να αποφεύγονται οι αντηχήσεις

Αντίστοιχα, σε απόσταση ενάμιση μέτρου τοποθετήθηκαν και οι πολυθρόνες των ακροατών, μοιρασμένες όσο πιο πολύ γίνεται εμπρός και αριστερά από την ορχήστρα. Εστώ και έτσι, πάντως, δεν μπόρεσαν δυστυχώς να εξυπηρετηθούν όλοι όσοι προσήλθαν για να ακούσουν. Επίσης, έγινε έλεγχος της θερμοκρασίας πριν επιτραπεί η είσοδος στον χώρο, και γενικά ήταν μια βραδιά που τα μέτρα προστασίας τηρήθηκαν με αρκετή τυπικότητα.

Στην παράσταση συμμετείχαν εξίσου νέοι αλλά και καθιερωμένοι λυρικοί καλλιτέχνες. Από τους νέους εκπαιδευόμενους ερμήνευσαν οι Κατερίνα Μήρτσιου (Susana), Παρασκευή Συκιώτη (Contessa), Μαρία Γουγούση (Marzellina), Μαξίμ Κλονόφσκι (Bartolo), Ανδρέας Καραούλης (Basilio), Ζωή Λιάπη (Barbarina). Όπως και τα προηγούμενα χρόνια, και φέτος οι ερμηνείες των νέων κινήθηκαν σε υψηλό επίπεδο και το μόνο που φαίνεται να λείπει εμφανώς είναι η εμπειρία. Δεν θεωρώ σωστό να γράψω κάτι περισσότερο, γιατί οι εκπαιδευόμενοι είναι στην φάση που καλό είναι να ακούν μόνο τον δάσκαλό τους και όχι να ενθαρρύνονται ή αποθαρρύνονται από πρόωρες κριτικές.

Άλλωστε η αξία των εκπαιδευτικών προγραμμάτων φαίνεται μακροπρόθεσμα, και έτσι είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε ως απόφοιτο πλέον τον Γιώργο Παπαδημητρίου (Figaro), τον οποίο είχαμε παρακολουθήσει ήδη από το 2018 στο Ζ της Εναλλακτικής Σκηνης της ΕΛΣ. Πολύ όμορφη νεανική φωνή, γεμάτη, τονικά σωστός, ακούστηκε πολύ ωραία. Επίσης ήταν πολύ ικανοποιητικό ότι δεν δίσταζε να φραζάρει, και να τραγουδά εκφραστικά και πειστικά, με αυτοπεποίθηση. Μερικές φορές μόνο φαινόταν πόσο ήταν συγκεντρωμένος και απορροφημένος σε αυτό που κάνει, και εκείνες τις στιγμές έχανε λίγο σε φυσικότητα.

Τους μαθητές συμπλήρωσαν και οι έμπειροι καλλιτέχνες βαρύτονος Κωνσταντίνος Μαυρογένης (Κόμης Almaviva), Μιράντα Μακρυνιώτη (Cherubino), Μιχάλης Κατσούλης (Antonio).  Η ΣΟΔΑ υπό τη διεύθυνση του Μιχάλη Παπαπέτρου, ο οποίος είχε και τη μουσική προετοιμασία των τραγουδιστών, έπαιξε πάρα πολύ ωραία, σωστά, ακολουθώντας τον αρχιμουσικό σε μια ερμηνεία με χάρη και καλή ροή, ενώ αναδείχθηκαν και αρκετές δευτερεύουσες φωνές και κάποιες χρήσιμες λεπτομέρειες της παρτιτούρας.

 //Wolfgang Amadeus Mozart, Le Nozze di Figaro (επιλογές), συναυλιακή παρουσίαση.

Πρόγραμμα “Οι Νέοι της Όπερας” Εθνική Λυρική Σκηνή, υπεύθυνος Βαγγέλης Χατζησίμος.

Γιώργος Παπαδημητρίου (Figaro), Κατερίνα Μήρτσιου (Susana), Παρασκευή Συκιώτη (Contessa), Μαρία Γουγούση (Marzellina), Μαξίμ Κλονόφσκι (Bartolo), Ανδρέας Καραούλης (Basilio), Ζωή Λιάπη (Barbarina), Κωνσταντίνος Μαυρογένης (Κόμης Almaviva), Μιράντα Μακρυνιώτη (Cherubino), Μιχάλης Κατσούλης (Antonio).  Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων, μουσική διεύθυνση Μιχάλης Παπαπέτρου. 

Διαβάστε ακόμα: Ελληνικό ξεκίνημα για το Φεστιβάλ Young Euro Classic 2020: παρακολουθείστε το ζωντανά.

TAGS :
κλασική μουσική όπερα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook