Τόσο κακό, σαν μοντέρνα καλό

Ο εμβληματικός συμπρωταγωνιστής Μάικλ Γκάμπον εν αφασία για τις αγαθές προθέσεις και τα αμφίβολα αποτελέσματα του Fortitude.

Το περίεργο δεν είναι ότι το Fortitude (περισσότερα, εδώ), το σίριαλ του οποίου μόλις ολοκληρώθηκε ο πρώτος κύκλος και στην Ελλάδα, πήρε συμβόλαιο και για μια δεύτερη σεζόν, διεθνώς, από το βρετανικό Sky. Άγνωσται αι βουλαί των στελεχών κάθε καναλιού, εξάλλου. Το περίεργο είναι το πώς ένα σίριαλ, στη μαγικότερη στιγμή της “κινηματογραφικής” τηλεόρασης, δύναται να ξεκινήσει με τις ιδανικότερες προϋποθέσεις σε locations (Iσλανδία, εξωτισμός), σε budget ($60 εκατ.), σε cast (ο καρατερίστας Στάνλεϊ Τούτσι και η Σόφι Γκρόμπολ απο το δανέζικο Τhe Killing, μεταξύ άλλων) και μια ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα και να καταλήξει σε κάτι τόσο εντυπωσιακά αμετροεπές.

Η αφοπλιστική λευκότητα του τοπίου και της κακής ηθοποιίας.

Θα μπορούσε να μείνει κάποιος, ή έστω να επικεντρωθεί, στις εξαιρετικά στυλιζαρισμένες, μαγικές εικόνες του αρκτικού τοπίου. Να θαυμάσει τη σαγήνη του απέραντου, άηχου λευκού. Την αφοπλιστική απεραντοσύνη του. Και, μετά, εάν γνώριζε τα γεγονότα, θα μπορούσε επίσης να ανακαλέσει το νόμο του Μέρφυ. Αυτόν που λέει ότι αν μπορεί να πάει κάτι άσχημα, θα πάει και χειρότερα. Ένα μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού αναλώθηκε στη μεταφορά τεχνητού χιονιού για τις ανάγκες των γυρισμάτων. Σαν να ετοιμάζεσαι να γυρίσεις blockbuster στη βόρεια Σαχάρα και να είναι η μια εκείνη στιγμή στα 150 χρόνια που το στρώνει. Στο χιόνι, και πάλι.

Όχι ότι θα πρέπει να αναζητηθεί εκεί ο λόγος για τον αυτισμό συναισθημάτων των χαρακτήρων. Ούτε καν στη δραματική εναλλαγή των εξωτερικών γυρισμάτων στην -τεχνητώς κεχρωσμένη- λευκή Ισλανδία και το μουντό των εσωτερικών σε στούντιο στο Λονδίνο. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, ούτε και θα είναι η τελευταία. Η εμφανής αδεξιότητα και η απορρύθμιση στις εκφράσεις των ηθοποιών, κάποιων εξ αυτών αποδεδειγμένα καλών, η υπνηλιακή και αναποφάσιστη πλοκή, οι αντιφάσεις σεναρίου και προθέσεων, έμοιαζε να οφείλεται σε μια παρεμβατικότητα ανώτερης δύναμης. Σε ένα ξόρκι. Σε μάγια. Σε μάτι. Σε κάτι απ’ όλα αυτά μαζί.

Στον καταραμένο τόπο, δεν χιονίζει ποτέ όταν θες.

Ή πολύ απλά σε μια εσκεμμένη, λελογισμένη απόφαση. Ο δημιουργός του “Fortitude”, Βρετανός Σάιμον Ντόναλντ, έχει υπάρξει ατυχήσας σε προηγούμενες απόπειρες, σημαντικά πιο μεστές και αξιοπρόσεκτες, όπως το “Low Winter Sun” με το επιβλητικό πρωταγωνιστή Μαρκ Στρονγκ. Μια καθ΄όλα αξιοπρεπή, αστυνομική σειρά -βασισμένη στην ομότιτλή της, πρωτότυπη αγγλική- η οποία κόπηκε από το κανάλι amc μετά από ένα χρόνο μόλις προβολής. Ίσως να το καλοσκέφτηκε, ο Σάιμον. Στην εποχή των 140 χαρακτήρων του twitter, δέον είναι οι χαρακτήρες να είναι ελαττωματικά ατελείς και η εμβάθυνση αχρείαστη. Οι εικόνες στυλιζαρισμένες, αλλά η πλοκή χάσκουσα. Εξάλλου, αυτοί είναι οι καιροί που ακόμη και τα απεκκρίματα της Τρέισι Έμιν θεωρούνται Τέχνη -έστω, Μοντέρνα. Οι καιροί που κάτι τόσο εμφανώς κακό, μπορεί να θεωρηθεί μοντέρνα καλό.

TAGS :
Fortitude series tv παραγωγή σειρά σήριαλ τηλεόραση

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook