Ο Φρανκ Σινάτρα δείχνει χαλαρός με τον σκύλο του, αλλά μέσα του βράζει.

H ιστορία όχι μόνο είναι αληθινή, αλλά επηρέασε μια ολόκληρη γενιά δημοσιογράφων στις ΗΠΑ μετατρέποντας το ρεύμα της Νέας Δημοσιογραφίας σε κυρίαρχο. Δράστης ήταν ο φημισμένος δημοσιογράφος των Νew York Times και του Esquire, Gay Talese.

Oλα συνέβησαν το 1965, οπότε και ο Talese συμφώνησε με το Esquire να γράψει επί ένα χρόνο έξι πορτρέτα διάσημων ανδρών. Η πρώτη αποστολή που του ανατέθηκε ήταν και η πλέον δύσκολη. Να προσεγγίσει τον Φρανκ Σινάτρα και να του αποσπάσει τη συνέντευξη της ζωής του. Σημειωτέον πως ο Σινάρτα είχε απορρίψει δεκάδες προτάσεις του περιοδικού επί χρόνια. Άρα, επρόκειτο για Mission Impossible.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’60, ο Σινάτρα είχε πολλά να του προκαλούν πονοκεφάλους.

Οταν ο Talese μάζεψε το κουράγιο και τα πράγματά του για να μεταβεί στην οικία του Σινάτρα, ο μέγας βάρδος έκλεινε τα 50, η σχέση του με την τότε 20χρονη Μια Φάροου μονοπωλούσε τις ειδήσεις, ενώ ένα ντοκιμαντέρ του CBS που ουσιαστικά τον συνέδεε με τη Μαφία, τον είχε εξοργίσει αφάνταστα. Επίσης, ανησυχούσε πολύ για το σόου στο NBC με τον τίτλο «Α Μan and His Music». Οχι, δεν ήταν στα πιο ήρεμά του ο Φρανκ. Αντίθετα, σπαταλούσε πολύ χρόνο στις επιχειρήσεις του προσπαθώντας να τις κάνει να «περπατήσουν».

Ο Τalese ακολούθησε επί τρεις μήνες κατά πόδας τον Σινάτρα συλλέγοντας κάθε πληροφορία και καταγράφοντας κάθε λεπτομέρεια.

Δεν του έλειπαν, λοιπόν, όλοι οι πονοκέφαλοί του είχε και τον Talese να του ζητάει συνέντευξη. Η απάντησή του, φυσικά, ήταν αρνητική. Κι όμως, ο δαιμόνιος δημοσιογράφος δεν τα παράτησε. Επί τρεις μήνες ακολουθούσε κατά πόδας το μέγα είδωλο. Παρατηρούσε τα πάντα, κατέγραφε κάθε μικρή λεπτομέρεια, ενώ συνομιλούσε με το προσωπικό του Σινάτρα. Το Esquire πλήρωσε τότε πέντε χιλιάδες δολάρια για έξοδα κίνησης προσδοκώντας πως κάτι καλό θα έβγαινε.

Το πορτρέτο του Gay Talese για τον Σινάτρα αποτέλεσε το υπόδειγμα της Νέας Δημοσιογραφίας.

Ο Τalese ήταν αμφίβολος αν θα καταφέρει να ολοκληρώσει το στόρι του, αλλά, τελικά, μιλώντας με τον διευθυντή του περιοδικού, Harold Hayes, του είπε πως μπορεί να έχει στα χέρια του το πιο κοντινό πορτρέτο για τον άνθρωπο και το «φαινόμενο Σινάτρα». Δίχως να περιμένει τη συναίνεση του Φράνκι, ο Talese δημοσίευσε το κείμενό του τον Απρίλιο του 1966.

Το προφίλ του Σινάτρα που σκιαγράφησε ο Talese ήταν το tour de force αυτής της νέας μορφής δημοσιογραφίας που άρχισε να γίνεται εδραία τα επόμενα χρόνια.

Κάποια από τα χειρόγραφα του Talese.

Το αποτέλεσμα; Εγινε χαμός! Δεν ήταν μόνο ότι παρουσιάστηκε για πρώτη φορά ένας γήινος, απόλυτα τρωτός Σινάτρα, αλλά και ο τρόπος που είχε γραφτεί το κείμενο συνιστούσε μια πρώτης τάξεως επανάσταση στη δημοσιογραφία της Αμερικής.

Το εξώφυλλο του λευκώματος.

Ο Talese χρησιμοποίησε τεχνικές της μυθοπλασίας για να ντύσει την ιστορία του και να εικονοποιήσει αυτό που έβλεπε επί μήνες μπροστά του. Χάρη σ’ αυτόν η Νέα Δημοσιογραφία άρχισε να αποκτάει υπόσταση, βαρύτητα και σε βάθος χρόνου να επηρεάσει ακόμη και τη λογοτεχνία της χώρας. Ο Talese ήταν ένας πρωτοπόρος του είδους. Το προφίλ του Σινάτρα που σκιαγράφησε ήταν το tour de force αυτής της νέας μορφής δημοσιογραφίας που άρχισε να γίνεται εδραία τα επόμενα χρόνια.

Η έκδοση κοσμείται από τις θρυλικές φωτογραφίες του Phil Stern. Του μόνου φωτογράφου που είχε το βασιλικό δικαίωμα να ακολουθεί κατά πόδας τον Σινάτρα .

Ακόμη και το γεγονός ότι το κρύωμα του Σινάτρα (ένα απλό συνάχι, δηλαδή) είχε εξελιχθεί σε μείζον θέμα, αφού δεν του επέτρεπε να τραγουδήσει όπως ήθελε, με την πένα του Talese απέκτησε άλλη διάσταση: «Το κρύωμα του Σινάτρα είναι σαν τον Πικάσο χωρίς τα χρώματά του και τη Ferrari χωρίς καύσιμα – μόνο που είναι χειρότερα». Κάπως έτσι, αυτή η φράση και όλες οι επόμενες που αφορούσαν τη μικροασθένεια του Σινάτρα έμειναν στην ιστορία.

Στις μέρες μας, και χάρη στον εκδοτικό οίκο Taschen, αυτή η λαμπρή στιγμή της δημοσιογραφίας αποτυπώνεται ξανά με νέο αρχειακό υλικό στο λεύκωμα που έχει τον τίτλο «Frank Sinatra Has a Cold». Η έκδοση περιλαμβάνει μια εισαγωγή γραμμένη από τον Talese, χειρόγραφες σημειώσεις και την αλληλογραφία του Talese, ενώ κοσμείται από τις θρυλικές φωτογραφίες του Phil Stern. Του μόνου φωτογράφου που είχε το βασιλικό δικαίωμα να ακολουθεί κατά πόδας τον Σινάτρα και να τραβάει φωτογραφίες με την πλήρη συναίνεσή του.

Οι φωτογραφίες συμπληρώνουν τη μελέτη χαρακτήρων του Talese, ζωγραφίζοντας ένα εντυπωσιακό πορτρέτο του Sinatra στο στούντιο ηχογράφησης, σε τοποθεσίες έξω στην πόλη, αλλά και σε στιγμές που δείχνει καταρρακωμένος από το κρυολόγημά του.

 

Διαβάστε ακόμα: Μέσα από τα μάτια των Depeche Mode – όταν η ροκ συνάντησε το στιλ.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top