Το ημερολόγιο έγραφε 14 Μαΐου 1998. Ήταν η μέρα που η «Φωνή» σίγησε και τα γαλάζια μάτια -που το χάρισαν το ψευδώνυμο «Ol’ blue eyes»- έκλεισαν για πάντα, μετά από 82 έντονα χρόνια. Λίγες ώρες αργότερα τα φώτα στο Empire State Building της Νέας Υόρκης θα γινόντουσαν μπλε, προς τιμήν του. Ο Frank Sinatra είχε φύγει από τη ζωή. Αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι είχε φύγει χορτάτος.
Δέκα εννιά χρόνια έχουν περάσει από τότε, αλλά κανείς δεν έχει ξεχάσει τον Frankie – τη ζωή, της κληρονομιά, τα τραγούδια του. Και πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό, όταν -κατά πολλούς- είναι ο κορυφαίος τραγουδιστής του 20ου αιώνα. «Θα ήθελα να με θυμούνται σαν έναν άνθρωπο που είχε μια υπέροχη ζωή, καλούς φίλους, όμορφη οικογένεια – και δεν νομίζω ότι θα ήθελα να ζητήσω κάτι περισσότερο από αυτά» είχε πει. Και τα κατάφερε.
Η ζωή του Sinatra ήταν το απόλυτο american dream και χιλιάδες λέξεις έχουν γραφτεί για αυτή. Από το low profile ξεκίνημά του στα μέσα της δεκαετίας του ’30, στην απογείωση της καριέρας του από το 1945 και από τα φωνητικά προβλήματα και την ξαφνική πτώση του στην «ανάσταση» του 1953. την κυριαρχία του στο Βέγκας και στο Χόλιγουντ.
Οι θυελλώδεις σχέσεις του έγραψαν ιστορία – 4 γάμοι, 3 παιδιά, αμέτρητες ερωμένες, όπως φυσικά και τα ξέφρενα Rat Pack ξενύχτια με τους Dean Martin, Sammy Davis Jr., Peter Lawford και Joey Bishop. Ενώ η σχέση του με την Μαφία της Αμερικής έχει κάνει πολλούς να αναρωτιούνται για το τι άνθρωπος ήταν και ανάγκασε το FBI να του ανοίξει φάκελο 2.403 σελίδων! Ωστόσο εκείνος δεν δίσταζε να δείχνει τη φιλία του με το «αφεντικό» Lucky Luciano, έστω κι αν την επόμενη μέρα οι εφημερίδες κυκλοφορούσαν με εξώφυλλο «Ντροπή σου Sinatra». Γιατί αυτός ήταν, τα έκανε όλα με τον δικό του τρόπο.
Και στη ζωή και στη δουλειά και φυσικά στο στυλ του. Ένα στυλ που σίγουρα δεν ανήκει στην κατηγορία του «cool» όπως αυτό του Steve McQueen, αλλά άφησε το στίγμα του. Αν κάποιος κάνει μια γρήγορη αναζήτηση στις φωτογραφίες του στο Google, θα διαπιστώσει ένα πράγμα: ο Frankie κυκλοφορούσε πάντα κοστουμαρισμένος. Είτε ήταν σε εκδηλώσεις, είτε στο στούντιο ηχογραφήσεων, είτε πήγαινε στο… περίπτερο για τσιγάρα, είναι ελάχιστες οι στιγμές που δεν φοράει κοστούμι. Και χωρίς αυτό το στυλ να μοιάζει καταναγκαστικό.
Βλέπεις, ήταν ο άνθρωπος που έδειξε (και) την χαλαρή πλευρά του καλού ντυσίματος. Ναι, στις επίσημες βραδινές εμφανίσεις του θα φορούσε σμόκιν και το αυστηρό αλλά πάντα χειροποίητο κοστούμι του. Αλλά τις άλλες ώρες δεν δίσταζε να βάλει ένα πιο φαρδύ παντελόνι, με ένα ριχτό πουκάμισο, σακάκι, ψιλοχαλαρή γραβάτα, ζώνη αλά ζωνάρι και να ποζάρει καλύτερα και από μοντέλο.
Όμως ένα ήταν το στιλιστικό σήμα κατατεθέν του: το καπέλο. Τα fedora του έγραψαν ιστορία και ειδικά ο «στραβός» τρόπος που τα φορούσε, εκτόξευσαν την γοητεία του αλλά και καθιέρωσαν την εικόνα του ανθρώπου που θέλει να περνάει καλά και τίποτα περισσότερο.
Άλλωστε όπως είχε πει «ένα είναι το μάθημα ζωής: να μην φοβάσαι κανέναν και τίποτα». Και ο Frank Sinatra δεν φοβήθηκε ποτέ τίποτα.
Διαβάστε ακόμα: 10 μοναδικές εικόνες από 10 φωτογράφους που δεν ήξερες