«Αν το ίδιο το ζωντανό ον δεν αγαπούσε τον εαυτό του, δεν θα μπορούσε να είναι ευτυχισμένο• θα ήταν ουσιαστικά ανίκανο για την ευτυχία και θα βρισκόταν σε αντίθεση μ’ αυτήν την ίδια την ουσία της ευτυχίας». (Leon Gordon, «Elegant Man in Mirror», detail)

Η αγάπη για τον εαυτό μας η οποία, όπως το έχω ήδη επανειλημμένως δείξει, είναι αναγκαστικά, ή περίπου, πηγή δυστυχίας, αποτελεί εν τούτοις παράγωγο της ύπαρξης και ουσιαστικό στοιχείο της, πράγμα το οποίο ο άνθρωπος αισθάνεται και αναγνωρίζει, και αποδεικνύεται έτσι απαραίτητη για την ευτυχία. Πράγματι, πώς μπορεί κανείς να νοήσει αγάπη για την ευτυχία χωρίς αγάπη για τον εαυτό μας; Στην πραγματικότητα, κάτω από διαφορετικές ονομασίες, οι δυο αυτές μορφές αγάπης κρύβουν ένα και το ίδιο πράγμα. Επί πλέον, πώς μπορεί να νοηθεί ευτυχία χωρίς αγάπη για την ευτυχία, αφού το ζωντανό ον δεν θα μπορούσε να χαρεί και να ικανοποιηθεί από κάτι που δεν αγαπά; Αν δεν αγαπούσε την ευτυχία, δεν θα μπορούσε να την χαρεί ούτε να ικανοποιηθεί από αυτήν. Δεν θα επρόκειτο συνεπώς για ευτυχία, και δεν θα μπορούσε το ζωντανό ον να την αισθανθεί. Άρα, αν το ίδιο το ζωντανό ον δεν αγαπούσε τον εαυτό του, δεν θα μπορούσε να είναι ευτυχισμένο· θα ήταν ουσιαστικά ανίκανο για την ευτυχία και θα βρισκόταν σε αντίθεση μ’ αυτήν την ίδια την ουσία της ευτυχίας. Πρέπει λοιπόν να αποδώσουμε δικαιοσύνη στη φύση και ν’ αναγνωρίσουμε ότι αν η αγάπη για τον εαυτό μας δημιουργεί αναγκαστικά δυστυχία (σ’ ένα βαθμό λιγότερο ή περισσότερο υψηλό), η φύση δεν έχει διαπράξει κανένα σφάλμα εμφυσώντας αυτήν τη μορφή αγάπης στα ζωντανά όντα, αφού η αγάπη είναι αναγκαία για την ευτυχία τους. Επίσης, όπως τόσες άλλες, η δυσκολία, που μόλις επισήμανα, ήταν αναπόφευκτη: απορρέει από κάτι που είναι καλό και που είναι καμωμένο για το καλό. (24 Ιουνίου 1822). [Zib., 2493-2495].

 

Στην επόμενη σελίδα: «Αυτό είναι το ίδιο το θέαμα της ευτυχίας».

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top