«Mετά την προσπάθεια, ο χρόνος της ανάπαυσης είναι αυτός καθαυτός ένα είδος ηδονής. Τέτοια θα έπρεπε να είναι η ζωή του ανθρώπου• τέτοια ήταν η ζωή των πρωτόγονων, τέτοια είναι η ζωή των αγρίων, των αγροτών κ.λπ.• και για τον ίδιο ουσιαστικά λόγο ζουν ευτυχισμένα τα ζώα». (Vincent Van Gogh, «La Siesta»)

Η πιο ευτυχισμένη ύπαρξη είναι εκείνη που είναι περισσότερο απασχολημένη, ακόμη κι αν δεν πρόκειται για ζωηρές και ποικίλες απασχολήσεις ή αισθήσεις. Ένα πνεύμα απασχολημένο απομακρύνει την έμφυτη αυτήν επιθυμία που διαφορετικά δεν θα το άφηνε σε ησυχία· την εκτρέπει προς μικρούς καθημερινούς στόχους (ολοκλήρωση μιας δουλειάς, κάλυψη καθημερινών αναγκών κ.λπ.), τους οποίους τότε αυτό θεωρεί ως απολαύσεις (δεδομένου ότι αποτελεί απόλαυση καθετί το οποίο η ψυχή μας επιθυμεί)· περνώντας από τη μιαν απόλαυση στην άλλη, αποφεύγει έτσι να αισθανθεί πιο φλογερές επιθυμίες και συγχρόνως να δοκιμάσει βαθιά θλίψη για τη ματαιότητα και την κενότητα των πραγμάτων. Η ελπίδα να πραγματοποιήσει τους μετριοπαθείς στόχους του, τα μικρά σχέδιά του για ένα άμεσο ή απώτερο μέλλον, η προεξοφλούμενη ευτυχής ευόδωσή τους, όλα αυτά είναι αρκετά για να το γεμίσουν ικανοποίηση και να το απασχολήσουν κατά τον χρόνο της ανάπαυσής του, που δεν διαρκεί άλλωστε τόσο πολύ ώστε να μεταλλαχθεί σε πλήξη· εξάλλου, μετά την προσπάθεια, ο χρόνος της ανάπαυσης είναι αυτός καθαυτός ένα είδος ηδονής. Τέτοια θα έπρεπε να είναι η ζωή του ανθρώπου· τέτοια ήταν η ζωή των πρωτόγονων, τέτοια είναι η ζωή των αγρίων, των αγροτών κ.λπ.· και για τον ίδιο ουσιαστικά λόγο ζουν ευτυχισμένα τα ζώα. Ας παρατηρήσουμε πόσο το θέαμα της ζωής ενός ανθρώπου απασχολημένου, εργατικού και αφοσιωμένου στην οικογένεια μοιάζει ακόμη σήμερα, για όποιον ζει μέσα στην κοινωνία, να είναι αυτό το ίδιο το θέαμα της ευτυχίας, αν μη τι άλλο λόγω της απουσίας πραγματικών πόνων, βασάνων και θλίψεων.

 

Στην επόμενη σελίδα: «Η ψυχή μας πολύ κοντά στο να γευθεί την ευτυχία».

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top