«Ευτυχία που αισθάνομαι να γράφω –οι καλύτερες στιγμές που έχω περάσει στη ζωή μου– ευτυχία που θα μου αρκούσε ν’ απολαμβάνω ως τον θάνατό μου». (Antonio Piccinni, «Le ultime ore di Giacomo Leopardi», 1919)

Αναμνήσεις της ζωής μου. Ευτυχία που αισθάνομαι να γράφω –οι καλύτερες στιγμές που έχω περάσει στη ζωή μου– ευτυχία που θα μου αρκούσε ν’ απολαμβάνω ως τον θάνατό μου. Να περνάω τις μέρες μου χωρίς να το καταλαβαίνω· να αισθάνομαι την υπερβολική συντομία των ωρών και να εκπλήσσομαι συχνά ο ίδιος βλέποντάς τες να περνούν τόσο εύκολα […] Απόλαυση, ενθουσιασμό και ζήλο που μου προξενούσαν στα παιδικά μου χρόνια τα παιγνίδια μου και τα τρεξίματά μου με τους αδελφούς μου, όταν χρειαζόταν να κάνω επίδειξη και χρήση της σωματικής μου δύναμης. Για κάποιο διάστημα, αυτό το είδος της μικρής δόξας έσβηνε από τα μάτια μου τη δόξα που δεν έπαυα να επιδιώκω τόσο άπληστα μέσα από τις μελέτες μου. (30 Νοεμβρίου) [Zib., 4417-4418].

 

// Τα αποσπάσματα που φιλοξενεί η στήλη είναι από το βιβλίο του Τζιάκομο Λεοπάρντι «Η θεωρία της ηδονής», που «αποτελείται από σκέψεις του ‘‘Zibaldone’’ (ανάλεκτα ή φιλοσοφικές σημειώσεις και κρίσεις, σε σύνολο 4.526 χειρόγραφων σελίδων που έγραψε ο Λεοπάρντι κατά την περίοδο 1817-1832 και ο ίδιος ο συγγραφέας συγκέντρωσε κάτω από τον θεματικό τίτλο ‘‘Θεωρία της Ηδονής’’. Σ’ αυτές έχουν προστεθεί και ορισμένες άλλες στις οποίες ο συγγραφέας παραπέμπει στα πλαίσια της ‘‘θεωρίας της ηδονής’’»). Εισαγωγή – Μετάφραση: Η.Π. Νικολούδης, Εκδόσεις Printa, 2001. Β’ έκδοση 2008.

 

Διαβάστε ακόμα: Στέφαν Τσβάιχ – Μια μέρα με τον Ροντέν

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top