3the-painter-s-mother-resting-iii-1977.jpg!Large

«Σε βλέπω και με πιάνει πανικός / να, ότι ζεις / κι απ’ ώρα σ’ ώρα / ότι ραγίζεις» (Lucian Freud, «The Painter’s Mother Resting III», 1977)

«Εγώ κοιτάζω το μέλλον μου»

Σε βλέπω τώρα που γερνάς
και είσαι η μόνη εναπομείνασα
με τις παλιές εκείνες πούδρες που αντιστέκονται
με το κουμ-καν της Τρίτης
το κολιέ τα σκουλαρίκια του ’50
και μου θυμίζεις τις καλές εποχές
που όλοι οι δικοί μας ζούσαν
και ρυθμίζατε το μέλλον μου
με τόση ασφάλεια ανυποψίαστη.
Σε βλέπω και με πιάνει πανικός
να, ότι ζεις
κι απ’ ώρα σ’ ώρα
ότι ραγίζεις
και σου το λέω σα να ’φταιγες εσύ
και μου απαντάς
διώχνε τις μαύρες σκέψεις όλοι κάποια μέρα
άντε σινεμαδάκι να ξεσκάσεις
κοίταξε το μέλλον σου.

Έλα λοιπόν, φύγε κι εσύ λοιπόν
φύγε να μείνω μόνος με το μέλλον μου
μια και το μόνο μέλλον μου είναι
να γίνουν όλα γύρω παρελθόν.

(Από τη συλλογή «Πιάνο βυθού», εκδ. Ύψιλον, 1991 –συγκεντρωτική έκδοση «Γιάννης Βαρβέρης, Ποιήματα, Τόμος Α’ 1975-1996», εκδ. Κέδρος, 2000)


Ακούστε: Georges Brassens et Patachou – Maman, Papa


 

Στην επόμενη σελίδα: «Μιά υπόκωφη επίπλωση βυθού»

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top