«Οι Τούρκοι ήταν κακοί και δεν μας άφηναν –λέει– ούτε στο σχολείο να πάμε. Τώρα, βέβαια, για να πω την αλήθεια, αν εμένα δεν με άφηναν να πάω στο σχολείο, δεν θα με πείραζε και πολύ». Εικονογράφηση: Άννα-Μαρία Παπαδημητρίου

«Ρώτησα τον Αλέξανδρο τι είναι «υπερδύναμη» και μου είπε ότι μάλλον σημαίνει ότι όλοι οι Έλληνες θα ήμασταν σούπερμαν αν δεν είχαμε σκλαβωθεί 400 χρόνια». Εικονογράφηση: Άννα-Μαρία Παπαδημητρίου

Μεθαύριο γιορτάζουμε την επέτειο του 1821 και ήμουν σίγουρος ότι θα μας βάζατε αυτό το θέμα έκθεσης, γιατί είναι γνωστό ότι η επέτειος του 1821 είναι μια σούπερ και σπουδαία επέτειος! Γιατί, σαν μεθαύριο, πριν από πολλά πολλά χρόνια, τόσα που, για να καταλάβετε πόσο παλιά ήταν, εγώ δεν είχα γεννηθεί ακόμη, αλλά ούτε και η γιαγιά μου, που είναι οχτακοσίων χρονών και έχει ζήσει και στην Κατοχή! Και η Κατοχή ήταν τόσο παλιά, που η γιαγιά μου τότε ήταν μικρό κορίτσι, περίπου στην ηλικία μου! Τώρα αν με ρωτάτε τι ήταν η Κατοχή, δεν ξέρω ακριβώς, αλλά ήταν κάτι κακό γιατί συχνά η γιαγιά μου λέει με παράπονο: «Αχ, εσείς δεν έχετε ζήσει Κατοχή…». Αλλά, για να καταλάβετε, το 1821 ήταν πιο παλιά και από αυτή την Κατοχή!

Και τότε –το 1821– δεν ζούσε κανείς μας! Ίσως να ζούσε μόνο αυτός ο πολιτικός, που δεν θυμάμαι τώρα το όνομά του, που είναι πολύ παλιός (πιο παλιός και από τη γιαγιά μου και από την Κατοχή!) και η μαμά μου λέει ότι είναι ακόμη πιο παλιός και γέρος απ’ όσο φαίνεται, αλλά ότι βάφει το μαλλί του για να κρύβει την ηλικία του.

«Οι κακοί νομίζω ότι ήταν οι Τούρκοι αλλά ίσως τους βοηθούσαν και οι Γερμανοί, γιατί αυτός ο Χίτλερ ήταν μεγάλο μούτρο».

Τέλος πάντων, τι έγραφα; Α, ότι σαν σήμερα, εκείνα τα παλιά χρόνια, κάναμε μια επανάσταση και διώξαμε κάτι πολύ κακούς που ήθελαν το κακό της καλής μας Ελλάδας. Τώρα αυτοί οι κακοί δεν θυμάμαι καλά αν ήταν οι Γερμαναράδες ή οι Τούρκοι. Νομίζω όμως ότι ήταν οι Τούρκοι αλλά ίσως τους βοηθούσαν και οι Γερμανοί, γιατί αυτός ο Χίτλερ ήταν μεγάλο μούτρο.

Διαβάστε ακόμα: Τι σημαίνει να είσαι Φιλέλληνας σήμερα;

Και αυτοί οι Τούρκοι, που λέτε, μας είχαν κάτσει στο σβέρκο και μας καταπίεζαν και μας είχαν σκλάβους και δεν έφευγαν με τίποτα, όπως κάνει τώρα αυτός ο κακός Πρόεδρος στη χώρα του Ναβίντ. Άσε που σε μας είχαν κατσικωθεί 400 χρόνια! Και γι’ αυτό το θέμα ο Αλέξανδρος μου είπε ότι πάθαμε μεγάλη ζημιά γιατί αν δεν είχαμε σκλαβιά τόσο καιρό, τώρα θα ήμασταν εμείς η υπεδύναμη και όχι οι Αμερικάνοι, γιατί εμείς δώσαμε τα φώτα μας σε όλο τον κόσμο, γιατί είμαστε και πολύ παλικάρια και έχουμε και φιλότιμο. Και αυτές τις λέξεις (παλικάρι και φιλότιμο) –λέει ο Αλέξανδρος– τις έχουμε μόνο στην Ελλαδάρα μας και δεν μπορούν να μεταφραστούν σε άλλη γλώσσα γιατί είναι μοναδικές. Όπως είναι μοναδική και η Ακρόπολη και την έχουμε μόνο εμείς, ενώ οι Αμερικάνοι τι έχουν; Τίποτα! Μόνο υπερδύναμη ξέρουν να είναι! Κι εγώ, που δεν ξέρω τι είναι «υπερδύναμη», ρώτησα τον Αλέξανδρο και μου είπε ότι κι αυτός δεν ξέρει ακριβώς, ο μπαμπάς του ξέρει, αλλά μάλλον σημαίνει ότι όλοι οι Έλληνες θα ήμασταν σούπερμαν αν δεν είχαμε σκλαβωθεί 400 χρόνια.

Τι σας έγραφα όμως; Α, ότι οι Τούρκοι ήταν κακοί και δεν μας άφηναν –λέει– ούτε στο σχολείο να πάμε. Τώρα, βέβαια, για να πω την αλήθεια, αν εμένα δεν με άφηναν να πάω στο σχολείο, δεν θα με πείραζε και πολύ (όπως έχετε καταλάβει), γιατί δεν μ’ αρέσει που μας βάζετε συνέχεια διαγωνίσματα, κυρία. Πάντως, τότε, στους Έλληνες φαίνεται ότι άρεσε το σχολείο. Και τους άρεσε τόσο πολύ, που πήγαιναν κρυφά σε ένα νυχτερινό που το έλεγαν «Το Κρυφό Σχολειό». Και εκεί διάβαζαν κρυφά, στα σκοτεινά, με ένα κεράκι. Και, όταν ξαφνικά έμπαιναν οι Τούρκοι στην τάξη, οι δικοί μας έκρυβαν τα σχολικά τους βιβλία κάτω από κόμιξ, κινητά και playstation. Ενώ τώρα, που είμαστε ελεύθεροι, όταν μπαίνετε εσείς κυρία στην τάξη, εμείς κρύβουμε τα κόμιξ, τα κινητά και το playstation κάτω από τα σχολικά βιβλία.

«Μαζί μας ήταν και ο Καραϊσκάκης, ο οποίος ήταν πολύ σούπερ ήρωας και είχε και ένα γήπεδο δικό του, αυτό που σήμερα παίζει η σούπερ ομαδάρα μου».

Και τότε, το 1821, όταν κλείσαμε τα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς, σώθηκαν τα κεριά και εμείς οι Έλληνες βαρεθήκαμε να διαβάζουμε στα σκοτεινά. Επίσης, τα πήραμε, επειδή οι Τούρκοι σούβλισαν το Πάσχα τον Αθανάσιο Διάκο, αντί για αρνί, και είπαμε θα κάνουμε επανάσταση. Πάντως κι εμείς πέρσι το Πάσχα δεν σουβλίσαμε αρνί, γιατί ο μπαμπάς μου είπε ότι δεν είναι κορόιδο να το πληρώσει χρυσάφι. Η μαμά μου, βέβαια, είπε ότι είναι τσιγκούνης και ότι το κάνει επίτηδες για να της χαλάσει το Πάσχα, μια φορά που είπε κι αυτή να καλέσει το σόι της…

Έτσι, το 1821, κάναμε μια τρομερή επανάσταση και είχαμε μαζί μας κάτι φοβερούς ήρωες, τον Κολοκοτρώνη και την Μπουμπουλίνα, που είχαν πελώρια μουστάκια και φουστανέλες και ίσως ήταν φίλοι με τους ήρωες της 28ης Οκτωβρίου, που γιορτάσαμε πριν κάτι μήνες. Μαζί μας ήταν και ο Καραϊσκάκης, ο οποίος ήταν πολύ σούπερ ήρωας και είχε και ένα γήπεδο δικό του, αυτό που σήμερα παίζει η σούπερ ομαδάρα μου. Και βάλαμε τους κακούς μέσα στο γήπεδο και τους αρχίσαμε σε κάτι κλοτσιές, σαν αυτές που σήμερα ρίχνουν καμιά φορά οι σούπερ παίκτες της σούπερ ομαδάρας μου. Σήμερα, όμως, κλοτσάμε με τα παπούτσια μας, ενώ τότε η κλοτσιά έπεφτε σύννεφο με τα τσαρούχια που είναι και βαριά πολύ. Οπότε, τι να κάνουν και οι κακοί, μας άφησαν ελεύθερους.

Διαβάστε ακόμα: Ελλήνων Ύφος: Ηλίας Μαυρομιχάλης Νεραϊδογέννητος

Γι’ αυτό, από τότε, εμείς ευγνωμονούμε τους ήρωες γιατί, αν δεν ήταν αυτοί, θα ήμασταν σκλάβοι στα νυχτερινά σχολεία και οι Σουλιώτισσες ακόμη θα χόρευαν το χορό του Ζαλόγγου και θα συνέχιζαν να πηδάνε στο γκρεμό. Γι’ αυτό κάνουμε και γιορτές και διαβάζουμε ποιήματα, που καμιά φορά προκαλούν νύστα στην κύρια διευθύντριά μας, γιατί εγώ την είχα δει στην περσινή γιορτή να κοιμάται, παρόλο που οι δίδυμες έκαναν τρομερή φασαρία λέγοντας απ΄έξω με τσιρίδες αυτό το ποίημα που λέει «Καλύτερα μια ώρα ελεύθερη ζωή και λοιπά».

Επίσης παίζουμε και σκετς και τα κορίτσια ντύνονται Σουλιώτισσες, αλλά ευτυχώς δεν πέφτουν από κανένα γκρεμό. Κι εγώ πέρσι είχα ντυθεί τσολιάς και ήμουν –λέει– πολύ γενναίος και είχα μια μουστάκα να, αλλά όλο ξεκολλούσε από το πρόσωπό μου, και τα τσαρούχια με «χτύπησαν» και σκεφτόμουν ότι οι ήρωες του 1821 ήταν ακόμη πιο ήρωες αφού μπορούσαν να φοράνε αυτά τα άβολα παπούτσια.

Κάνουμε και παρελάσεις, που εμένα δεν μ’ αρέσουν καθόλου, γιατί προχωράμε σαν στρατιωτάκια μέσα στη ζέστη, άσε που όλο χάνω το βήμα. Στον Ναβίντ, πάντως, αρέσει πολύ η παρέλαση και νομίζω ότι του αρέσει γιατί φέτος θα κρατήσει αυτός τη σημαία. Τον βλέπω άλλωστε στις πρόβες πώς περπατάει φουσκωμένος και καμαρωτός από περηφάνεια, με πλατύ χαμόγελο.

«Εμένα, πάντως, μου είπε ο παππούς μου ότι στο πλευρό των δικών μας ηρώων, σε κάθε πόλεμο, πολέμησαν και άλλοι ήρωες που δεν ήταν απαραίτητα Έλληνες».

Γι’ αυτό και όλοι οι μαθητές (με εξαίρεση τον Αλέξανδρο) έχουμε εκνευριστεί πάρα πολύ, που κάποιοι γονείς έκαναν φασαρία στην κύρια διευθύντρια και της λένε να μην πάρει τη σημαία ο Ναβίντ. Και γιατί να μην την πάρει, παρακαλώ; Αφού είναι ο καλύτερος μαθητής στην τάξη. Αφού έκανε καταπληκτική πρόοδο από την αρχή της σχολικής χρονιάς. Αφού κατάφερε με την αξία του να πάρει καλύτερους βαθμούς απ’ ό,τι εμείς οι υπόλοιποι. Ο Αλέξανδρος, βέβαια, λέει ότι δεν θα ήταν ο καλύτερος αν δεν ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερός μας. Όμως εγώ απάντησα στον Αλέξανδρο ότι ο Ναβίντ έχασε δύο σχολικές χρονιές, γιατί έφυγε από τη χώρα του κυνηγημένος, και, όταν ήρθε στην τάξη μας, σχεδόν δεν μιλούσε Ελληνικά. Χάρη όμως στην επιμέλεια και την επιμονή του τώρα ούτε ένα λαθάκι δεν κάνει στην ορθογραφία και αξίζει να πάρει τη σημαία!

Όταν τα λέω αυτά στον Αλέξανδρο τσαντίζεται και φωνάζει ότι ο μπαμπάς του λέει ότι μόνο οι αληθινοί Έλληνες πρέπει να κρατάνε την ιερή σημαία μας, γιατί οι Έλληνες έδιωξαν τους Τούρκους και μόνο οι Έλληνες θα ξαναπολεμήσουν, όταν μας την ξαναπέσουν διάφοροι κακοί εχθροί.

Τώρα, βέβαια, δεν ξέρω τι φόβος είναι αυτός που έχει πιάσει γενικά τον Αλέξανδρο μην μας την πέσουν διάφοροι εχθροί. Εμένα, πάντως, μου είπε ο παππούς μου ότι στο πλευρό των δικών μας ηρώων, σε κάθε πόλεμο, πολέμησαν και άλλοι ήρωες που δεν ήταν απαραίτητα Έλληνες. Γιατί δεν έχει σημασία αν είσαι Έλληνας ή ξένος, σημασία έχει να καταλαβαίνεις πότε υπάρχει αδικία και τυραννία και να μάχεσαι εναντίον της.

Κι ύστερα, εγώ δεν ξέρω ποιοι είναι οι αληθινοί Έλληνες. Αλλά, όταν ακούω τον Ναβίντ να μου λέει ότι η ιστορία της χώρας του μοιάζει με αυτή της σκλαβωμένης Ελλάδας, γιατί εκεί τώρα δεν είναι ελεύθεροι και έχουν κάνει Κρυφό Σχολειό το σπίτι τους, γιατί στο κανονικό σχολείο μαθαίνουν μόνο αυτά που θέλει ο Πρόεδρος, όταν ακόμη τον βλέπω να λέει ότι θέλει να μοιάσει στους ήρωες του 1821, για να φέρει ελευθερία στη χώρα του και το πρόσωπό του λάμπει, είμαι σίγουρος ποιος πρέπει να κρατήσει τη σημαία.

* Όλες τις εκθέσεις –η στήλη δημοσιεύει τη 10η– θα τις βρείτε στο βιβλίο του Πάνου Χριστοδούλου «Ο Ναβίντ δεν ήρθε για διακοπές», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος. Δείτε εδώ το σχετικό online παιχνίδι.

Διαβάστε ακόμα: Κύριοι οικονομολόγοι, ο ανταγωνισμός στο βιβλίο δεν βελτιώνει το προϊόν!

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top