Σωτήρης Παστάκας, Άτιτλο
Μην διστάζεις: Το Καλοκαίρι πέρασε,
η μέρα σμίκρυνε το φως της, τα φύλλα
πεπερασμένου κόκκινου, ο τρύγος εξετελέσθη
Μην διστάζεις: η συνωνυμία σου
με το Καλοκαίρι παραχωρεί το νόημα
στη ζεστή εστία του εαυτού μου
Είμαι εδώ, πυρωμένος φωτιά, αναλώσιμος.
Μεγαλύτερος του Χειμώνος, σε περιμένω
με ανοιχτές αγκάλες. Μην το αναβάλεις.
Μην διστάζεις: προχωρημένος
Σεπτέμβριος, χειμερινό ωράριο,
σύντομα έρχεται το βράδυ,
γρήγορα σκοτεινιάζει.
Μην διστάζεις: σου πήγαινε πολύ
το καλοκαίρι, συμφωνώ,
τα αίθρια αισθήματα, τα ολοφάνερα
πάθη. Παθητικός και παρανοϊκός
μέσα στον φθινοπωρινό καιρό,
ο έρωτάς μου ίσως να σου ταιριάζει.
(Από τη συλλογή «Νήσος Χίος», εκδ. Πλανόδιον, 2002)
Ακούστε: Alexander Tarasov – Autumn Day
Στην επόμενη σελίδα: «Σεπτέμβρης κάτω από τον λόφο».