«45 ξένοι –μέλη πολύ σημαντικών φορέων ανά τον κόσμο– έρχονται φέτος στην Αθήνα, για να εγκαινιάσουν το πρώτο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Φόρουμ για τους Μουσικούς Συνεργατικούς Σχηματισμούς». Φωτογραφία: Χλόη Κριθαρά

Γεννήθηκα στη Γαλλία και έζησα εκεί μέχρι τα 15 μου, οπότε και ήρθα στην Ελλάδα. Μετά από κάποια χρόνια επέστρεψα στη Γαλλία και, τελειώνοντας εκεί τη στρατιωτική μου θητεία, γνώρισα τους υπεύθυνους της γαλλικής διοργάνωσης της Γιορτής της Μουσικής. Από μικρός όμως, ζώντας στο Παρίσι, το concept της Γιορτής μού ήταν πολύ οικείο. Αν και εκεί η Γιορτή γίνεται πάρα πολλά χρόνια με κρατική βούληση και σε εντελώς άλλο πλαίσιο από αυτό με το οποίο ξεκινήσαμε εμείς στην Ελλάδα το 1998.

Σε αντίθεση με την Ελλάδα, που ακόμη και το πιο μικρό χωριό έχει το δικό του πανηγύρι, στις άλλες χώρες που διοργανώνεται η Γιορτή, από την πρώτη στιγμή ήταν μία πρωτόγνωρη ευκαιρία για να βγει επιτέλους όλος ο κόσμος έξω στους δρόμους και να διασκεδάσει.

Τα πρώτα χρόνια δεν ντρέπομαι να πω ότι δεν μπόρεσα να κάνω τα πράγματα ακριβώς όπως ήθελα, γιατί ήμουν νεότερος, πιο άπειρος, αλλά και γιατί δεν είναι πολύ εύκολο να διοργανωθεί κάτι τόσο μεγάλο σε μια χώρα σαν την Ελλάδα. Από το 2003 νομίζω ότι «απογειωθήκαμε», με τη βοήθεια πάρα πολλών ανθρώπων και, φυσικά, προτάσσοντας την αυθεντικότητα των συναισθημάτων μας.

«Κάθε χρόνο αυτές τις μέρες η Γιορτή δημιουργεί μία αφορμή ώστε να δει ο κόσμος τη ζωή του λίγο πιο θετικά, με μεγαλύτερη αισιοδοξία. Όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό».

Είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο που από πολύ νωρίς καταφέραμε να συνδυάσουμε σε μεγάλα stages διάσημους μουσικούς με πρωτοεμφανιζόμενους και ξένους με ντόπιους. Για να το πετύχουμε έπρεπε να μάθουμε να λειτουργούμε ως κανονικοί παραγωγοί συναυλιών. Ευτυχώς όμως όλο αυτό χτίστηκε με βάση ένα συνεργατικό πνεύμα, που κάθε χρόνο γίνεται όλο και πιο ισχυρό. Αυτό ήταν που επέτρεψε στη Γιορτή να συνεχίσει και να αναπτυχθεί.

Δεν μεγαλώσαμε μαθαίνοντας το «πρωτόκολο» που απαιτείται για να μπορέσεις να συνεργαστείς με τους επίσημους φορείς για να διοργανώσεις κάτι τόσο μεγάλο όσο είναι η Γιορτή. Όλοι μας προερχόμαστε από τον χώρο της δημιουργικής τρέλας.

Χρειάστηκε να περάσει καιρός για να κατακτήσουμε την υποστήριξη των φορέων.

Η διαδικασία συντονισμού του τεράστιου αριθμού ανθρώπων που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ασχολούνται με τη Γιορτή, είναι αρκετά αυτοματοποιημένη και «σπασμένη» σε 12μηνη βάση. Αν σου πω ότι ο πυρήνας αυτής της διαδικασίας κινείται από τρία άτομα, θα το πιστέψεις;

Νομίζω ότι τώρα είναι η καλύτερη περίοδος της Γιορτής, γιατί τώρα υπάρχει μεγαλύτερη συμμετοχικότητα από ποτέ. Ίσως γιατί σήμερα ο Έλληνας γίνεται ξανά πιο λιτός, μετά τον νεοπλουτισμό της δεκαετίας 1990-2000.

Όλη αυτή η μεγάλη προσπάθεια που ξεκίνησε το 1998, όλη αυτή η δικτύωση, όλη αυτή η φιλοσοφία, απέδειξε περισσότερο από ποτέ την αξία της πέρυσι, που επικρατούσε ένα χάος στη χώρα, με απανωτές εκλογές, με τους επίσημους φορείς σε απόλυτη σύγχυση. Δύο μέρες πριν ξεκινήσει η Γιορτή δεν ήμασταν ακόμη βέβαιοι ότι θα έχουμε υποστήριξη από τον Δήμο. Όμως τελικά, κατά κάποιο τρόπο, έχοντας την εμπειρία δεκατριών χρόνων στην πλάτη μας, η Γιορτή έγινε από μόνη της. Μπορεί να μην ήταν η διοργάνωση με τα καλύτερα τεχνικά χαρακτηριστικά, αλλά είχε περισσότερο από ποτέ το στοιχείο της συμμετοχικότητας. Δεν το λέω αυτό για να καμαρώσω ότι κάναμε κάτι καλά. Αν έγινε κάτι καλό, αυτό ήταν ότι δείξαμε ότι η Γιορτή δεν μας ανήκει. Εμείς είμαστε εδώ απλώς για να προσέχουμε ότι γίνονται όλα με βάση τη φιλοσοφία της.

Μετά από τόσα χρόνια έχει γίνει μια χαρτογράφηση και υπάρχει ένας πανελλαδικός πυρήνας ανθρώπων, είτε πρόκειται για μουσικούς είτε για κάποια πεφωτισμένα μέλη της τοπικής αυτοδιοίκησης, είτε για απλούς πολίτες είτε για άνεργους, που κάθε χρόνο αυτές τις μέρες δημιουργεί μία αφορμή ώστε να δει ο κόσμος τη ζωή του λίγο πιο θετικά, με μεγαλύτερη αισιοδοξία. Όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό.

Δεν είμαι φαν της λεγόμενης «θετικής σκέψης και ενέργειας» και όλων αυτών των πολυφορεμένων. Αλλά στο τέλος της ημέρας, αν θέλεις να συνεχίσεις να ζεις, δεν έχεις άλλη επιλογή. Η αισιοδοξία είναι μονόδρομος. Πρέπει να βρεις τη δύναμη να πεις ότι «εντάξει, ας θρηνήσω όσα έχω χάσει, αλλά μετά θα το ξεπεράσω». Θα πάρει το χρόνο του.

Ο εθελοντισμός είναι βασικό συστατικό της επιτυχίας της Γιορτής. Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στους εθελοντές, η προσφορά των οποίων πρέπει να πούμε ότι έχει ένα οικονομικό τίμημα για τους ίδιους, υπό την έννοια ότι θα πρέπει να βάλουν βενζίνη για να μετακινηθούν ή να αγοράσουν εισιτήριο για λεωφορείο –τέτοια φαινομενικά μικρά, αλλά στην πραγματικότητα πολύ σημαντικά πράγματα.

Φέτος ένα χωριό της Αμερικής, το Μάντισον, έκανε μια πολύτιμη δωρεά στη Γιορτή. Και έτσι καταφέραμε να δημιουργήσουμε το Athens Music Matchmaker  το οποίο μέσω μιας απλής εγγραφής επιτρέπει σε καλλιτέχνες και διοργανωτές να διαμορφώσουν το πρόγραμμα των εκδηλώσεων. Επιπλέον θα συνεχιστεί και φέτος η συνεργασία μας με το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Αυτά είναι μικρά θαυματάκια, που έχουν συμβεί εξαιτίας της αυθεντικότητάς μας.

«Μόνο οι μουσικοί που θα συμμετάσχουν φέτος (19 έως 24 Ιουνίου 2013) είναι 2.500. Όσοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουμε κάποιο ρόλο στη διοργάνωση ξεπερνάμε τους 10.000». Φωτογραφία: Χλόη Κριθαρά

Επιπλέον, για πρώτη φορά φέτος 45 ξένοι –μέλη πολύ σημαντικών φορέων ανά τον κόσμο– έρχονται στην Αθήνα, και μάλιστα με δικά τους έξοδα, για να εγκαινιάσουν το πρώτο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Φόρουμ για τους Μουσικούς Συνεργατικούς Σχηματισμούς, το οποίο θα γίνει στο ΥΠΠΟ στο πλαίσιο της Γιορτής της Μουσικής.

Κατά κάποιο τρόπο, σε ό,τι έχει να κάνει με τη Γιορτή, καλλιτέχνες δεν είναι μόνο όσοι ανεβαίνουν και παίζουν πάνω στα stages, αλλά και όλοι όσοι δίνουν την ψυχή τους και το μυαλό τους για να πετύχει η διοργάνωση.

Υπάρχουν πολλοί που δεν ξέρουν τι είναι ακριβώς η Γιορτή της Μουσικής. Αν είναι του κράτους, αν είναι του δήμου, αν είναι παγκόσμια, αν είναι ευρωπαϊκή και πάει λέγοντας. Από την πλευρά μας το προκαλέσαμε ολίγον τι εσκεμμένα όλο αυτό. Δεν θέλαμε να βγαίνουμε προς τα έξω και να περιαυτολογούμε, θέλαμε όλο αυτό το πράγμα να γίνει κτήμα του κόσμου.

Η σεμνότητα και η ταπεινότητα για μένα είναι δείγματα ευφυίας ενός ανθρώπου. Είτε αυτός είναι μουσικός είτε χασάπης.

Μόνο οι μουσικοί που θα συμμετάσχουν στη φετινή διοργάνωση είναι 2.500. Αν προσθέσεις τους πάσης φύσεως τεχνικούς, τους εθελοντές, τους δημοσιογράφους των 70 περίπου χορηγών επικοινωνίας, τους ιδιοκτήτες των μπαρ που συμμετέχουν και πάει λέγοντας, πάνω κάτω ξεπερνάμε τους 10.000 όσοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουμε κάποιο ρόλο στη διοργάνωση.

Αν δεν έχεις όραμα, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει σε μία μέρα. Και τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ας κοιτάξουμε λίγο μέσα μας. Και μετά ας κοιτάξουμε μπροστά.

19 – 24 Ιουνίου 2013

Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα των εκδηλώσεων σε όλη την Ελλάδα εδώ.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top