«Ερωτικό» πίνακας του Γιάννη Μόραλη.

[…] Όχι μόνο για την αλήθεια, αλλά και για την ομορφιά της αλήθειας νοιάζομαι. Μη μου στείλεις περιστέρια· μαντεύω τα λόγια αγάπης που θα μου πεις. Ο έρως συμβαίνει σαν δυστύχημα. Κρατούσα, τότε, σαν βόλι το σώμα σου, μα τώρα που είμαστε μακριά σ’ έχω φωτιά παντοτινή μες στην καρδιά μου. Θα ψάχνει λυπημένη να με βρεις στους άδειους δρόμους και θα ρωτάς παντού για ‘μένα, και στην περιρρέουσα μελαγχολία των ρεμπέτικων τραγουδιών θα αναζητάς επί ματαίω παρηγοριά […]

Τον έρωτα τον τρέφουμε το φλερτ, γλυκόλογα κι άλλες διαχύσεις.

[…] Το αληθές απόβαρον ενός ανθρώπου ισούται με τις αγάπες, τον οίκτο και την αηδία που ένιωσε στη ζωή. Δύο μεγάλες αδικίες εγνώρισα: την φτώχια και την ερωτική καταφρόνια. Τα ρεμπέτικα προήχθησαν εις μαυσωλείον αισθημάτων. Το να υποφέρεις απ’ του κόσμου τις πίκρες είναι αναγκαίον, και ίσως νόμιμο. Πάθος έδωσα και πάθος δεν έλαβα, κι ό,τι έπιασα έγινε στάχτη […]

[…] Καθώς χαμένο σκυλί, σκυλί του δρόμου, σέρνομαι αυτές τις μαύρες μέρες με άδεια καρδιά και κάθε δειλινό πέφτω, πέφτω σ’ ένα βάραθρο πέφτω. Βέβαια οι γυναίκες στερούνται φαντασίας και πάθους, αλλά εγώ αγάπησα και αγαπήθηκα, κι εσένα δείχνω όταν ερωτηθώ για το όνομα του έρωτος. Λιποτάκτης στην μυριάνθρωπη έρημη Αθήνα που με τρομοκρατεί κι όλο με εξωθεί προς την αυτοκτονία. Η απαισιοδοξία είναι απόδειξη ανθρωπιάς […]

Ο Ηλίας Πετρόπουλος στο γραφείο του.

[…] Βασικώς τα ρεμπέτικα είναι λαϊκά άσματα της αγάπης και, ειδικώτερα, της ερωτικής εγκαταλείψεως. Τουλάχιστον τα μισά ρεμπέτικα έχουν τον έρωτα θέμα τους, και τα πιο πολλά απ’ αυτά θρηνούν τον ερωτικό χωρισμό, την πικρότατη ορφάνια. Ο ρεμπέτης γνωρίζει ότι ο έρως είναι μεταθετό συναίσθημα και ότι ο οίκος των επικυριάρχων η αγάπη είναι. Τόσο έδειραν τα πάθη τους ανθρώπους των ρεμπέτικων τραγουδιών ώστε απώλεσαν το δικαίωμα να εκπροσωπούν τον εαυτό τους. Στα δημώδη άσματα ο εραστής καταπλήσσει με την ανδρεία, ενώ ο εραστής των ρεμπέτικων τραγουδιών εκλιπαρεί, καθικετεύει, ελκύει διά του οίκτου. Σε λιτανεία μετήλλαξε τον πανδαμάτορα έρωτα το ρεμπέτικο, όπου οι περιπτύξεις είναι ψυχικές οι δε μνήμες δεσπόζουν […].

Οι ερωτευμένοι χρησιμοποιούν ολόχρυσα λόγια, λόγια που καίνε, αν και η αγάπη νιώθεται και δεν την αποδεικνύουν.

[…] Οι ερωτευμένοι χρησιμοποιούν ολόχρυσα λόγια, λόγια που καίνε, αν και η αγάπη νιώθεται και δεν την αποδεικνύουν. Οι ερωτευμένοι εκφράζονται με υπερβολές γιατί διαβιούν εν υπερβολαίς. Όσο κι αν ο άνθρωπος έχει βουνό την καρδιά αδυνατεί να αγαπήσει πολλές φορές στη ζωή του. Ο έρως είναι ένας γλυκόπικρος εφιάλτης, σάβανο των ζωντανών, φονεύς, ψυχοβγάλτης, νεκροπομπός πουλιών, ελευθερωτής. Τέτοιους έρωτες ψάλλουν τ΄αδέλφια μου, οι έσχατοι ρεμπέτες.

 

Αθήνα, Μάιος 1967.

 

//Τα αποσπάσματα είναι από το βιβλίο του Ηλία Πετρόπουλου «Ρεμπέτικα τραγούδια».

 

Διαβάστε ακόμα: «Έτσι θα κατακτήσετε μια γυναίκα». Οι συμβουλές του ρωμαίου ποιητή Οβίδιου.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top