Ξεσπώντας σε κλάματα όταν πήρε το Βραβείο του Καλύτερου Ηθοποιού στα Βραβεία των Κριτικών, πριν από λίγες ημέρες (Photo by Kevin Winter/Getty Images for Critics Choice Association/Idealimage).

Υπήρξε κάποτε ένας River που τον πήρε νωρίς το άγριο ποτάμι. Ήταν το «σωματικό» κέντρο μιας οικογένειας, ένα παιδί με ανήσυχο ντουέντε, εντέλει, μια ψυχή βαθιά που έκαψε το φιτίλι της – όπως συμβαίνει κάποιες φορές σε ανθρώπους που φέρουν πάνω τους κάτι αλλότροπο.

Αυτός ο River, όμως, άφησε πίσω του έναν Χοακίν, τον αδελφό του, όχι για να συνεχίσει τα βήματά που εκείνος παράτησε ανολοκλήρωτα (ο δρόμος είναι πάντα προσωπικός), αλλά για να μας θυμίζει πως ότι συμβαίνει στις ζωές των ανθρώπων, πάντα φέρει την αύρα των σημαντικών απόντων.

«Η θλίψη μπορεί να εμφανιστεί από το πουθενά. Ξέρετε, μπορεί να οδηγώ και ξαφνικά να το νιώσω. Και απλά θα το καλοδεχτώ», παραδέχεται ο Χοακίν.

Για τον Χοακίν Φοίνιξ ο δρόμος της επιτυχίας είναι πλέον διάσπαρτος. Η ερμηνεία του στο «Joker» του εξασφαλίζει μια βεβαιωμένη κυριότητα ταλέντου στην πανίδα του Χόλιγουντ και το αναφαίρετο δικαίωμα να ορίζει τον εαυτό του ως πρωταγωνιστή πρώτης γραμμής. Που σημαίνει πως όσο κι αν οι προηγούμενες επιλογές του ήταν προσεγμένες, δεν έπαυαν να υπόκεινται στο κριτήριο της είσπραξης. Φευ, για κάθε Walk the Line (τότε που υποδύθηκε τον μέγιστο Johnny Cash) πρέπει να υπάρχει κι ένα ασφαλές αντίβαρο εισπρακτικής επιτυχίας.

O Ρίβερ και ο Χοακίν με την μητέρα τους, Αρλίν, σε παλαιότερες ευτυχισμένες στιγμές (Photo By: John Roca/NY Daily News via Getty Images/Idealimage).

Τώρα, ανεξάρτητα από το τι θα βγάλει η λοταρία των Όσκαρ (αν και θα είναι κατάφωρη αδικία να μείνει απέξω), απέκτησε την ευελιξία των επιλογών. Κάτι που ομολογουμένως το χρειάζεται αν κρίνουμε από το πόσο εύθραυστη περσόνα εμφανίζεται να είναι ο Χοακίν.

Ίσως να αποτελεί μέρος της οικογενειακής ιστορίας: το να έχεις γαλουχηθεί σε έναν άκρως καλλιτεχνικό οίκο όπου τίποτα δεν λειτουργεί με τη συνθήκη της ασφάλειας. Ακόμη περισσότερο, όταν το τραύμα της αδόκητης απώλειας του αδελφού του, Ρίβερ, επενεργεί πάνω του καταλυτικά. Δεν το κρύβει άλλωστε και ο ίδιος. Μιλώντας πολύ πρόσφατα στην εκπομπή του CBS «60 Minutes», ουσιαστικά έδωσε υπόσταση στην προσωπική του ευθραυστότητα: «Η θλίψη μπορεί να εμφανιστεί από το πουθενά. Ξέρετε, μπορεί να οδηγώ και ξαφνικά να το νιώσω. Και απλά θα το καλοδεχτώ».

Ένας τόσο ξεχωριστός Joker.

Σκάβοντας, δε, σε εκείνες τις ταραγμένες ημέρες του θανάτου του Ρίβερ, ο Χοακίν ανέσυρε μια κλειστοφοβική κατάσταση μόνωσης από τον έξω κόσμο: «Απομακρυνθήκαμε τελείως τότε από τον κόσμο της διασκέδασης. Δεν βλέπαμε ψυχαγωγικά προγράμματα. Δεν είχαμε ψυχαγωγικά περιοδικά στο σπίτι μας. Ξέρετε, ο Ρίβερ ήταν ένας πραγματικά ουσιώδης ηθοποιός και ένας σταρ του κινηματογράφου και δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει. Εκείνη την περίοδο που είσαι πάρα πολύ ευάλωτος, πετάνε πάνω από το σπίτι σου ελικόπτερα και υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να μπουν στην ιδιοκτησία σου. Για εμένα, όλο αυτό εμπόδιζε τη διαδικασία του πένθους».

Ως Johnny Cash στο «Walk the Line» (TMDB).

Καμία από όλες αυτές τις συναισθηματικές αμυχές δεν φεύγουν με τον καιρό. Μπορεί να καλυφθούν από στοιβάδες γεγονότων, αλλά ουδέποτε αποχωρούν. Ο Χοακίν δύο φορές αποφάσισε να τραβηχτεί από τα στιλπνά φώτα του Χόλιγουντ. Τη μία όταν πέθανε ο Ρίβερ και την άλλη το 2008 για να ακολουθήσει καριέρα στη μουσική. Ενα διαρκές «μπες-βγες» ακόμη και όταν είναι αναπόσπαστο μέρος της βιομηχανίας του θεάματος.

Ένας κατ’ ουσίαν απροσάρμοστος που δεν αντέχει ούτε καν τον κάματο των γυρισμάτων. Είναι γνωστό πως κατατρύχεται από έντονο άγχος κάθε φορά που ξεκινάει μια ταινία. «Μια ημέρα πριν από κάθε γύρισμα θέλω να κάνω εμετό και καταβάλλομαι από έντονο άγχος», έχει παραδεχθεί παλαιότερα. Το συναισθηματικό roller-coaster που βιώνει τον οδήγησε στον αλκοολισμό και το 2005 αναγκάστηκε να δεχθεί την ιατρική βοήθεια για να ξεφύγει από τη στενωπό του ποτού.

Το 2012 αποκάλεσε τα Βραβεία της Ακαδημίας «μια μαλακία».

Συνεχώς εκτός νυμφώνος, καίτοι αποδεκτός από πολύ κόσμο του Χόλιγουντ για την ιδιαίτερη περσόνα του, το 2012 αποκάλεσε τα Βραβεία της Ακαδημίας «μια μαλακία». Εν συνεχεία πήρε πίσω την ακραία δήλωση παραδεχόμενος πως τα Οσκαρ δίνουν την ευκαιρία και σε δημιουργούς που κάνουν κάτι διαφορετικό από τον συρμό. Απόδειξη η φετινή του παρουσία στις λίστες.

Mε την Τζέιν Φόντα έξω από το Καπιτώλιο (Photo by Paul Morigi/Getty Images/Ιdealimage).

Κλειστός, απόμακρος, αλλά όχι απρόσιτος, ο Χοακίν δύσκολα θα γίνει αντιληπτός σε γκαλά και συνεστιάσεις. Εύκολα, όμως, μπορείς να τον δεις στον δρόμο σε κάποια διαδήλωση για την κλιματική αλλαγή. Το έκανε πρόσφατα στο πλευρό της Τζέιν Φόντα έξω από το Καπιτώλιο. Ο ακτιβισμός είναι μέρος της στάσης του για τη ζωή.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Φοίνιξ χρησιμοποίησε την ομιλία του στην τελετή απονομής των Χρυσών Σφαιρών 2020 – όπου κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα Α’ Ανδρικού Ρόλου σε δραματική ταινία- για να καλέσει τους ανθρώπους να κάνουν «θυσίες» για να επιβραδύνουν την υπερθέρμανση του πλανήτη.

Το αβρό αγκάλιασμα στην αγαπημένη του Rooney Mara.

Σε εκείνη την τελετή, όμως, έδειξε πόσο αβρός και πόσο old school άντρας είναι αγκαλιάζοντας σαν τρεμάμενο φύλλο την αμερικανίδα ηθοποιό Rooney Mara, την όποια έχει επιβεβαιωθεί πως έχει αρραβωνιαστεί.

Ναι, ο Χοακίν δεν είναι η κλασική περίπτωση Joker. Χτυπημένος μεν, αλλά με μιαν εσωτερικότητα που δεν επιθυμεί να προβάλλει και σίγουρα όχι με τη σφοδρότητα που επέτασσε ο συγκεκριμένος ρόλος. Στην μακρά ιστορία του Χόλιγουντ έχουν υπάρξει πρωταγωνιστές των οποίων η τρωτότητα τους προσέδωσε μια σκοτεινή γοητεία, μια αχλή μόνιμου μυστηρίου. Τούτος εδώ είναι μια τέτοια περίπτωση. Είναι βέβαιο πως ο River θα τον ενέκρινε αν μπορούσε να του το πει.

 

Διαβάστε ακόμα: Μαρκ Μάργκολις, ένας τίμιος «εργάτης» του Χόλιγουντ.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top