Τζο Πέσι, η καλτ φιγούρα που λατρέψαμε

O Tζο Πέσι στην πρεμιέρα του “The Irishman” για το Netflix (Photo by Axelle/Bauer-Griffin/FilmMagic/Idealimage).

Μικρός το δέμας, κανονικά δεν θα του έριχνες δεύτερο βλέμμα. Ούτε ποτέ θαυμάστηκε για την ομορφιά του (τα μικρά μπουκάλια που λέμε συχνά…) ή τη μεγαλειώδη αύρα του. Ο Τζο Πέσι ήταν πάντα ένας ηθοποιός που συμπλήρωνε ένα καστ, που δεν τράβηξε το «κουπί» καμίας ταινίας ως πρωταγωνιστής.

Οι κλασικοί καρατερίστες έχουν συνήθως μια κοινή μοίρα: τους θυμάσαι για τους ιδιαίτερους ρόλους που έχουν παίξει και οι οποίοι είναι γέννημα μιας ομοιοτυπίας. Τουτέστιν: κουβαλούν την περσόνα που τους καταξίωσε από ταινία σε ταινία. Κι έτσι, με την πάροδο του χρόνου χάνεται το εύρημα, λέει αντίο η αρχική πρωτοτυπία, κουνάει μαντίλι το όποιο ενδιαφέρον προς αυτούς. Κάποια στιγμή ένα καινούργιο φυντάνι θα δημιουργήσει από το μηδέν έναν ολόφρεσκο χαρακτήρα και πάει καλιά του ο παλιός. Το Χόλιγουντ ήταν πάντα αμείλικτο.

Ο Τζο Πέσι, όμως, αποτέλεσε μια θαυμαστή εξαίρεση σε έναν γενικευμένο κανόνα. Κατάφερε, δε, να κερδίσει κι ένα ακόμη στοίχημα που για πολλούς της γενιάς του αποδείχθηκε δύσκολος στόχος. Επέζησε από την «λαίλαπα» των 80’s. Για κάποιον λόγο που δεν είναι της παρούσης να αναλυθεί, αρκετοί ηθοποιοί που έλαμψαν τη δεκαετία του ’80, μόλις και μετά βίας είδαν το άστρο τους να θαμποφέγγει την δεκαετία του ’90, για να χαθούν μέσα στην παραζάλη του μιλένιουμ και εντεύθεν. Ποια «κατάρα» κατάπιε τους κινηματογραφικούς ήρωες της δεκαετίας του ’80;

Mε τον Ρόμπερτ ΝτεΝίρο στο «Irishman» (i.pinimg.com).

Εκείνα τα χρόνια ήταν που μάθαμε αυτόν τον ηθοποιό που είχε μικρό μπόι, τσιριχτή φωνή και νευρώδες σώμα. Ένας ηθοποιός που μπορούσε να παίξει με την ίδια άνεση κωμικούς και δραματικούς ρόλους. Το κοινό, όμως, όλων ήταν η έντονη προσωπικότητά τους και η χαρακτηριστική φυσιογνωμίας τους. Ιδιότυποι χαρακτήρες, όσο να πεις, που στο πρόσωπο του Πέσι αποκτούσαν υπόσταση.

Ο Σκορτσέζε τον λάτρεψε εξαρχής, δεν τον ανακάλυψε τώρα στο Irishman. Αντιθέτως, επειδή αυτή η ταινία μοιάζει να έχει τη μορφή σκηνοθετικού επιλόγου, διάλεξε ηθοποιούς με τους οποίους έχει συμπορευτεί χρόνια. Ο Πέσι ήταν ένας απ’ αυτούς. Στο «Οριγισμένο είδωλο», στα «Καλά παιδιά» ή το «Καζίνο», ο Πέσι γίνεται εύπλαστος πηλός στα χέρια του μεγάλου Μάρτιν. Αφήνει κατά μέρους της ευκολίες του και εμφανίζει στο πανί χαρακτήρες ολότελα πρωτότυπους. Κανένας ακκισμός, καμία διάθεση να γοητεύσει το κοινό. Στο «Goodfellas» θα τιμηθεί με Οσκαρ β’ ανδρικού ρόλου (1991) κι όχι άδικα.

Με τον αγαπημένο του Μάρτιν Σκορτσέζε στα γυρίσματα του «Irishman» (i.pinimg.com).

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Πέσι ήξερε να βγάζει το παντεσπάνι του στο Χόλιγουντ πατώντας συγχρόνως σε δύο βάρκες. Ευπροσάρμοστος στο μέγιστο βαθμό θα βγάλει προς τα έξω και την έντονα κωμική του πλευρά. Κλέβει την παράσταση στο «Φονικό Όπλο 2» ως Λίο Γκετζ. Μάλιστα, η επιτυχία του θα είναι τέτοια που θα τον συμπεριλάβουν στο καστ και δύο ακόμη συνεχειών της ταινίας.

Οι περισσότεροι, φυσικά, τον θυμούνται για τον ρόλο του αδαούς ληστή στο «Μόνος στο Σπίτι», όπου τραβάει τα πάνδεινα από τον δαιμόνιο πιτσιρικά Μακάλεϊ Κάλκιν. Δημιούργησε μια καρικατούρα στο όριο του τραγικού γι’ αυτό και έμεινε στο φαντασιακό του μέσου θεατή. Όπως και στο ρόλο του πρωτάρη δικηγόρου στην κωμωδία «To ξαδερφάκι μου ο Βίνι».

Το 1998 κι αφού είχε ολοκληρώσει την ταινία «Φονικό Όπλο 4» ανακοίνωσε πως αποσύρεται από την ηθοποιία. Συνήθως, λέμε πως οι ηθοποιοί είναι καταδικασμένοι να πεθαίνουν στο σανίδι. Δίχως τους ρόλους τους δύσκολα αντέχουν τους εαυτούς τους. Κι όμως, ο Πέσι αρνήθηκε να πάρει πίσω την απόφασή του.

Από εκείνη τη στιγμή μόνο σε κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις άφησε τα φώτα των προβολέων να πέσουν πάνω του. Έκτοτε εμφανίστηκε μόνο σε ένα μικρό ρόλο στην ταινία «Ο Καθοδηγητής» (2006) σε σκηνοθεσία του φίλου του Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ενώ υποδύθηκε τον ιδιοκτήτη ενός μπορντέλου πολυτελείας στο «Love Ranch» του 2010. Παράλληλα, ενέδωσε και στη διαφήμιση (μετείχε σε ένα σποτ για το γνωστό σνακ «Σνίκερς»). Ακόμη κι εκεί, όμως, δημιούργησε μια καλτ φιγούρα που σε κέρδισε αμέσως. Τι κι αν το έκανε για οικονομικούς λόγους; Το θέμα είναι να κάνεις κάτι με τον δικό σου τρόπο.

Ως αδαής ληστής στο «Μόνος στο Σπίτι».

Υπάρχει, πάντως, και μια πτυχή του Πέσι, η οποία δεν έχει τονιστεί ιδιαίτερα: η σχέση του με το τραγούδι. Κι όμως, ο Πέσι διαθέτει και δισκογραφία. Έβγαλε το ντεμπούτο του Little Joe Sure Can Sing! πίσω στο 1968, ενώ το 1998 ακολούθησε κι ένα δεύτερο άλμπουμ ονόματι Vincent LaGuardia Gambini Sings Just For You -βασισμένο στον ρόλο που είχε παίξει το 1992 στην κωμωδία του Jonathan Lynn My Cousin Vinny.

Τώρα, στα 76 του πλέον, ο Πέσι ξαναδοκιμάζει την τύχη του στο τραγούδι. Σε συνεργασία με τον τον Adam Levine των Maroon 5 και τον Arturo Sandoval επανέρχεται με το «Baby Girl», ενώ θα ακολουθήσει ο δίσκος με τίτλο «...Still Singing», ο οποίος θα κυκλοφορήσει στις 29 Νοεμβρίου.

Στο εξαιρετικό «Οργισμένο είδωλο». Ξανά μαζί με τον φίλο του Ρόμπερτ ΝτεΝίρο.

Φυσικά, ο Σκορτσέζε είναι η αιτία που τον θυμόμαστε ξανά τον Πέσι, ας μην γελιόμαστε. Αν δεν του έδινε το ρόλο του μαφιόζου Μπαφαλίνο που προωθεί τον Φρανκ Σίραν, τον Ιρλανδό της ταινίας, τώρα θα είχαμε να θυμόμαστε μόνο τα κλέη του παρελθόντος του. Ο Πέσι δημιουργεί έναν ήρωας αρκετά χειριστικό, χαμηλού προφίλ, ήρεμο κατά τα λοιπά, αλλά αρκούντως επικίνδυνο όπως τα αφεντικά του στη Μαφία.

Ναι, ποτέ δεν έγινε πρώτο όνομα ο Πέσι. Ομως, ακόμη κι ως αστέρι χαμηλής ισχύος δεν έσβησε ποτέ, δεν χάθηκε στον ορίζοντα, δεν έπεσε.Ήταν πάντα μια καλτ φιγούρα που μάς κράτησε συντροφιά. Δεν είναι καθόλου λίγο αυτό.

Διαβάστε ακόμα: 20 χρόνια από τον «Ταλαντούχο κύριο Ρίπλεϊ» – αλεγκρία και διαβολικό στυλάκι.

TAGS :
Joe Pesci Martin Scorsese Robert De Niro The Irishman κινηματογράφος

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook