Ο μίτος που το χέρι της Αριάδνης έβαλε στο χέρι του Θησέα
(στο άλλο του ήταν το σπαθί) έτσι ώστε αυτός να βυθιστεί
στο λαβύρινθο και να βρει το κέντρο του, τον άνθρωπο με την
κεφαλή ταύρου ή, όπως το θέλει ο Δάντης, τον ταύρο με την
κεφαλή ανθρώπου, και να τον θανατώσει και να μπορέσει
επιτέλους, όταν θα ’χει επιτελέσει τον άθλο του, να λύσει τους
πέτρινους κόμπους και να γυρίσει σ’ αυτήν την αγαπημένη του.
Έτσι έγιναν τα πράγματα. Ο Θησέας δεν μπορούσε να ξέρει πως στην άλλη άκρη του λαβύρινθου βρισκόταν ο άλλος λαβύρινθος, αυτός του χρόνου, και πως σ’ έναν προκαθορισμένο τόπο βρισκόταν η Μήδεια.
Ο μίτος χάθηκε˙ το ίδιο κι ο λαβύρινθος. Σήμερα εξακολουθούμε να μην ξέρουμε αν μας περιβάλλει ένας λαβύρινθος, ένα μυστικό σύμπαν ή ένα επικίνδυνο χάος. Το ευτυχές μας χρέος είναι να φανταζόμαστε ότι υπάρχει ένας λαβύρινθος και ένας μίτος. Αυτόν τον μίτο δεν θα τον βρούμε ποτέ˙ίσως τον συναντάμε και τον χάνουμε σε μια πράξη πίστης, σε μια αρμονία, σε ένα όνειρο, στις λέξεις που ονομάζονται φιλοσοφία, ή, πολύ απλά, στην απέριττη ευτυχία.
Κνωσός 1984
Σημ.1: Το κείμενο που δημοσιεύουμε έχει τίτλο «Ο Μίτος του Μύθου» και περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Άπαντα τα Πεζά II», σε μετάφραση Αχιλλέα Κυριακίδη (εκδόσεις Πατάκη, 2014»). Στις ίδιες εκδόσεις κυκλοφόρησε ταυτόχρονα και το «Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Ποιήματα», σε μετάφραση Δημήτρη Καλοκύρη.
Σημ.2: Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες είχε επισκεφθεί την Κρήτη τον Μάιο του 1984 με την ευκαιρία της αναγόρευσής του σε επίτιμο διδάκτορα από τη Φιλοσοφική Σχολή του Ρεθύμνου.
Διαβάστε ακόμα: Αχιλλέας Κυριακίδης – Πώς η συνάντηση με τον Μπόρχες του άλλαξε τη ζωή