«Αύριο θα πονούσα και θα ’κλαιγα / θα ξέσκιζα τις σάρκες μου από τη θλίψη / αύριο την ώρα που θα σταύρωναν το παιδί μου / να κοπώ τάχα θα ’θελα από κοφτερό σπαθί Ρωμαίου. / Θέατρο Αεμήρ. Θέατρο. Σκηνοθετημένο από ψηλά». (Andrea Mantegna, «Calvary»)

Τάσος Καπερνάρος, «Πορεία προς το Ακελδαμά»

Αεμήρ, φτωχή καλή μου Αεμήρ
κάποιος έπρεπε να πληρώσει για τη σωτηρία μας.
Ο πιο καλός.
Μέχρι χθες, ο γιος μου θα ’ναι –έλεγα– το ξέρω…
Σήμερα καταριέμαι τον Γαβρίλη που με ξεγέλασε με τα χιλιάρικά του
Ήτανε, βλέπεις, η αναδουλειά του Ιωσήφ στη μέση
Έβαλε το χεράκι της λιγάκι και η δόξα…
Ξέρεις, δεν είναι λίγο να ’ναι βασιλιάς του Ισραήλ ο κανακάρης σου
Σήμερα, κάλλιο –λέω– να ’χανε το δρόμο του τότε ο αρχάγγελος
Χίλιες φορές καλύτερα να ’κανα έκτρωση
Παρά να έχω γιο έναν ιντριγκαδόρο
Έναν που αδίστακτα βγάζει τους φίλους του προδότες…

Αεμήρ, η ψυχή μου είναι εξόριστη.

Αύριο θα πονούσα και θα ’κλαιγα
θα ξέσκιζα τις σάρκες μου από τη θλίψη
αύριο την ώρα που θα σταύρωναν το παιδί μου
να κοπώ τάχα θα ’θελα από κοφτερό σπαθί Ρωμαίου.
Θέατρο Αεμήρ. Θέατρο. Σκηνοθετημένο από ψηλά.
Ο πατέρας τρανός, μια συμμορία αγγέλων και χωροφυλάκων
σε ετοιμότητα
οι αύρες, τα άρματα, οι νομοταγείς να αδημονούν.
Κι από κοντά ο τύπος να υποδαυλίζει…

Με τέτοια συμπαιγνία ως κι η σπουδαία δημοκρατία των ελλήνων
στρατωνίζεται.
Πόσο μάλλον τ’ αδύναμο παιδί σου –που ’χει και το σαράκι της φιλοδοξίας–
δέσμιο να βρεθεί, του Ακελδαμά.
Οι θεοί, είναι ανελέητοι οι θεοί Αεμήρ.
Ανεξέλεγκτοι σαν τους Ρωμαίους.

Κι η τηλεόρασή τους
σιδηροδέσμιο αύριο θα παρουσιάζει το παιδί σου
την ώρα που οδεύοντας για τα δικαστήρια
θα το λογχίζουν οι φρουροί, θα το χλευάζει ο όχλος.

(Από τη συλλογή «Ακελδαμά», εκδ. Ηριδανός, 1987)

 

Διαβάστε ακόμα: Top 5 ποιήματα για το Πάσχα

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top