Ο Κάφκα με την Φελίτσε Μπάουερ –«την οποία είχε γνωρίσει τον Αύγουστο του 1912 στο σπίτι του Μαξ Μπροντ»– σε φωτογραφία του 1917, λίγο πριν διαλυθεί ο δεσμός τους.

Περίληψη όλων των επιχειρημάτων υπέρ και κατά του γάμου μου:

1. Ανικανότητα να αντέξω τη ζωή μόνος, πράγμα που δεν σημαίνει ικανότητα να ζήσω συντροφευμένος, κάθε άλλο, θεωρώ μάλλον απίθανο να ζήσω με την οποιαδήποτε, ωστόσο, μόνος, είμαι ανίκανος να υποφέρω τις προσβολές της ίδιας μου της ζωής, τις απαιτήσεις του ίδιου μου του εαυτού, τις επιθέσεις του χρόνου και των γηρατειών, την αόριστη πίεση της επιθυμίας να γράψω, την αϋπνία, την εγγύτητα της τρέλας – δεν μπορώ να τ’ αντέξω όλα αυτά ολομόναχος. Φυσικά, σ’ όλα αυτά προσθέτω ένα «ίσως». Ο δεσμός με τη Φ.* θα δώσει στην ύπαρξή μου μεγαλύτερη δύναμη ν’ αντισταθεί.

2. Τα πάντα μου προκαλούν δισταγμούς. Κάθε αστείο στον σατιρικό τύπο, ό,τι θυμάμαι σχετικά με τον Φλωμπέρ, το θέαμα των νυχτικών στα κρεβάτια των γονιών μου, απλωμένων εκεί για τη νύχτα, ο γάμος του Μαξ. Χθες η αδελφή μου είπε: «Όλοι οι παντρεμένοι (που γνωρίζουμε) είναι ευτυχείς, δεν το καταλαβαίνω αυτό» – μια παρατήρηση που μου προκάλεσε επίσης ανησυχία, άρχισα πάλι να φοβάμαι.

3. Πρέπει να μένω μόνος όσο περισσότερο μπορώ. Ό,τι έχω πετύχει ως τώρα, ήταν αποτέλεσμα της μοναξιάς.

«Ο φόβος της σχέσης, της συγχώνευσης με τον άλλον. Σ’ αυτή την περίπτωση ποτέ πια δεν θα είμαι μόνος», γράφει στο ημερόλογιό του ο Φραντς Κάφκα. (Εδώ κολάζ με τον Κάφκα, την Φελίτσε Μπάουερ και την ερωτική αλληλογραφία τους. Πηγή: film-riss-theater.de)

4. Μισώ οτιδήποτε δεν συνδέεται με τη λογοτεχνία, οι συζητήσεις με κάνουν και πλήττω (ακόμα και όταν συνδέονται με τη λογοτεχνία), οι επισκέψεις με κάνουν και πλήττω, τα βάσανα και οι χαρές των συγγενών μου με κάνουν και πλήττω βαθύτατα. Οι συζητήσεις αφαιρούν τη σημασία, τη σοβαρότητα, την αλήθεια από όλα όσα σκέφτομαι.

5. Ο φόβος της σχέσης, της συγχώνευσης με τον άλλον. Σ’ αυτή την περίπτωση ποτέ πια δεν θα είμαι μόνος.

6. Παλιότερα, ιδίως, ο άνθρωπος που ήμουν όταν συναναστρεφόμουν τις αδελφές μου ήταν εντελώς διαφορετικός από τον άνθρωπο που ήμουν όταν συναναστρεφόμουν άλλους. Άφοβος, δυνατός, εντυπωσιακός, συγκινημένος, όπως είμαι μόνο όταν γράφω. Αν με τη μεσολάβηση της γυναίκας μου μπορούσα να είμαι έτσι παρουσία του οποιουδήποτε! Όμως αυτό δεν θα απέβαινε σε βάρος της γραφής; Όχι αυτό, όχι αυτό!

7. Μόνος, θα μπορούσα ίσως κάποια μέρα να παρατήσω τη δουλειά μου. Παντρεμένος ποτέ.

21.7.1913

 

*Felice Bauer: Η μνηστή του Kafka, την οποία είχε γνωρίσει τον Αύγουστο του 1912 στο σπίτι του Μαξ Μπροντ. Ο δεσμός τους, σφραγισμένος από την αμφιθυμία του συγγραφέα, θα διαλυθεί με πρωτοβουλία του τον Δεκέμβριο του 1917.

 

// Η καταγραφή από το ημερολόγιο του Κάφκα, που φιλοξενεί η στήλη, περιλαμβάνεται στην ανθολογία ημερολογιακής γραφής «Μυστικά του συρταριού – Η τέχνη και οι τεχνίτες της ημερολογιακής γραφής» της δημοσιογράφου, κριτικού λογοτεχνίας και μεταφράστριας Κατερίνας Σχινά, που κυκλοφόρησε το 2017 από τις εκδόσεις Πατάκη. Στο βιβλίο «ανθολογούνται εκατόν τριάντα δεινοί ηµερολογιογράφοι, συγγραφείς, µουσικοί, εικαστικοί καλλιτέχνες, στοχαστές και απλοί καθηµερινοί άνθρωποι, που στράφηκαν στη µοναξιά της καρδιάς τους, ανέπτυξαν την ιδέα της πραγµάτωσης του εαυτού, εξωτερίκευσαν το εσωτερικό βάθος, διατράνωσαν την ιδιαιτερότητά του και διεκδίκησαν την αναγνώρισή της –ακόµη και ως εγγραφής σε ένα µυστικό τετράδιο».

 

Διαβάστε ακόμα: Οι ποιητές μας για τον Κάφκα

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top