«Κάποτε, πριν από εκατό χρόνια, κάποιο κορίτσι ζούσε όπως κι εγώ. Και είναι νεκρή». (Photo © Smith College / Faber Books)

Sylvia Plath – Ιούλιος 1950

Για μένα, το παρόν είναι το πάντα, και το πάντα αδιάκοπα μετατοπίζεται, ρέει, λιώνει. Αυτό το δευτερόλεπτο είναι ζωή. Και, όταν φεύγει, είναι θάνατος. Όμως δεν μπορείς να μην ξαναρχίζεις κάθε καινούργιο δευτερόλεπτο. Πρέπει να κρίνεις τι είναι νεκρό. Είναι σαν κινούμενη άμμος… εξ αρχής, χωρίς ελπίδα. Μια ιστορία, μια εικόνα μπορούν να ανανεώσουν για λίγο τη αίσθηση, μα όχι αρκετά, όχι αρκετά. Τίποτα δεν είναι πραγματικό εκτός από το παρόν και ήδη νιώθω το βάρος των αιώνων να με πνίγει. Κάποτε, πριν από εκατό χρόνια, κάποιο κορίτσι ζούσε όπως κι εγώ. Και είναι νεκρή. Και είμαι το παρόν, αλλά το ξέρω: κι εγώ, επίσης, θα παρέλθω. Η υπέρτατη στιγμή, η φλεγόμενη λάμψη, έρχεται και χάνεται, κινούμενη άμμος. Κι εγώ δεν θέλω να πεθάνω.

 

// Η ανθολογία ημερολογιακής γραφής «Μυστικά του συρταριού – Η τέχνη και οι τεχνίτες της ημερολογιακής γραφής» της δημοσιογράφου, κριτικού λογοτεχνίας και μεταφράστριας Κατερίνας Σχινά κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2017 από τις εκδόσεις Πατάκη. Στο βιβλίο «ανθολογούνται εκατόν τριάντα δεινοί ηµερολογιογράφοι, συγγραφείς, µουσικοί, εικαστικοί καλλιτέχνες, στοχαστές και απλοί καθηµερινοί άνθρωποι, που στράφηκαν στη µοναξιά της καρδιάς τους, ανέπτυξαν την ιδέα της πραγµάτωσης του εαυτού, εξωτερίκευσαν το εσωτερικό βάθος, διατράνωσαν την ιδιαιτερότητά του και διεκδίκησαν την αναγνώρισή της –ακόµη και ως εγγραφής σε ένα µυστικό τετράδιο».

 

Διαβάστε ακόμα: Η αρρενωπή διάσταση του πλέκειν

1 2 3 4 5 6

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top