«Στα Βραβεία Βιβλίου Public διακρίθηκαν βιβλία και εκδότες που μ’ έκαναν να νιώθω τρομερή ευγνωμοσύνη για το ότι και το δικό μου βιβλιαράκι βρισκόταν ανάμεσά τους».

«Στα Βραβεία Βιβλίου Public διακρίθηκαν βιβλία και εκδότες που μ’ έκαναν να νιώθω τρομερή ευγνωμοσύνη για το ότι και το δικό μου βιβλιαράκι βρισκόταν ανάμεσά τους».

Στις 26 Μαΐου, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, σας απονεμήθηκε το «Βραβείο Βιβλιοπωλείων Public» για «Το βιβλίο της Κατερίνας» (εκδ. Πατάκη). Πείτε μας δυο λόγια, για όσους αναγνώστες μας δεν το ξέρουν.
Στο βιβλίο αυτό ιστορώ τη ζωή της μητέρας μου, παίρνοντας τη φωνή της. Πρόκειται για μιαν αφήγηση που κουβαλούσα χρόνια, παραλάσσοντάς την μέσα από διάφορες μητρικές μορφές, ώσπου ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, και η ιστορία απαίτησε να γραφτεί, αυτή τη φορά χωρίς μυθοπλαστικό ένδυμα.

Ποια είναι η γνώμη σας, ως συγγραφέα, για τα «Βραβεία Βιβλίου Public»;
Ήταν μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, αξιέπαινη πρωτοβουλία, όπου διακρίθηκαν βιβλία και εκδότες που μ’ έκαναν να νιώθω τρομερή ευγνωμοσύνη για το ότι και το δικό μου βιβλιαράκι βρισκόταν ανάμεσά τους. Όπως, για παράδειγμα, η βράβευση των Εκδόσεων Κίχλη, ή τα γράμματα της Μάτσης Χατζηλαζάρου στον Ανδρέα Εμπειρίκο.

«Οι βιωματικές επιρροές ορισμένες φορές είναι αναπόδραστες. Η αυτοκτονία της Κατερίνας ήταν ένα γεγονός για το οποίο ήμουν προϊδεασμένος ήδη από την εφηβεία μου, κάτι που μοιραία σημάδεψε ανεξίτηλα, και στη ρίζα της, τη γραφή μου».

«Οι βιωματικές επιρροές ορισμένες φορές είναι αναπόδραστες. Η αυτοκτονία της Κατερίνας ήταν ένα γεγονός για το οποίο ήμουν προϊδεασμένος ήδη από την εφηβεία μου, κάτι που μοιραία σημάδεψε ανεξίτηλα, και στη ρίζα της, τη γραφή μου».

Όσο ευπρόσδεκτος κι αν είναι ένας ακόμα θεσμός λογοτεχνικών βραβείων, αφού αφορούν στο βιβλίο, μήπως η υπερπληθώρα βραβείων ‒που μάλιστα εντείνεται διαρκώς‒ αδυνατίζει τη βαρύτητα, αλλά και την σπάνι, που έχει εγγενώς η βράβευση ως έννοια;
Πιστεύω πως κανένα βραβείο δεν κάνει κακό στο βιβλίο –απεναντίας. Είναι μια ευκαιρία να γνωρίσεις συγγραφείς που ειδάλλως δεν θα είχες ακούσει ποτέ. Κι αυτό είναι κάτι που ισχύει από την πιο μικρή και ταπεινή διάκριση μέχρι τα Νομπέλ.

Με «Το βιβλίο της Κατερίνας» ήσασταν υποψήφιος και για τα βραβεία του «Αναγνώστη» που απονεμήθηκαν χθες βράδυ 5 Ιουνίου στο Μέγαρο Μουσικής, πιθανότατα θα είστε και στα επόμενα Κρατικά Βραβεία… Το βιβλίο έχει συναντήσει ήδη μεγάλη αποδοχή από το αναγνωστικό κοινό ‒γιατί, κατά τη γνώμη σας;
Ίσως επειδή πρόκειται για μιαν ιστορία αγάπης και πένθους που φάνηκε οικεία σε πολλούς ανθρώπους που κουβαλούν στην καρδιά τους αγαπημένους «φευγάτους».

«Το Βιβλίο της Κατερίνας συνάντησε αποδοχή ίσως γιατί είναι μια ιστορία αγάπης και πένθους που φάνηκε οικεία σε πολλούς ανθρώπους που κουβαλούν στην καρδιά τους αγαπημένους ‘’φευγάτους’’».

«Το βιβλίο της Κατερίνας» θα ανέβει τον Νοέμβριο στο θέατρο Θησείον, με τίτλο «Κατερίνα», σε διασκευή και σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη…
Ναι, και είναι κάτι που περιμένω με χαρά και ανυπομονησία. Ο Γιώργος, η Λένα και ο Γιάννης (σ.σ.: εννοεί τον Γιώργο Νανούρη, την ηθοποιό Λένα Παπαληγούρα και τον συνθέτης, στιχουργό και ερμηνευτή Γιάννη -Lolek- Αναγνωστάτο) ήδη τίμησαν με την ακριβή τους τέχνη το Κατερινάκι μέσα από τρεις συγκλονιστικές παραστάσεις υπό μορφήν θεατρικού αναλογίου, και είμαι βέβαιος ότι θα μεταπλάσουν το βιβλίο μου σε κάτι το μαγικό.

Μες στο 2014 παρουσιάστηκε στο θέατρο «Αγγέλων Βήμα» από τον Γιώργο Νινιό ο θεατρικός σας μονόλογος «Η Μαμά μου η Κασσάνδρα», στον οποίο συνδιαλέγεστε με την Μαργαρίτα Καραπάνου και το βιβλίο της «Η Κασσάνδρα και ο λύκος». Τι σας ώθησε σε αυτή την (επώδυνη) συνδιαλλαγή;
Το γεγονός ότι διέκρινα εκλεκτικές συγγένειες ανάμεσα στο σπουδαίο έργο της Καραπάνου και το δικό μου –καθώς και το πρώτο κύμα του πένθους, λίγο μετά τον χαμό της μητέρας μου, όταν και γράφτηκε το εν λόγω κείμενο.

TELETI 1

Άποψη από τη βραδιά της απονομής, στις 26 Μαΐου, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε και το θεατρικό σας έργο «Αυτογονία» (εκδ. Ποταμός). Θέτει το υποθετικό ερώτημα «Τι θα διάλεγε ένας άνθρωπος που αυτοκτόνησε αν, στον άλλο κόσμο, του δινόταν η δυνατότητα να ξαναγεννηθεί;»…
Είναι κι αυτό κομμάτι της θρηνητικής συγκομιδής των είκοσι τεσσάρων μου χρόνων. Μια προσπάθεια να κατανοήσω την αυτοκτονία όπως την ορίζει ο Καμύ στον «Σίσυφο», μέσα από τα πρόσωπα λογοτεχνών που γνώρισαν τον θάνατο εν ζωή.

«Το βιβλίο της Κατερίνας», «Η Μαμά μου η Κασσάνδρα», «Αυτοκτονώντας ασύστολα» (παλιότερα), «Αυτογονία»… Γιατί επιμένετε τόσο πολύ στο θέμα της αυτοχειρίας;
Οι βιωματικές επιρροές ορισμένες φορές είναι αναπόδραστες. Η αυτοκτονία της Κατερίνας ήταν ένα γεγονός για το οποίο ήμουν προϊδεασμένος ήδη από την εφηβεία μου, κάτι που μοιραία σημάδεψε ανεξίτηλα, και στη ρίζα της, τη γραφή μου.

PATAKIS 2

«Κανένα βραβείο δεν κάνει κακό στο βιβλίο –απεναντίας. Είναι μια ευκαιρία να γνωρίσεις συγγραφείς που ειδάλλως δεν θα είχες ακούσει ποτέ. Κι αυτό είναι κάτι που ισχύει από την πιο μικρή και ταπεινή διάκριση μέχρι τα Νομπέλ».

Θα εκδοθεί κάτι άλλο δικό σας μέχρι το τέλος του χρόνου;
Το επόμενο βιβλίο μου –ένα μυθιστόρημα με τον τίτλο «Επειδή είναι η καρδιά μου» – θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο. Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να πω περισσότερα γι’ αυτό.

Γράφετε ασταμάτητα, σχεδόν σαν να μην υπάρχει αύριο. Τελικά, παίρνετε ποτέ έστω κι ένα μικρό ρεπό από τη συγγραφή και κυρίως από… τον εαυτό σας;
Όχι. Μου είναι αδύνατον να διαχειριστώ την πραγματικότητα χωρίς τη διαρκή καταφυγή στη γραφή.

Διαβάστε ακόμα: Αυτό είναι το βιβλίο που άλλαξε τη ζωή του Αύγουστου Κορτώ

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top