Κώστας Μαυρουδής: «Πέντε θέσεις για τον εστέτ»

«Ο εστέτ ανατρέχει στην προσέγγιση ενός παλιότερου αισθητή, που μικρός, πριν να γνωρίσει το θέατρο, φανταζόταν ότι ‘’κάθε θεατής έβλεπε ένα αποκλειστικά δικό του σκηνικό, μολονότι αυτό ήταν το ίδιο με τα χιλιάδες των υπόλοιπων θεατών’’». (Στη φωτογραφία σκηνή από την «Aida», Σκάλα του Μιλάνου, 2012-2013)

3.

Ο εστέτ, αναγκασμένος κάποτε να εισπράττει από κοινού με άλλους τις συγκινήσεις τού κάλλους, ανατρέχει στην προσέγγιση ενός παλιότερου αισθητή, που μικρός, πριν να γνωρίσει το θέατρο, φανταζόταν ότι «κάθε θεατής έβλεπε ένα αποκλειστικά δικό του σκηνικό, μολονότι αυτό ήταν το ίδιο με τα χιλιάδες των υπόλοιπων θεατών». Η σκέψη πως συμβαίνει κάτι ανάλογο και με τον ίδιο τον παρηγορεί, καθώς η κατά μόνας απόλαυση είναι η επιλογή που τον αναβαθμίζει, μεταβάλλοντάς τον από κοινωνική παρουσία σε μοναδικό ον. Όπως συμβαίνει με τον αυτοϊκανοποιούμενο, η απόλυτη μοναξιά (η φαντασιακή αποκλειστικότητα και η μυστική συνθήκη της τέρψης) είναι ο αναγκαίος και απαραίτητος όρος για τη συνάφεια με τα εκλεκτά του εντρυφήματα.

Στην επόμενη σελίδα: «Κάθε αξιοπρεπής εστέτ θα ήθελε τις λεπτομέρειες της παιδικής του ηλικίας αντάξιες της μεταγενέστερης εικόνας του».

1 2 3 4 5

TAGS :
Κώστας Μαυρουδής

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook