Δεξιά: Πορτραίτο του Κώστα Πουλόπουλου, Αριστερά: Oι MBC Τowers στη Σεούλ (Νότια Κορέα) και σε συνεργασία με το αρχιτεκτονικό γραφείο Urban Agency.

Ο Κώστας Πουλόπουλος βρίσκεται στην Ελλάδα με αφορμή το 3ο Συνέδριο Τουρισμού από την Design Ambassador στη Ρόδο. Παραπάνω από απλά ενδιαφέρον, το βιογραφικό του μόλις 40 ετών αρχιτέκτονα είναι αξιοζήλευτο. Απόφοιτος του Εθνικού Μετσοβείου Πολυτεχνείου, υπότροφος στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο – όπου δούλεψε με τον starchitect Kengo Kuma –  στέλεχος κορυφαίων διεθνών αρχιτεκτονικών γραφείων από τη Σκανδιναβία, σήμερα «τρέχει» το δικό του γραφείο SquareOne (www.sq-1.dk) στην Κοπεγχάγη, όπου ζει με την οικογένειά του. Εξερευνά την αρχιτεκτονική στη διεθνή σκηνή  με τρέχοντα projects σε Σκανδιναβία, Νότια Κορέα, Γερμανία, Λιθουανία και φυσικά Ελλάδα/Κύπρο.

-Στην ταυτότητα του γραφείου σας SquareOne, περιγράφετε τον εαυτό σας και την ομάδα σας ως σκοπευτές ή τοξότες. Γιατί συνδέετε το κυνήγι με την αρχιτεκτονική;

Η σύνδεση δεν αφορά την αρχιτεκτονική, αλλά την αναζήτηση μιας ιδέας. Κι αν γίνεται, όχι οποιασδήποτε ιδέας, αλλά μιας καλής, πρωτότυπης ιδέας.  Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ψάχνει κανείς. Εμένα μ’ αρέσει ο τρόπος του Πικάσο, που λέει «Je ne cherche pas, je trouve » (Δεν ψάχνω, βρίσκω).  Mε παρόμοιο τρόπο, κι ο κυνηγός δε βγαίνει στο δάσος για να πάρει αέρα, ο στόχος είναι συγκεκριμένος: να γυρίσει πίσω με ένα αξιόλογο θήραμα.

Σχέδιο νέας συνοικίας στην πόλη Aarhus της Δανίας.

Επίσης με ενδιαφέρει και το είδος του κυνηγιού. Στην αναζήτηση της σπουδαίας ιδέας, είναι ένα ερώτημα αν πηγαίνεις με το πολυβόλο στο δάσος, ή τελοσπάντων ποια είναι η προσέγγιση; Ομολογώ ότι η συγκέντρωση και η περίσκεψη του low tech κυνηγού με γοητεύει, τόσο ως προς τη μέθοδο, όσο και ως προς τα ευρήματα. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως δεν πειραματιζόμαστε με ένα σωρό τεχνικές.

-Ποια έργα δουλεύετε αυτή τη στιγμή;

Θέλω πάρα πολύ να δείξω τα πρότζεκτ των τελευταίων μηνών αλλά προς το παρόν δε μπορώ! Μπορώ να πω ότι πρόκειται για ένα περίπτερο σ’ έναν κήπο στη Δανία, τη μετατροπή ενός υδατόπυργου σε long stay hotel και spa, ένα ξενοδοχείο στην Κύπρο και άλλα.  Από τα ανακοινώσιμα, αναφέρω ένα κτίριο γραφείων στο Βίλνιους της Λιθουανίας, το οποίο μόλις αυτή την εβδομάδα έλαβε οικοδομική άδεια, καθώς και ένα σύμπλεγμα τεσσάρων πύργων 50 ορόφων στη Σεούλ της Νότιας Κορέας, μαζί με τους φίλους και γείτονες Urban Agency. Αυτά μπορεί κανείς να τα δει στο website μας www.sq-1.dk.

Εξοχικές κατοικίες σε συνεργασία με το αρχιτεκτονικό γραφείο KordasArchitects.

-Από την Αθήνα και τις σπουδές δίπλα στον Τάση Παπαϊωάννου και τον Τάσο Μπίρη, στο Τόκιο του Chiba Manabu και του Kengo Kuma.

Είμαι τυχερός γιατί έχω διδαχτεί αρχιτεκτονική από σπουδαίους δασκάλους, οι οποίοι εκπροσωπούν πολύ διαφορετικές σχολές. Η ελληνική σχολή έχει ξεκάθαρη επιρροή από την μοντέρνα αρχιτεκτονική, αλλά είναι χωρίς καμία αμφιβολία ελληνική, δηλαδή τοπική, αντλώντας μάλιστα από όλο το εύρος της παράδοσής μας. Γι’ αυτή την ανάγνωση είμαι ευγνώμων στον Τάση και τον Τάσο. Μάλλον δεν θα΄ναι τυχαίο ότι και τον πάτερα μου τον λένε Τάσο. Οι Ιάπωνες δάσκαλοι, πάλι, διδάσκουν μια κουλτούρα που παραδόξως δεν έχει βάθος, αλλά μόνο επιφάνεια: όλα συμβαίνουν τώρα, διαρκώς: πραγματώνονται συνεχώς οι χάρτινοι τοίχοι, τα πανάλαφρα ξύλινα σπίτια, η αγάπη για τη σκιά. Όλα αυτά δίνονται μ’ ένα τρόπο φρέσκο, που δυσκολεύεσαι όμως να τον πεις σύγχρονο. Για να πω την αλήθεια, δεν ξέρω αν επιλύθηκε η αρχιτεκτονική μέσα μου στο πλαίσιο των ταξιδιών μου ή απλώς μπερδεύτηκε. Σίγουρα πάντως εμπλουτίστηκε και «σχετικίστηκε», αν μου επιτρέπεις.

«Στην Κοπεγχάγη βρέθηκα περαστικός, κι είπα να μείνω, γιατί δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω».

-Πως έγινε η μετάβασή σας στο γραφείο των Henning Larsen Architects;

Στην Κοπεγχάγη βρέθηκα περαστικός, κι είπα να μείνω, γιατί δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω. Όχι δεν είχα. Ήθελα να σταθώ και ν’ αρχίσω να «χτίζω». Και η Δανία είναι ένα ιδανικό μέρος για κάτι τέτοιο. Στο τέλος του 2009 ήταν δύσκολα για το επάγγελμά μας, ακόμα και στη Σκανδιναβία. Ήμουν τυχερός που βρέθηκα στους Henning Larsen σε μια εποχή που προσπαθούσαν να ανοίξουν τη διεθνή παλέτα τους πέρα από τη Σκανδιναβία. Νομίζω ότι η ιαπωνική μου περιπέτεια τους φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα.

-Από τη θέση του lead designer συμμετείχατε σε μνημειώδη κτισμένα έργα, δουλέψατε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, κερδίσατε πολλά βραβεία. Πως επηρέασε όλη αυτή η δραστηριότητα την οπτική σας για την αρχιτεκτονική και την καριέρα σας;  

Στους Henning Larsen βρήκα πεδίο να αναπτύξω όλη τη δίψα που είχα για δράση. Δούλεψα πολύ με διαγωνισμούς, σε διάφορα μήκη και πλάτη της υφηλίου, από τη Σαουδική Αραβία ως την Κολομβία και με αρκετή έμφαση στη Γερμανία. Τυπολογικά, έκανα κυρίως commercial projects, κτίρια γραφείων κυρίως ή mixed use development.  Ευτύχησα να δω νωρίς μεγάλα πρότζεκτ που σχεδίασα χτισμένα και να λειτουργούν – ή και όχι! Αυτό είναι ένα τεράστιο μάθημα που συνήθως οι αρχιτέκτονες λόγω της φύσης της δουλείας μας  αργούμε να το λάβουμε: πόσα από αυτά που σκεφτόμαστε, φανταζόμαστε και σχεδιάζουμε έχουν πραγματικά σημασία; Ποια από αυτά θα απορρίψω την επόμενη φορά; Και που θα βάλω όλη μου την ενέργεια;

Δεξιά: Εξοχική κατοικία σε συνεργασία με το αρχιτεκτονικό γραφείο KordasArchitects. Αριστερά: Πορτραίτο του Κώστα Πουλόπουλου.

-Κατόπιν βρεθήκατε δίπλα στους BIG- Bjarke Ingels Group.

Δοκίμασα κάτι διαφορετικό γιατί είχα ανάγκη από μία ακόμα άποψη για τη Σκανδιναβική αρχιτεκτονική. Όταν έλαβα την πρόταση ήταν δύσκολο να την αρνηθώ, παρότι στους HLA ήμουν πολύ ικανοποιημένος. Η παραμονή μου εκεί, περίπου για ένα χρόνο, μου έδειξε πολλά όσον αφορά τις προτεραιότητες του σχεδιασμού, την ένταση της παραγωγής, τη σημασία της επικοινωνίας στην αρχιτεκτονική, τη βαρύτητα του ταλέντου, αλλά και το βαθμό που μπορεί να παγιδευτεί κανείς μέσα στη φήμη, πράγμα που εν τέλει του στερεί ελευθερία.  Άλλα κυρίως και πάνω απ’ όλα, συμπέρανα ότι ήταν καιρός να αρχίσω από την αρχή – από το πρώτο τετραγωνάκι.

-Ποιο έργο ή/ και ποιος τόπος άσκησε πάνω σας τη μεγαλύτερη επίδραση και γιατί;

Η αρχιτεκτονική με ξύλο της Ιαπωνίας αναμφίβολα. Ακόμα περισσότερο από τα υλικά, η εσωτερική αριθμητική των διαστάσεων. Εμείς παραδείγματος χάριν, λέμε ένα δωμάτιο 10,2 τετραγωνικά. Οι Ιάπωνες ακόμα μετράνε το δωμάτιο σε tatami (cho), όπου τατάμι είναι 90Χ180 εκατοστά, το παραδοσιακό μέγεθος ψάθινου δαπέδου που αντιστοιχεί επίσης στο μέγεθος του κρεβατιού. Έτσι υπάρχουν 4.5, 6 και 8 cho αυστηρά οργανωμένα από το παζλ του πως θα φτιάξεις ορθογώνια δωμάτια με μονάδες 90Χ180 , άντε και 90Χ90. Νομίζω ότι είναι υπέροχο. Μέσα στο στη λεπτότητα, το φως και τα υλικά του χώρου, το μάτι δεν αντιλαμβάνεται όλη αυτή τη μαθηματική άσκηση.

-Ποια είναι τα αγαπημένα σας στέκια σε όλο τον πλανήτη;

Το Dyrehavn στο Vesterbro,είναι σχεδόν το μόνο μέρος που πάω αν βγω. Πράγμα πολύ σπάνιο, έτσι κι αλλιώς.

«Το στοίχημα είναι να μην την πατήσουμε με κάποιο «frenzy» τύπου τουρισμός, ανακαινίσεις, ξενοδοχεία, Αirbnb. Η μονοκαλλιέργεια είναι καταστροφή, θα έλεγε ο παππούς μου».

-Στο πλαίσιο του διαγωνισμού «Color in architecture» είχατε πει πως η Αθήνα έχει καταλήξει να είναι ένα λερωμένο λευκό ή ένα εκτός τόπου «νοικοκυρεμένο» σομόν. Κατά τη γνώμη σας, τι λείπει πρωτίστως από την πόλη ώστε να γίνει λίγο πιο απολαυστική για τον άνθρωπο;

Στην ελληνική πόλη λείπει ο πολίτης . Και ο πολίτης λείπει επειδή λείπει ο δημόσιος χώρος. Ή τέλος πάντων, δεν ξέρω γιατί λείπει ο πολίτης.

-Στο 3o Συνέδριο Αρχιτεκτονικής και Τουρισμού στη Ρόδο, θα μας μιλήσετε σχετικά με το τι ζητούν οι Σκανδιναβοί ταξιδιώτες από έναν προορισμό και τις ευκαιρίες στην Ελλάδα σήμερα. Θα μας δώσετε ένα preview;

Θα προσπαθήσω να στήσω μια γέφυρα ανάμεσα στην εκεί ζήτηση και την εδώ αγορά. Η Σκανδιναβική αγορά είναι πολύ σημαντική για την Ελλάδα, τόσο σε επίπεδο ταξιδιωτών όσο και ενδιαφερομένων αγοραστών θερινής κατοικίας, που όμως συνήθως αποθαρρύνονται, παρά τον αρχικό ενθουσιασμό. Ποιος ο λόγος; Πιστεύω ότι σε ένα μεγάλο βαθμό έχει να κάνει με τα προσφερόμενα ακίνητα και την γκάμα τους.

Προσχέδιο πρότασης για νέο μουσείο στην Κύπρο.

Νομίζω ότι προσφέρουμε είτε υψηλότατου επιπέδου και τιμής ακίνητα σε περιορισμένο αριθμό, είτε πάρα πολλά χαμηλού επιπέδου, που αδυνατούν να ελκύσουν το μέσο σκανδιναβό, που ζητά απλές, καθαρές λύσεις, χωρίς εκπτώσεις.  Δηλαδή, πχ, εμείς θεωρούμε ότι όλοι τρώνε έξω το καλοκαίρι, πράγμα που σε μια τυπική σκανδιναβική οικογένεια ακούγεται εξωφρενικό. Άρα μια καλά εξοπλισμένη κουζίνα και τραπεζαρία είναι πολύ σημαντικά στοιχεία ενός ακινήτου. Άλλο ένα παράδειγμα, εμείς υποθέτουμε ότι ο Σκανδιναβός επιθυμεί ήλιο, μουσακά και ούζο. Δεν είμαστε όμως στα sixties. Υποθέτουμε ακόμα ότι θα αγοράσει μια βίλα 1 εκ ευρώ. Το θέμα έχει και γενικότερες προεκτάσεις στο πως κάνουμε έρευνα αγοράς για ένα συγκεκριμένο στόχο καταναλωτών, όχι απαραίτητα στο building industry.

-Βλέπετε τον εαυτό σας να επισκέπτεται την Ελλάδα συχνότερα στο μέλλον;

Θεωρώ πως υπάρχουν επαγγελματικές ευκαιρίες στην Ελλάδα, η κατάσταση έχει αρχίσει να βελτιώνεται. Το στοίχημα όμως είναι να μην την πατήσουμε με κάποιο «frenzy» τύπου τουρισμός, ανακαινίσεις, ξενοδοχεία, Αirbnb. Η μονοκαλλιέργεια είναι καταστροφή, θα έλεγε ο παππούς μου. Πρέπει να καλλιεργήσουμε βάση για πολλών ειδών κτιριακή παραγωγή. Που τη χρειαζόμαστε απελπισμένα εδώ που τα λέμε. Που είναι τα σχολεία, που είναι τα νοσοκομεία; Τα μουσεία; Οι δημόσιες υπηρεσίες; Όλα πάνε να λυθούν με την πολυκατοικία. Είναι όλα τα προβλήματα καρφιά αν έχεις σφυρί; Όχι βέβαια.  Στο γραφείο μας έχουμε την εμπειρία να αναπτύξουμε πολλές διαφορετικές τυπολογίες πέρα από τουριστικά πρότζεκτ: γραφεία, νοσοκομεία, μουσεία, μαστερπλαν , οικιστικά κτλ.  Και έχουμε κάθε διάθεση να συνεργαστούμε με τον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα για να αναπτύξουμε κόνσεπτ ακόμα και πριν αυτά γίνουν αρχιτεκτονικά πρότζεκτ.

«Ο καθένας πρέπει από μόνος του να βρει τι τον γεμίζει, ποιο δρόμο θέλει να πάρει στη ζωή του».

-Τι σας αρέσει περισσότερο στη ζωή στην Κοπεγχάγη;

Η Κοπεγχάγη είναι πολύ ισορροπημένη πόλη. Υπάρχει δημιουργικό άγχος στην καθημερινότητα, αλλά η μέρα κάποια στιγμή τελειώνει και ο χρόνος ανήκει στην οικογένεια. Όλη η κοινωνία συμφωνεί σ’ αυτό, πράγμα λυτρωτικό.

-Πολίτης του κόσμου, κορυφαίος αρχιτέκτονας, με οικογένεια. Κάποια inspirational tips;

Δεν έχω tips! Σκέφτομαι ότι ο καθένας πρέπει από μόνος του να βρει τι τον γεμίζει, ποιο δρόμο θέλει να πάρει στη ζωή του.

 

O Kώστας Πουλόπουλος συντονίζει το workshop που αφορά τη Σκανδιναβική αγορά για τον Ελληνικό τουρισμό, στο πλαίσιο του 3ου Συνεδρίου Αρχιτεκτονικής και Τουρισμού στη Ρόδο, στις 20 και 21 Οκτωβρίου, στο ξενοδοχείο Rodos Palace, από την εταιρεία παραγωγής Design Ambassador. Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό, με προεγγραφή εδώ.

Περισσότερα για την δουλειά του γραφείου SquareOne στο www.sq-1.dk.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top