Κωστής Γκιμοσούλης: «Διαβάζοντάς το κατάλαβα ότι δεν είμαι μόνο εγώ τρελός…»

«Το ‘’Έγκλημα και Τιμωρία’’ του Ντοστογιέφσκι μου έδειξε έναν άλλο δρόμο της δικής μου πραγματικότητας», γράφει ο Κωστής Γκιμοσούλης (στη φωτογραφία, στην Κατμαντού – «μια έκπληξη παντού», όπως την περιγράφει ο ίδιος).

Γρήγορα ξεπέρασα τον Ρεμί του «Χωρίς οικογένεια», στράφηκα στον Τομ Σόγιερ και τον Χoκ Φιν, τα ψηλά καπέλα, τις επιβλητικές σκάλες, τις προσόψεις και τα δράματα του Ντίκενς. Το βιβλίο που μου έδειξε έναν άλλο δρόμο της δικής μου πραγματικότητας και που, διαβάζοντάς το, κατάλαβα ότι δεν είμαι μόνο εγώ τρελός, αλλά τουλάχιστον και ο συγγραφέας του, ήταν το «Έγκλημα και Τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι.

Ήμουν δεκατέσσερα στα δεκαπέντε, όταν το είδα στη βιβλιοθήκη, σε μια έκδοση του Δαρεμά και σε μετάφραση Αθηνάς Σαραντίδη. Μου έκανε εντύπωση ο τίτλος και ο γαλάζιος ορίζοντας του εξωφύλλου με τον σκυφτό άντρα και την αλυσίδα.

Άρχισα να το διαβάζω και χανόμουν, είτε ήμουνα μόνος είτε γύρω μου ήταν οι γονείς μου. Ο Ρασκόλνικοφ που κοιτούσε ιδρωμένος το ταβάνι με μάτια που έκαιγαν από τον πυρετό. Η σκηνή του φόνου. Η Λισαβέτα που μπήκε μέσα και την πλήρωσε. Ο Ραζουμίχιν που έμοιαζε με άλογο. Η Ντούνια, η αδερφή του. Η μάνα του Ρασκόλνικοφ. Ο Πορφύρης με τη νερένια λάμψη στο βλέμμα. Η γλυκιά Σόνια. Οι σοβατζήδες σε κάποιο πάτωμα, οι σκάλες. Και, στο τέλος, η τιμωρία του Ρασκόλνικοφ στη Σιβηρία. Εκεί πηγαίνει η Σόνια και τον επισκέπτεται. Αγάπη από ζήλια. Το έκανα ποίημα και σας το χαρίζω.

Ο Ρασκόλνικοφ στη Σιβηρία

Ήταν μια μέρα ηλιόλουστη
που έκανε την καρδιά του
ακόμα πιο βαριά.

Τραβήχτηκε παράμερα
απ’ τους υπόλοιπους κρατούμενους.

Απέναντι η στέπα απέραντη
και το φαρδύ ποτάμι
κυλούσε αργά τους πάγους του.

Την ώρα
που ο φρουρός
δεν κοίταζε
η Σόνια γλίστρησε
κοντά του.

Τα γόνατά του λύγισαν
έπεσε στη γη
το πρόσωπό του έκρυψε
στα γόνατά της.

Ένιωσε τότε
να ξεκολλούν
από το στήθος του κομμάτια
κι έβαλε τα κλάματα.

Δεν ήταν δάκρυα
συγγνώμης
ούτε ευγνωμοσύνης.

Απλώς περνούσε
–μόλις εκείνη τη στιγμή–
απ’ τη σκλαβιά της λογικής
στην ομηρία της αγάπης.

//Ο Κωστής Γκιμοσούλης γράφει ποιήματα και πεζά. Τελευταίο του βιβλίο «Τα παράξενα που δεν ξεχνάμε» (εκδ. Καστανιώτη).

Διαβάστε ακόμα: Ο Πρύτανης Κώστας Γουλιάμος αναπολεί τον Γιάννη Σκαρίμπα. 

TAGS :
βιβλίο Γκιμοσούλης Εγκλημα και Τιμωρία Ντοστογιέφσκι ποιημα συγγραφέας

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook