«Στο Μεταξοχώρι έμαθα ν’ αγαπάω τη Φύση»

«Ήμουν τυχερός. Ένας πρίγκιπας που ευτυχώς δεν θα γινόταν ποτέ βασιλιάς έγινε φίλος μου και μου δώρισε ένα σπίτι στους πρόποδες ενός βουνού, του Κισσάβου», γράφει για τον Γιάννη Κοντό (εδώ στη γωνιά του στις Εκδόσεις Κέδρος) ο Κωστής Γκιμοσούλης.

Δρακόσπιτα του παραμυθιού και του μεταξιού. Στον επάνω όροφο κάποτε τρέφανε τον μεταξοσκώληκα. Η Γαλλίδα –η Μαντάμα– τους τον έφερε. Ήρθε κι η ίδια στο Μεταξοχώρι ντυμένη στα μεταξωτά. Σώζεται ακόμα το σπίτι της. Μέχρι τότε το χωριό λεγόταν Ρέτσανη –παλιά σλαβική ονομασία. Οι μεταξοσκώληκες έγιναν πεταλούδες και πέταξαν μακριά. Όμως το όνομα έμεινε.

Η πραγματικότητα στις μεγάλες πόλεις πληγώνει. Η ζωή πληγώνει παντού. Κυνηγάμε ένα φύλλο, έναν φίλο, μια πολύχρωμη μουσική. Ήμουν τυχερός. Ένας πρίγκιπας που ευτυχώς δεν θα γινόταν ποτέ βασιλιάς έγινε φίλος μου και μου δώρισε ένα σπίτι στους πρόποδες ενός βουνού, του Κισσάβου. Δωρόσπιτο. Επειδή τα πιο αξιόλογα είναι δωρεάν.

«Το σπιτάκι μυρίζει ελευθερία. Στο πίσω δωμάτιο έχω γράψει τρία βιβλία». (Σχέδιο: Θοδωρής Κανάκης).

[…] «Πιστεύεις στα θαύματα; Εγώ πιστεύω στην ουτοπία. Ου-τόπος για μας. Στο Μεταξοχώρι έμαθα ν’ αγαπάω τη Φύση. Λίγο άμα ζήσεις κοντά της, τη θεωρείς μάνα σου, την μπερδεύεις με τη δική σου μικροσκοπική φύση. Αφού έτσι κι αλλιώς θα μας ξεχαρβαλώσει, θα μας διαλύσει ο χρόνος. Θα μας κατασπαράξει όλους, και τους μικρούς και τους μεγάλους.

Δεν έχει πρόβα εδώ. Μπαίνεις, τα φώτα σε τυφλώνουν και αυτοσχεδιάζεις. Μια κι έξω. Άρα, αν δεν πρόλαβες ακόμα να ζήσεις, ξύπνα και κάν’ το. Ακόμα κι ένα δευτερόλεπτο πριν πεθάνεις. Αυτό είναι το δικό σου θαύμα!

// Από το βιβλίο του Κωστή Γκιμοσούλη «Μεταξοχώρι (Αλφάβητο για όρη)». Εικόνες: Θοδωρής Κανάκης. Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο, Νοέμβριος 2018.

Διαβάστε ακόμα: Χ.Ν. Θορώ: «Τη φύση δεν τη χορταίνουμε ποτέ μας».

1 2

TAGS :
βιβλίο Κωστής Γκιμοσούλης

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook