la la3

Η χημεία ανάμεσα στον Gosling και τη Stone είναι απίστευτη.

Ήταν το περασμένο καλοκαίρι που έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα teasers και trailers της ταινίας, όταν ο κόσμος ανακάλυψε τη νέα μεγάλη επιτυχία της χρονιάς. Όταν μάλιστα το φιλμ προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, ο ενθουσιασμός άρχισε να αγγίζει το κόκκινο – έστω κι αν επίσημα δεν είχε κάνει ακόμα την εμφάνισή του στις κινηματογραφικές οθόνες. Γι’ αυτό έπρεπε να περιμένουμε μέχρι το Δεκέμβριο: τότε ήταν που το La La Land ξεκίνησε να προβάλεται στις μεγάλες αίθουσες σε όλον τον κόσμο και η λατρεία για το μιούζικαλ του Damien Chazelle άρχισε να παίρνει μορφή επιδημίας.

Οι κριτικοί το αποθέωσαν. Θέλετε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα; Στο Rotten Tomatoes η βαθμολογία του άγγιξε το 93%, ο Peter Travers του Rolling Stone το χαρακτήρισε «καυτό θαύμα», ενώ ο Peter Bradshaw της εφημερίδας The Guardian έγραψε ότι είναι ένα «ηλιόλουστο αριστούργημα».

Φυσικά, το La La Land αυτομάτως θεωρήθηκε το μεγάλο φαβορί για να σαρώσει όλα τα κινηματογραφικά βραβεία – και έως τα καταφέρνει μια χαρά. Στα Golden Globes προτάθηκε για 7 Χρυσές Σφαίρες και τις πήρε όλες (ανάμεσά τους: Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Α’ Γυναικείου και Α’ Ανδρικού Ρόλου), έως τώρα έχει κερδίσει συνολικά 70 βραβεία και ακόμα δεν έχουν ανακοινωθεί οι υποψηφιότητες για τα Όσκαρ του Φεβρουαρίου. Εκεί όπου, σύμφωνα με τους ειδικούς, θα κυριαρχήσει.

Και δεν είναι μόνον οι κριτικοί που αντιμετωπίζουν το La La Land ως το φιλμ-σωτήρα της χρονιάς. Τα social media ονειρεύονται, ερωτεύονται και λικνίζονται στους ρυθμούς του. Ειλικρινά, από όλα τα ποστ που έχω δει στο timeline του Facebook, τα μέτρια ή αρνητικά για το φιλμ πρέπει να μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Μιλάμε για έρωτα. Και εδώ έρχομαι εγώ (καλώς τα παιδιά) και αναρωτιέμαι: είναι όντως ΤΟΣΟ καλή ταινία όσο λένε όλοι και δίκαια γίνεται αυτός ο χαμός;

Υπό άλλες συνθήκες αυτό το κείμενο δεν θα γραφόταν ποτέ, γιατί μάλλον θα έβλεπα το φιλμ όταν θα είχε κατακαθίσει αυτή η σκόνη της επιτυχίας: δηλαδή σε κανένα 6μηνο και βάλε. Αλλά όταν το δίλημμα έφτασε στο ή La La Land ή Μου Μου Μουρμούρα, υπέκυψα και πήρε το δρόμο προς ένα σινεμά.

Αν και δεν είμαι φαν των μοντέρνων μιούζικαλ -προτιμώ να βλέπω φιλμ με τον Gene Kelly, το Sound of Music και τη Mary Poppins παρά τα Chicago και Les Misérables– θα πω κάτι με μεγάλη ειλικρίνεια: το La La Land ήταν καλό. Από όποια πλευρά και να το δεις.

la la1

Ο Gosling έκανε 6 μήνες εντατικά μαθήματα πιάνου, ώστε να είναι έτοιμος για το «La La Land».

Οι ερμηνείες ήταν πάρα πολύ καλές. Απλές, ονειρικές, όμορφες, στυλιζαρισμένες όπως έπρεπε. Η Emma Stone και ο Ryan Gosling (ίσως το καλύτερο κινηματογραφικό ζευγάρι της εποχής μας) ήταν εξαιρετικοί. Ωραίες φωνές, ωραίες χορευτικές κινήσεις, υποκριτικά δεν χρειάζεται να πούμε κάτι -είναι ήδη όλα γνωστά-, ενώ έχουν αυτήν τη χημεία μεταξύ τους που τα κάνει όλα να μοιάζουν αληθινά και εύκολα.

Τον καλύτερό του βέβαια εαυτό έδωσε και ο Damien Chazelle. Ο σκηνοθέτης που γνωρίσαμε πριν από περίπου 3 χρόνια μέσα από το Whiplash επέστρεψε. Καταφέρνει να δώσει στο La La Land μια μοναδική ρετρό ατμόσφαιρα, που πολλές φορές σε κάνει να αναρωτιέσαι σε ποια εποχή εξελίσσεται το στόρι, εναλλάσσεται εύκολα μεταξύ χαράς και λύπης, έρωτα και απογοήτευσης, παίζει πάρα πολύ με τα πλάνα πάνω στους δύο ήρωές του, ενώ η εναλλακτική πλευρά της ιστορίας στο τέλος του φιλμ είναι το κερασάκι στην τούρτα.

Με το «La La Land» θα περάσεις ωραία 128 λεπτά από το βράδυ σου, αλλά δεν θα σου αλλάξει η ζωή.

Όμως, όλα τα λεφτά, μα όλα τα λεφτά, είναι η μουσική της ταινίας. ΟΚ, θα μου πεις μιούζικαλ χωρίς καλή μουσική γίνεται; Δεν ξέρω να απαντήσω, δεν είμαι ειδικός, όμως το soundtrack του La La Land είναι απλώς εθιστικό και σου φτιάχνει τη μέρα. Έστω κι αν δεν έχει κιθάρες – τι να κάνουμε, δεν μπορούν τα πάντα στη ζωή να είναι High Fidelity.

Το μοναδικό ψεγάδι του φιλμ, μπορώ να πω, πως είναι η πλοκή της ιστορίας. Όχι δεν είναι κακή, αλλά ανήκει στην κατηγορία «ούτε κρύο ούτε ζέστη». Κάνει τις κοιλιές του, είναι προβλέψιμο κατά 99% και αφήνει καλά τους πάντες. Ίσως και έτσι να χρειάζεται σε αυτές τις ταινίες: γιατί να τα κάνεις όλα πολύπλοκα και «ψαγμένα»; Υπάρχει νόημα;

la la2

Χρώμα, χορός, χαρούμενα πρόσωπα. Το Hollywood επιστρέφει στην παλιά επιτυχημένη συνταγή;

Άρα, να πάμε στο συμπέρασμα; Προφανώς, μετά τα παραπάνω, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι το La La Land είναι ΤΟΣΟ καλή ταινία όσο λένε όλοι και δίκαια γίνεται αυτός ο χαμός; Όχι. Και sorry, αν σας το χαλάω στο τέλος.

Όντως είναι ένα ευχάριστο φιλμ, που θα σε κάνει να περάσεις όμορφα δύο ώρες από το βράδυ σου. Αλλά μέχρι εκεί, δεν θα σου αλλάξει τη ζωή. Τίποτα περισσότερο. Τουλάχιστον τίποτα περισσότερο που να δικαιολογεί όλον αυτόν τον πανικό στα μέσα και στα social media. Ιδιαίτερα σε μια χρονιά που έχουν βγει πολλές, καλές και σίγουρα καλύτερες ταινίες, δεν καταλαβαίνω γιατί ξαφνικά ένα γλυκό και ρομαντικούλι μιούζικαλ έχει προκαλέσει τέτοια μανία και σαρώνει τα βραβεία λες και είναι το Όσα Παίρνει ο Άνεμος.

Η αλήθεια είναι πως μόλις περάσουν τα 128 λεπτά της ταινίας δεν έχεις κανένα λόγο να τη θυμάσαι. Το μοναδικό που σου μένει είναι το soundtrack στο iPod σου. Αυτή είναι η μοναδική ένστασή μου. Κατά τα άλλα, παιδιά σιγοψιθυρίστε ελεύθερα τη μελωδία του City of Stars. Κανείς δεν θα σας παρεξηγήσει.

 

Διαβάστε ακόμα: Νυχτόβια πλάσματα και κακοθαμμένες αγάπες

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top