Οι ποιητές μας για το αρνί του Πάσχα

«κάθε που Πάσχα κόντευε και φούντωνεν η πλάσι,/ έσφαζε την καρδούλα μου κάμα θανατερή/ κι από το σπίτι έφευγα το αίμα μην με φτάση». (Marsha Elliott, «Behold the Lamb»).

Σοφία Πόταρη, «Πάσχα»

Μια πίκρα έχω μέσα μου, μια πίκρα σουβλερή
κάθε που Πάσχα κόντευε και φούντωνεν η πλάσι,
έσφαζε την καρδούλα μου κάμα θανατερή
κι από το σπίτι έφευγα το αίμα μην με φτάση.

Το αίμα μην με φτάση, το αίμα μην με φτάση!

Στα διάσελα κρυβόμουνα, σε ποταμού βοή
και με τα χέρια βούλωνα τ’ αυτιά να μην ακούω
το βέλασμα το θλιβερό στην ύστερη πνοή
το βέλασμα, αλίμονο! που πάντα ξανακούω.

Και φεύγω, φεύγω μια ζωή από κείνη την αυλή
τρέχω μακριά με δάκρυα τα μάτια μου να τσούζουν
παράδεισος ετούτη η γη με ξύδι και χολή
παράδεισος, με άγγελους να κλαίνε και να σκούζουν.

(Ανέκδοτο ποίημα της Σοφίας Πόταρη)

Στην επόμενη σελίδα: «Πρώτο μαχαίρι ο ξάδελφος».

1 2 3 4 5

TAGS :
αρνί Πάσχα ποιήματα Ποίηση

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook