Maestro: αυτό είναι το πρόσωπο της ενδοοικογενειακής βίας

Ισως η πιο δραματική σκηνή του σίριαλ.

Δαγκώνοντας τη σφιγμένη γροθιά της. Καθαρίζοντας τα ίχνη από τις πληγές, ενόσω τα δάκρυα πέφτουν άηχα στα μάγουλα. Ένα πρόσωπο που κουβαλάει έναν πόνο σκέτο σίδερο. Δίχως υπερβολές, δίχως φωνασκίες που δεν θα ταίριαζαν στην υποβλητικότητα της σκηνής, αλλά με ένα συναισθηματικό βάρος που σου κάθεται στο λαιμό.

Πείτε ό,τι θέλετε για το Μaestro του Παπακαλιάτη. Άλλωστε, και μόνο το buzz που έχει δημιουργεί από τους θιασώτες και τους αρνητές του, είναι η κατάλληλη διαφήμιση της σειράς. Είναι στη διακριτική ελευθερία του καθενός να πιστεύει πως ο δημοφιλής ηθοποιός και σκηνοθέτης παράγει από την ίδια (σχεδόν) μήτρα όλα τα σίριαλ που έχει δημιουργήσει ως τώρα.

Ωραία σπίτια, καλοαναθρεμμένοι ήρωες, ο ίδιος πάντα σε ρόλο γόη, εύμορφες συμπρωταγωνίστριες, γκέι νύξεις και άλλα πολλά συγκροτούν το σύμπαν του Παπακαλιάτη. Ο καθένας μπορεί να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει. Να του αρέσει ή να μην του αρέσει.

Εδώ, όμως, στο Maestro έχουμε έναν ρόλο και εν πολλοίς κάποιες σκηνές που ξεπερνούν το αισθητικό μέρος της μυθοπλασίας, καθώς διαπερνούν το μαλακό υπογάστριο της ελληνικής κοινωνίας που τα τελευταία χρόνια δέχθηκε πλήγματα βίας. Οι γυναικοκτονίες, οι βιασμοί, οι ξυλοδαρμοί και άλλες βιαιότητες είναι μέρος του καθημερινού αστυνομικού δελτίου. Πάντα γίνονταν, αλλά τώρα βρίσκουν αρκετές από αυτές τις κτηνωδίες το φως της δημοσιότητας.

Και μόνο γι’ αυτές τις σκηνές -και τον τρόπο που έχουν γυριστεί- αξίζει τον κόπο να μνημονευτεί το Maestro. Το γεγονός ότι η υποκριτική δύναμη της Μαρίας Καβογιάννη (υποδύεται μια γυναίκα που υφίσταται χίλια μύρια βάσανα από τον βίαιο σύζυγό της) έχει τονιστεί από παντού δείχνει γιατί τέτοιου είδους ρόλοι είναι «επικίνδυνοι» αν δεν προσεχθούν.

Εύκολα πέφτεις στην κοινοτοπία. Εύκολα στα σίριαλ τα θύματα μοιάζουν περισσότερο με καρικατούρες και λιγότερο με δραματικές υποστάσεις που κουβαλούν τις δικές τους αντιφάσεις. Εδώ υπάρχει το πειστήριο ότι η Καβογιάννη εμφανίζει στην οθόνη τον πόνο που κουβαλάει κάθε γυναίκα που υφίσταται βαναυσότητες από τον άντρα της.

Aυτό είναι το πρόσωπο που έχει υποστεί βία δίχως ωραιοποιήσεις.

Δεν είναι ηθοποιός σ΄αυτές τις σκηνές, είναι ένα πραγματικό θύμα των περιστάσεων. Κι όλα αυτά από μια καρατερίστα ηθοποιό που μας είχε συνηθίσει σε κωμικούς ρόλους, αλλά ήδη από τις αιματοβαμμένες σειρές του Πάνου Κοκκινόπουλου είχε δείξει πως μπορεί να ανταποκριθεί με περισσή συνέπεια σε εξόχως δραματικούς ρόλους.

Ο Παπακαλιάτης είχε την τύχη ή την πρόνοια θα δώσει αυτόν τον ρόλο στο κατάλληλο πρόσωπο, με αποτέλεσμα να μετατοπιστεί αβίαστα το κέντρο βάρους από το παίξιμο στην αληθοφάνεια. Κι αυτό είναι ένα ζητούμενο που η σειρά το προσφέρει με τον πιο σκληρό και απονήρευτο τρόπο. Δεν επιθυμεί να κάνει φτηνά κόλπα, αλλά «προσφέρει» το πρόσωπο της βίας σε γκρο πλαν.

Το τονίζει, αλλά δεν το χρωματίζει υπερβολικά. Το αφήνει να μιλήσει μόνο του και να αποτυπωθεί στην οθόνη με τις μελανιές και τις εκδορές που φέρει ως αποτύπωμα.

Είναι χρήσιμες αυτές οι σκηνές, αρκεί να μην είναι διδακτικές. Στο Maestro, η ωμότητα αφήνει εκτός κάθε διάθεση ηθικολογίας. Η βία είναι γιατί είναι. Το θύμα είναι έτσι κι όχι αλλιώς. Εχει ιδρωμένο πρόσωπο, έχει κλαμένο πρόσωπο, έχει χτυπημένο πρόσωπο. Είναι στόμα που βγάζει βουβές κραυγές. Είναι μια πνιχτή ανάσα. Είναι μια σφιγμένη γροθιά. Είναι δόντια που μπήγονται με φόβο στο δέρμα.

Είναι το σημείο όπου από «καταναλωτές» της καθημερινής βίας γινόμαστε μάρτυρές της. Μυθοπλασία, θα πει κανείς. Όχι, πραγματικότητα που μεταφέρεται αυτούσια σε ένα σίριαλ. Επομένως, συνεχίστε να διατρανώνετε την αγάπη σας ή την αδιαφορία σας για τη σειρά του Παπακαλιάτη, αλλά αυτή τη σκηνή με τη χτυπημένη Καβογιάννη μην την προσπεράσετε. Ενα μέρος της ελληνικής κοινωνίας την ξέρει πολύ καλά και ένα άλλο την παράγει καθημερινά.

Διαβάστε ακόμα: «Maestro». O Παπακαλιάτης υπερέχει, αλλά δεν κουράστηκε να παίζει το ίδιο πράγμα;

TAGS :
τηλεόραση Χριστόφορος Παπακαλιάτης

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook